Θύματα της “ανόδου του βιοτικού επιπέδου”

Δεν είχε νομίζω άδικο ο Σοφοκλής όταν, αναφερόμενος στο μέσον συναλλαγής, το χρήμα, έλεγε: «ουδέν ανθρώποις οίον άργυρος κακόν νόμισμ’ έβλαστεν», δηλ. το νόμισμα είναι το χειρότερο θέσπισμα των ανθρώπων.
Και είναι αλληθοφανής η δικαιολογία αυτού, όπως και των τόσων ομοίων, αφού η καθημερινή πείρα αυτό δυστυχώς διατρανώνει. Αυτό το χειρότερο ανθρώπινο θέσπισμα εξαχρειώνει κυριολοκτικά τον άνθρωπο και υποβαθμίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό διαιρεί πρώτα τον άνθρωπο με τον ίδιο τον εαυτό του, και μετά με το ευρύ και στενό περιβάλλον του. Αυτό κάνει δεσμούς και θεσμούς να καταλύονται. Κι αυτός ακόμη ο θεσμός της φιλίας, που είναι η μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρώπου, μπορεί να καταπατηθεί από το τυφλό πάθος του χρήματος. Γι’ αυτό και ερωτά ο Πλάτων: «Ποια σκέψις είναι χειρότερη από του να νομίζει κανείς ότι έχουν μεγαλύτερη αξία τα χρήματα από τους φίλους;». Δηλαδή, τα πάντα μπορεί να σαρώσει το χρήμα. Όλα τα φίλτρα και τα συναισθήματα. Όλους τους νόμους και τα δίκαια. Όμως, περίμενε κανείς πως τουλάχιστον το μητρικό και το πατρικό φίλτρο θα συγκρατούσε αυτό το πάθος.
Το ξέρω πως πολλές φορές το πατρικό και μητρικό φίλτρο υποχωρεί μπροστά σε άλλα πάθη και εκρήξεις. Έχομε ακούσει παιδιά που σκοτώνουν τους γονείς, και γονείς τα παιδιά τους. Μια εικόνα στο που μπορεί να οδηγηθεί ο εσκοτισμένος από τα πάθη άνθρωπος. Σκηνικά απάνθρωπα και κραυγαλέα.
Μια είδηση που μας ήλθε από την Αμερικανική Ήπειρο, μας κάνει να αντριχιάσομε περισσότερο, γιατί πρώτη φορά πληροφορούμαστε τέτοια αίτια ενός εγκλήματος όπως διαπράχθηκε από τον πατέρα στο οκτάχρονο παιδί του, εκτελέστηκε χθες το πρωί με ένεση δηλητηρίου στις φυλακές του Χαντσβιλ του Τέξας.
Ο Ο’ Μπράϊν, 39 ετών, είχε χαρακτηριστεί από το δικαστήριο ένοχος για τη δολοφονία του γιού του Τίμοθυ, στον οποίον είχε δώσει ένα γλύκισμα ποτισμένο με κυάνιο.
Εκείνο που είχε ειδική βαρύτητα είναι τα αίτια του εγκλήματος, τα κίνητρα όπως αλλιώς λέμε. Ιδού, λοιπόν, τι λέγει στην συνέχεια η είδησις για τα κίνητρα: «Την επομένη ημέρα της δολοφονίας ο Ο’Μπράϊν ζήτησε από μια ασφαλιστική εταιρία να εισπράξει το ποσόν των δέκα χιλιάδων δολλαρίων που είχε συμφωνήσει λίγο νωρίτερα ως ασφάλεια του παιδιού του».
Αλήθεια, δυσκολεύεται κανείς να σχολιάσει αυτή την φρικτή είδηση. Δηλαδή, το χρήμα. Όποιο χρήμα, μπορεί να γίνει φονικό όργανο να σκοτώσεις και το παιδί σου ακόμη; Έπειτα, υπογράφονται χιλιάδες ψηφίσματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια σωστή απάτη των καταπιεζομένων και αφελών, αφού πρώτα οι ίδιοι που τα υπογράφουν έχουν καταπατήσει και τα στοιχειωδέστερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πότε, και από ποιους λύθηκε τίμια και δίκαια ένα ανθρώπινο δράμα; Πότε, και από ποιους αναγνωρίστηκε και δόθηκε ό,τι του ανήκει; Πότε, και από ποιους αφέθηκε ένας λαός ήσυχος να κανονίζει τα του οίκου του και να πορεύεται στην οδό της αληθινής δημιουργίας;
Πότε, και από ποιους έλειψε το πνεύμα της κατοχής και τους επηρεασμού; Πότε και από ποιους σταμάτησε ο ανθρωποκτόνος επεκτατισμός και γκρεμίστηκαν οι εκατόμβες των αθώων;
Η “άνοδος του βιοτικού επιπέδου” για την οποίαν οι κατά καιρούς κρατούντες, πολιτικοί ή μη, μας αποκοιμίζουν, γιατί είμαστε ένας λαός “ψεκασμένος”, είναι μια σκέτη απάτη και πρόκληση. Μην τον μετράμε τον άνθρωπο με την ψευδαίσθηση της “ανόδου του βιοτικού επιπέδου”.
Αλλωστε, ξέρει, ή μάλλον πρέπει να ξέρει ότι μια τέτοια “άνοδος” δεν υπάρχει όταν πολλοί φτωχοί μένουν άσκεποι, ή τρέφονται από τα σκουπίδια από τους κάδους των απορριμμάτων. Και μας μιλάνε για “ανάπτυξη” και “έξοδο” από τα μνημόνια!
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους. Κανένα πολιτικό χρώμα δεν πρόκειται να μας σώσει. Όταν λείψει η ηθική και η αρετή, πάει περίπατο η όποια ανάπτυξη. Ανοδος του βιοτικού επιπέδου σημαίνει πρωτίστως άνοδος ανθρωπιάς, εντιμότητας και διαφάνειας. Κάτι που λείπει, κατά κανόνα, από τους διαχειρίζοντας τη μοίρα μας, το παρόν και το μέλλον μας.