Θα μπορούσε να είναι κάποιο χωριό της εμπόλεμης Συρίας που οι κάτοικοι του το εγκατέλειψαν μέσα σε μία νύχτα για να σωθούν.
Ένα πυκνοκατοικημένο πανέμορφο χωριό που οι κάτοικοι του το παράτησαν.
Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, σε σπίτια ”κουφάρια’,’ με αντικείμενα σκόρπια στα πατώματα, ανάμεσα σε κουρελιασμένα ρούχα, τετράδια με μισοτελειωμένα σημειώματα, πιάτα και ποτήρια στις θήκες τους έτοιμα να ξαναχρησιμοποιηθούν. Πάνω απ΄όλα όμως η μυρωδιά της εγκατάλειψης και το ”καταπλάκωμα” της μελαγχολίας σε να χωριό που πριν μερικές δεκαετίες ήταν γεμάτο ζωή.
Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζει όποιος βρεθεί 80 χιλιόμετρα Ανατολικά του Ηρακλείου δίπλα από την Άνω Βιάννο στο χωριό Καλάμι. Ένα χωριό χτισμένο σε μαγευτικό τοπίο, δίπλα σε βουνά, ποτάμια και πυκνή βλάστηση, που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί το άφησαν να ερημώσει.
Πάνω από εκατόν πενήντα ήταν οι οικογένειες και εξακόσιοι περίπου οι κάτοικοι του Καλαμίου πριν αρχίσει η ερημοποίηση του στα μέσα της δεκαετίας του 70 που οι κάτοικοι σταδιακά κατέβηκαν προς τα Νότια παράλια, ψάχνοντας μια καλύτερη τύχη στην Ψαρή φοράδα και την Άρβη και στις θερμοσκοπικές καλλιέργειες και κάποιοι έφυγαν προς τα αστικά κέντρα.
Σήμερα το χωριό παραμένει ίσως ως το χαρακτηριστικότερο μνημείο εγκατάλειψης της υπαίθρου και αριθμεί οκτώ μόνιμους , ηλικιωμένους κατοίκους…
