Το αγρίμι τση Μαδάρας

Απέναντι απ’ το χωριό, που λεν’ Αγιά Μαρίνα,
μικρό νησάκι βρίσκεται, που τρεφ’ αγρίμια φίνα.
Απ’ τσι Μαδάρες τα ‘φεραν, στα Θοδωρού να ζούνε
που πρόσβαση δεν έχουνε όσοι τα κυνηγούνε.
Απαγορεύεται ρητά εις το νησάκι πάνω
να φτάσει κάποιος κυνηγός, μα στοίχημα δεν βάνω.
Ότι δεν τρώνε σήμερα, κρέας από τ’ αγρίμι
που ξεχωρίζ’ απ’ τ’ άλλα ζα κι έχει μεγάλη φήμη.
Σαν αίγαγρος είναι γνωστό, κρι κρι το λένε άλλοι
ένα στον Τρούμαν έκανε, παλιότερα χαλάλι.
Ευτύχης εις το όνομα από τ’ Επανωχώρι
που το ‘πιασε μικρό μικρό, επάνω εις τα όρη.
Ο ίδιος εταξίδεψε, μαζί με το τραγάκι
στη μακρινή Αμερική περπάτησε λιγάκι.
Επίσημα τον δέχτηκαν εις τον Λευκό τον Οίκο
το δώρο του παρέδωσε και γύρισε απίκο.
Τ’ αγρίμι τούτο κατοικεί, εις τα Λευκά τα Όρη,
από τα χρόνια τα παλιά, π’ Ακακαλλίδα κόρη,
μαζί με τον Απόλλωνα, στελιώσανε τσαντίρι
σε Γκίγκιλο και Σαμαριά, αφού ‘χανε χατήρι.
Εκείνη κόρη Μίνωα, Μούσας θεός εκείνος
σαν έπαιζε τη λύρα ντου ξερός ανθούσε κρίνος.
Μα ‘δα περάσαν οι καιροί, φεγγάρια ήρθαν άλλα
και του Ολύμπου οι θεοί, πλέον δεν παίζουν… μπάλα.
Μα αν εγύρισε γι’ αυτούς, του χρόνου η σελίδα
τ’ αγρίμι’ επιβιώνουνε, χωρίς Ακακαλλίδα.