Μπροστά μας οι εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο. Μπροστά μας και η ελπίδα για να αποφασισθούν (ή όχι) άλματα προόδου. Οχι… όχι… μην σκεφτείτε άλματα επί κοντώ. Ας μην υπερβάλλουμε. Να… μιλάμε για λίγο ταχύτητα και άλμα, ταχύτητα και άλμα, έτσι που να ξεκολλήσουμε από την ίδια θέση βρε αδερφέ!!
Ειδικότερα για τέσσερα άλματα ομιλώ:
ΑΛΜΑ 1ο: Αν θέλουμε το ένα επάγγελμα να αφεντεύει τα του άλλου επαγγέλματος, ας αφήσουμε το Οικονομικό Επιμελητήριο ως έχει. Αν όμως θέλουμε αυτό να αλλάξει, θα πρέπει, στο Επιμελητήριο αυτό, να δημιουργηθούν επιμέρους επαγγελματικοί πυλώνες, με αυτόνομη διοίκηση σε κάθε πυλώνα, έτσι ώστε να προστατεύεται η επιστημονικότητα του κάθε επαγγέλματος ξεχωριστά.
Να υπάρξει δηλαδή ένας Λογιστικός – Φοροτεχνικός Πυλώνας, ένας Τραπεζικός Πυλώνας, ένας Πυλώνας Δημοσίων Υπαλλήλων κ.λπ., οι οποίοι θα έχουν διαφορετικό διοικητικό συμβούλιο ο καθένας και αρμοδιότητα μόνο στα του επαγγέλματός του.
Η δε κεντρική Διοίκηση του ΟΕΕ θα έχει μεν Προεδρείο, αλλά αυτό θα είναι τυπικής σημασίας (κάτι σαν το Πρόεδρο της Δημοκρατίας1) και δεν θα του επιτρέπεται καμία ουσιαστική ή συμβολική ανάμειξη στις αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων των επιμέρους πυλώνων πέραν από την επίβλεψη διατήρησης της προαναφερόμενης δομής.
ΑΛΜΑ 2ο: Αν θέλουμε να μιλάμε για ένα επιστημονικό επιμελητήριο, τότε δεν πρέπει να μιλάμε για ένα επιμελητήριο σεμιναριακού τύπου με πάγιο θέμα την εκάστοτε τροποποίηση της φορολογικής νομοθεσίας που αποφασίζει συχνά πυκνά η κάθε κυβέρνηση. Να φύγουμε από αυτήν την πρακτική. Αφήστε τους επιμέρους συλλόγους να το αναλάβουν αυτό. Μια χαρά το πράττουν, επιτυγχάνουν χαμηλό κόστος και βοηθούν και την επιβίωσή τους ή τέλος πάντων στη δυνατότητα να απασχολήσουν και έναν διοικητικό υπάλληλο.
Το Οικονομικό Επιμελητήριο (ο κάθε πυλώνας ξεχωριστά) μπορεί να αναπτύξει επιστημονική επιμόρφωση -και όχι φορολογικά σεμινάρια- τόσο στο πεδίο εξειδικευμένων υπηρεσιών όσο και στην επιμόρφωση σχετιζόμενη με τη μείωση του κόστους υπηρεσιών, την κοστολόγηση χρόνου, την εισαγωγή τεχνολογιών, την ανάπτυξη λογισμικών κ.λπ. Αυτά χρειάζεται ένας επιστημονικά καταρτισμένος οικονομολόγος από το Οικονομικό Επιμελητήριο και όχι φορολογικά σεμινάρια τα οποία άνετα μπορεί να τα παρέχει στα μέλη του ο κάθε επαγγελματικός τους σύλλογος.
ΑΛΜΑ 3ο: Αν θέλουμε να μιλάμε για ένα Επιμελητήριο Ελπίδας, θα πρέπει να αφαιρεθεί το «δικαίωμα καρέκλας» πάνω από δύο θητείες. Πρέπει μετά το πέρας των δύο αυτών θητειών ο υποψήφιος να λαμβάνει μια απάντηση επιστημονική όπως για παράδειγμα: «Αντε γειάάά», όπως την εκφωνεί κείνος ο ανεκδιήγητος «γαύρος» σε κάποια βραδινή εκπομπή. Αυτός που έχει διάθεση να συνεχίσει να βοηθά το Επιμελητήριο δεν του απαγορεύεις να ασχοληθεί αφού αυτό μπορεί να το κάνει και χωρίς καρέκλα. Εκτός κι αν τον εμποδίζουν τα αρθριτικά του…
ΑΛΜΑ 4ο: Μέλη του Οικονομικού Επιμελητηρίου θα είναι όλοι όσοι έχουν επάγγελμα που καθορίζεται αδειοδοτικά ή ελεγκτικά από το επιμελητήριο αυτό. Όλοι. Ούτε εξηγήσεις χρειάζονται ούτε επιχειρήματα για να καταλάβουμε κάτι που μπορεί να καταλάβει ακόμα και ένα παιδί του Δημοτικού.
Αυτά τα τέσσερα άλματα μόνον.
Ολα τα άλλα φίλοι αναγνώστες έπονται. Πιστοποιήσεις, κατοχυρώσεις, δικαιώματα, υποχρεώσεις, αξιοπρέπεια, όλα αυτά φίλοι μου, πιστέψτε με, πως έπονται. Αν δεν υπάρξει η προαναφερόμενη βάση, πώς να ασχοληθείς μ’ αυτά; Πώς;
Τέσσερα άλματα λοιπόν.
Τέσσερα άλματα.
Εύχομαι στους υποψηφίους που ετοιμάζονται στις εκλογές του Δεκέμβρη να κάνουν γυμναστική ώστε να έχουν τη σωματική υποδομή να αντέξουν αυτά τα άλματα.
Διότι αν αποφασίσουν πάλι το περπάτημα, φοβάμαι πως θα φτάσουμε σε κάτι καλό μετά από πολλές – πολλές γενεές.
Αν πάλι οι υποψήφιοι αποφασίσουν πως δεν θέλουν ούτε άλματα ούτε περπάτημα, τότε να είστε σίγουροι πως θα επιδιώξουν το πιο ξεκούραστο. Αυτό που ούτε άλματα απαιτεί ούτε περπάτημα: Την καρέκλα.
Μα τότε στο ίδιο έργο θεατές.
Αυτοί θα κερδίσουν την καρέκλα και εμείς θα χάσουμε την ελπίδα.
*οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης,
λογιστής – φοροτεχνικός Α’ Τάξης,
E-mail: eurohania@yahoo.gr
1. Πάλι σας βλέπω να γελάτε…
