Aν, για να απαλύνει κάθε φορά ένα σκληρό μέτρο της, η κυβέρνηση παίρνει “ισοδύναμα” μέτρα που σχεδόν πάντα αφορούν σε οριζόντιες περικοπές συντάξεων και μισθών, δεν θα έρθει κάποτε η ώρα να μη μπορεί να περικόψει τίποτε, αφού ούτε συνταξιούχοι θα υπάρχουν, ούτε και μισθωτοί;
Μα, ποιοι “σοφοί” εισηγούνται κάτι τέτοιο (που δεν είναι φυσικά για πρώτη φορά); Και δεν σημαίνει άραγε αυτό την πλήρη ανικανότητά τους να αντιμετωπισθεί ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι το ασφαλιστικό;
Δεν επιβραβεύεται έτσι η εισφοροδιαφυγή και δεν τιμωρείται αγρίως ο συνεπής συνταξιούχος που κατά τον εργασιακό του βίο πλήρωνε αδιαμαρτύρητα και ανελλιπώς τις εισφορές του; Δεν δικαιώνονται έτσι όλοι εκείνοι οι νέοι εργαζόμενοι που, βλέποντας τη μεταχείριση της κυβέρνησης απέναντι στους συνταξιούχους, δεν πληρώνουν τις τωρινές εισφορές τους;
Σωστότερη κοινωνική πολιτική θα ήταν, κατά την άποψή μας, η εξεύρεση ισοδύναμων μέτρων στην πάταξη της φοροδιαφυγής (εισφοροδιαφυγή, ταμειακές μηχανές “μαϊμού” κ.ά.) και όχι στις οριζόντιες περικοπές συντάξεων/μισθών.