Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Επίκεντρο και στο τρίτο τεύχος του περιοδικού “Τα Φυλλαράκια”, της περιοδικής έκδοσης του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου Πλατανιά, που κυκλοφορήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, τα παιδιά, τα φιλαράκια του Πλατανιά. «Χάριν των παιδιών υπάρχουμε»! Αυτήν τη φράση υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο τα μέλη του εν λόγω Συλλόγου Γονέων που έχουν την ευθύνη σύνταξης και έκδοσης του εξαιρετικού καθόλα αυτού εντύπου. Το διαπιστώνει εύκολα κανείς ξεφυλλίζοντας μία προς μία τις 48 λίαν επιμελημένες σελίδες του. Σ’ όλα τα φύλλα (φυλλαράκια) πρωταγωνιστές τα φιλαράκια! Γι’ αυτά προσφέρουν “τα πάντα όλα”, τόσο οι γονείς τους, μέσω του πολύ δραστήριου συλλόγου που έχουν, όπως βέβαια και οι δάσκαλοί τους. Τα λίγα δείγματα απ’ το περιοδικό που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο, φανερώνουν, ωστόσο, κι άλλα πράγματα, όπως μπορεί να δει ο καθένας…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.
Πλατανιάς
Ο Πλατανιάς είναι ένα τουριστικό παραθαλάσσιο μέρος που βρίσκεται κοντά στα Χανιά. Εχει πολλά μαγαζιά και ξενοδοχεία με πισίνες. Κάθε καλοκαίρι έρχονται πολλοί τουρίστες από όλο τον κόσμο για να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα. Ο πάνω Πλατανιάς είναι χτισμένος σε ένα λόφο και έχει υπέροχη θέα.
Νικολέτα Πάτερου
Βοτανικό Πάρκο
Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα του Νομού Χανίων είναι το Βοτανικό Πάρκο. Εχει πολύ μεγάλη έκταση και είναι κοντά στην πόλη. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν διάφορα είδη φυτών που φυτρώνουν σε άλλα μέρη του κόσμου αλλά και βότανα και φυτά του τόπου μας. Επίσης υπάρχει και ένας μικρός ζωολογικός κήπος. Το πάρκο είναι ανοιχτό καθημερινά από τις αρχές Απριλίου μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Λευτέρης Κάτσουρας
«Ένας πλάτανος διηγείται…»
Μια μέρα, εκεί που μένω εγώ στα Δρακιανά, ήρθε το Δημοτικό Σχολείο Πλατανιά. Εμένα με λένε Πλάτανο και θα ήθελα να σας διηγηθώ πώς είναι το μέρος που ζω, δηλαδή τα Δρακιανά Το μέρος το οποίο μένω είναι αρκετά μεγάλο. Έχει ένα μεγάλο ποτάμι, πολλά φυτά όπως και ζώα. Τα Δρακιανά είναι στον Πλατανιά και σχεδόν όλοι οι Πλατανιανοί έχουν δύο – τρία χωράφια κοντά μου, μπορεί και παραπάνω. Όμως έχουν παρέμβει πολύ οι άνθρωποι, έχουν κάνει κάποιες θετικές ενέργειες και κάποιες αρνητικές. Για παράδειγμα στα αρνητικά είναι ότι έχουν κόψει τα δέντρα για να φτιάξουν τον δρόμο και για να φτιάξουν τα κτήρια που είναι εδώ. Από την άλλη, όμως, είναι ότι έχουν βάλει κάδους απορριμάτων και τις κούνιες για να έρχονται εδώ οι άνθρωποι και να διασκεδάζουν.
Στο σπίτι μου κοντά έχω πολλά φυτά για φίλους όπως τα καλάμια, τις ξινίδες, τα καταπράσινα τριφύλλια και πολλά άλλα. Εδώ δεν έχω μόνο φυτά για παρέα αλλά και ζώα όπως πάπιες, πουλιά, μικρά έντομα, μέλισσες και μπορεί να υπάρχουν και άλλα που δεν τα έχω δει. Επίσης εδώ υπάρχει και ένας υδροχημικός σταθμός δίπλα στο ποτάμι για να ελέγχουν το νερό του ποταμού. Πριν από εξήντα χρόνια που ήμουνα νεότερος ήταν πολύ πιο ωραία η περιοχή που μένω, δηλαδή, είχε πιο πολλά φυτά, πιο πολλά ζώα και δεν είχε παρέμβει καθόλου ο άνθρωπος.
Χάρης Μαναρώλης
Τα Πεντόβολα
Φέτος στο πλαίσιο της αναβίωσης παλιών παιχνιδιών, πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές της Δ’ τάξης ένα τουρνουά πεντόβολων…
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομίλους και παίζοντας διαδοχικά όλα μεταξύ τους βρέθηκαν οι 8 επικρατέστεροι, στη συνέχεια οι 4 και τέλος το ζευγάρι του τελικού. Στον τελικό έφτασαν ο Βίκτωρας Πετκόβ και ο Λευτέρης Προβιδάκης. Νικητής ήταν ο Βίκτωρας, στον οποίο αφιερώνουμε αυτό το άρθρο, μια και μετακόμισε για πάντα στην πατρίδα του και έτσι δεν τον έχουμε πια ανάμεσα μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το φετινό ήταν το δεύτερο τουρνουά. Πέρσι νικητής είχε αναδειχθεί ο Στιλιάν Αλέξιεβ που κέρδισε στον τελικό την Αναστασία Αποστολάκη. Σημασία έχει ότι τα παιδιά το καταχάρηκαν και ανακάλυψαν έναν τρόπο με τον οποίο διασκέδαζαν οι προηγούμενες γενιές που δεν είχαν πρόσβαση στην τεχνολογία και στα καινούργια ηλεκτρονικά παιχνίδια…
Για να δούμε όμως τι ακριβώς είναι τα πεντόβολα
Είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από αγόρια και κορίτσια. Είναι παιχνίδι αρκετά δύσκολο. Χρειάζεται δεξιοτεχνία και γρηγοράδα. Κάθε παιδί έχει πέντε χαλίκια στρογγυλά και λεία, στο μέγεθος ενός φουντουκιού. Τα δύο παιδιά που θα πάρουν μέρος στο παιχνίδι, κάθονται αντικριστά και έχουν χάμω, μπροστά τους, τα τέσσερα χαλίκια, ενώ το πέμπτο το κρατάνε στη χούφτα τους. 0 πρώτος παίχτης πετάει ψηλά το χαλίκι που έχει στη χούφτα του και με μια γρήγορη κίνηση, ενώ το χαλίκι του είναι ακόμη στον αέρα, προσπαθεί να πάρει από κάτω ένα χαλίκι από τα τέσσερα. Αν προλάβει να το πάρει και να αρπάξει μαζί και το άλλο που κατεβαίνει από ψηλά, συνεχίζει ώσπου να πάρει ένα – ένα και τα τέσσερα. Αν δεν τα καταφέρει αρχίζει ο επόμενος. Κάθε φορά ο παίχτης αφήνει στην άκρη το πεντόβολο που έπιασε, για να πιάσει άλλο. Υπάρχουν κι άλλες παραλλαγές, όμως εμείς εξασκηθήκαμε σε αυτήν.
