Σαν ήρωας εστάθηκες ψηλά
στη βία με ψυχή και καρτερία
για την Ελλάδα έδωσες πολλά
θυσία στη θεά Δημοκρατία.
Απλός και ταπεινός μες τη ζωή
κι ας ήτανε τρανή η προσφορά σου
δεν ήθελες της δόξας τη βοή
τιμή και χρέος τα ιδανικά σου.
Δεν πρόδωσες της Κρήτη την τιμή
στ’ ατέλειωτα τα χρόνια των βασάνων
ανδρείας κάθε ώρα και στιγμή
ασάλευτος στη βία των τυράννων.
Τα πέντε χρόνια μαύρη φυλακή
πώς άντεξες το τόσο το σκοτάδι
πίστη πως στη ζωή σου τη φρικτή
ξημέρωμα θα έφερνε το βράδυ.
Επάρατη αρρώστια σε κτυπά
ολύμπια τη δέχεσαι με γέλιο
υπομονή και πίστη σε κρατά
στα στήθια σου βαθύ έχουν θεμέλιο.
Του Αδη σαν διαβαίνεις τα σκαλιά
ο Παναγούλης να σε περιμένει
να γίνετε μαζί μια αγκαλιά
ακόμη και στον Αδη τιμημένοι.
Λουλούδια απριλιάτικα αβρά
σου πλέκουνε αμάραντο στεφάνι
και νιώθουν αναστάσιμη χαρά
που γίνανε για χάρη σου γιορντάνι.
Α.Δ.
