Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Τα Χριστούγεννα

Χριστούγεννα, η σημαντικότερη από τις ακίνητες εορτές της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εορτή γέννησης του Ιησού Χριστού, κήρυκα-διδάσκαλου με καταγωγή από τη Ναζαρέτ (αρχαία πόλη της Ιουδαίας με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Στο πρόσωπου του σύμφωνα με την Ορθόδοξη, Καθολική και Προτεσταντική εκκλησία ενσαρκώνεται το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος (ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα). Αποκαλέστηκε ως ο Μεσσίας, δηλαδή ο χρισμένος σύμφωνα με Εβραϊκό όρο. Από την Ελληνική λέξη λοιπόν χρισμένος (Χρίσμα), προήλθε η ονομασία Χριστός και συνάμα η ελληνική ονομασία Χριστιανός.
Η Καινή Διαθήκη αναφέρει την Μαρία ως τέκνο του Ιωακείμ και της Άννας. Η Άννα μητέρα της Μαρίας, ήταν άγονη και στείρα, σε μια εποχή που η κοινωνία θεωρούσε κατάρα την ατεκνία στο ζεύγος. Παρόλα αυτά, με προμήνυμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ, η Άννα γεννά την Μαρία. Από το 3ο ως το 15ο έτος της ηλικίας της, η Μαρία βρισκόταν στον Ναό, με τους ιερείς να έχουν αναλάβει την ανατροφή της. Στο 15ο έτος ηλικίας αποφασίστηκε να αποκατασταθεί η Μαρία, με τους ιερείς να προκρίνουν ως καταλληλότερο τον Ιωσήφ (ο οποίος ήταν χήρος με 7 παιδιά) όπου και αρραβωνιάζονται. Τέσσερις μήνες αργότερα, εμφανίζεται μπροστά στην Μαρία ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, όπου της προαναγγέλλει την γέννηση του Ιησού, με την ίδια να αποδέχεται το θείο θέλημα.
Κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης της Μαρίας, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός που ονομάστηκε «Αύγουστος» εκδίδει διάταγμα περί απογραφής του πληθυσμού σε όλο τη Ρωμαϊκή επικράτεια. Κάθε ένας λοιπόν έπρεπε να παρουσιαστεί στον τόπο καταγωγής του και εκεί να απογραφεί. Η υποχρέωση αυτή αφορούσε και όλους τους Εβραϊκής καταγωγής πολίτες, καθώς η Παλαιστίνη ήταν υπό Ρωμαϊκή υποδούλωση, άρα αφορούσε και τον Ιωσήφ που καταγόταν από τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Ο Ιωσήφ λοιπόν, ξεκίνησε από τη Ναζαρέτ μαζί με την Παρθένο Μαρία, για την ιδιαίτερη πατρίδα του την Βηθλεέμ. Έπειτα από μέρες, κατάκοποι φτάνουν στην πόλη. Εξαιτίας όμως της πολυκοσμίας αδυνατούσαν να βρουν πανδοχείο ή κάποια οικία για να διαμείνουν. Λίγο έξω από την πόλη βρίσκουν χώρο σε έναν σταύλο όπου και διαμένουν. Οι μέρες της Παρθένος Μαρίας “συμπληρώνονται” και μια παγερή νύχτα, γεννά τον Ιησού. Τον σπαργάνωσε και τον απόθεσε στη «φάτνη των αλόγων», μέσα στο παχνί.
Χρονικά, ο Σκύθης μοναχός Διονύσιος ο Μικρός, περί τον 6ο αιώνα μ.Χ υπολόγισε τη χρονολογία γέννησης του Ιησού στο 754 από κτίσεως Ρώμης. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι η ημερομηνία γέννησης του Ιησού είναι συμβατική (ενδείξεις βιβλίων τοποθετούν τη γέννηση του μέσα φθινοπώρου). Πάντως περί τον 3ο αιώνα μ.Χ τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια. Ήταν ο Πάπας Ιούλιος ο Α’ (διάδοχος του Πάπα Μάρκου), με προτροπή του οποίου θεσπίσθηκε ως επέτειος των Χριστουγέννων η 25η Δεκεμβρίου. Ο ίδιος έλαβε την απόφαση αυτή κατόπιν έρευνας που πραγματοποιήθηκε στα αρχεία της Ρώμης επί της απογραφής που είχε γίνει έπειτα από απόφαση του Ρωμαίου αυτοκράτορα Οκταβιανού που όπως προαναφέρθηκε ονομάστηκε “Αύγουστος”.
Όσον αφορά τα ήθη και έθιμα, στις μέρες μας. Το σύνολο των έθιμων προέρχεται από το συνδυασμό θρησκευτικών (χριστιανικών και πρότερων) και λαϊκών παραδόσεων. Τα ήθη και έθιμα της ημέρας των Χριστουγέννων σίγουρα ποικίλουν ανά τον κόσμο, με τον εορτασμό για αρκετά κράτη να περιλαμβάνει το στήσιμο και άναμμα του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, τα Χριστουγεννιάτικα στεφάνια, στολίδια, την δημιουργία της σκηνής της γέννησης του Ιησού Χριστού κλπ. Έθιμο που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο τείνει να ξεχαστεί στην χώρα μας αποτελεί ο στολισμός «του καραβιού». Το καραβάκι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά την γέννηση του Ιησού. Τα παιδιά των ναυτικών που έμεναν πίσω συνήθιζαν να κατασκευάζουν μόνα τους τα παιχνίδια τους που ήταν καραβάκια. Άρα μεταξύ άλλων συμβόλιζε την προσμονή των παιδιών για την αντάμωση με τους συγγενείς τους και έτσι καθιερώθηκε ως έθιμο των Χριστουγέννων. Στην υπόλοιπη Ελλάδα συνηθίζεται, μεταξύ άλλων το τάισμα της Βρύσης στη Θεσσαλία με τις κοπέλες την Παραμονή Χριστουγέννων να αλείφουν με μέλι και βούτυρο τις βρύσες του χωριού με την ευχή, όπως τρέχει το νερό να τρέχει το καλό για το σπίτι και να είναι γλυκιά η ζωή τους, στην Θράκη το ζύμωμα της Χριστόκλουρας, στην Μακεδονία το Χριστόξυλο (ο νοικοκύρης του σπιτιού διαλέγει από το χωράφι του, το πιο γερό κλαδί ελιάς ή πεύκου. Το ξύλο αυτό που ονομάζεται και “Χριστόξυλο” καίγεται για όλο το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων στο τζάκι του σπιτιού από την μέρα των Χριστουγέννων μέχρι και τα Φώτα), ενώ στην Κρήτη το συνηθίζεται το ζύμωμα του χριστουγεννιάτικου ψωμιού, χρησιμοποιώντας τα καλύτερα υλικά. Κόβεται από τον νοικοκύρη του σπιτιού την ημέρα των Χριστουγέννων και μοιράζεται σε όσους κάθονται στο γιορτινό τραπέζι.

 


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα