Tα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης είναι πάμπολλα και γνωστά. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι μνημονιακές πολιτικές έχουν αδειάσει τα ταμεία των Δήμων. Προβλήματα προφανώς κοινά για όλες τις περιοχές της Κρήτης και της χώρας.
Ετσι λοιπόν και στα Χανιά συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια να ακούμε ιδέες και προτάσεις για μια πόλη καλύτερη. Σαφώς έγιναν και γίνονται πράγματα που βελτιώνουν την καθημερινότητά μας, όμως η εικόνα της πόλης δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό.
Αυτό διαπιστώνεται εύκολα με μια βόλτα στο Ρέθυμνο. Μια πόλη με 20.000 λιγότερους κατοίκους από τα Χανιά. Τι συνέβη, λοιπόν, στη γειτονική μας πόλη και γιατί θα πρέπει να μας απασχολεί; Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, εκεί έγιναν παρεμβάσεις μικρής και μεγάλης κλίμακας που άλλαξαν ριζικά την εικόνα της πόλης, σε σημείο που να θαρρείς πως βρίσκεσαι σε άλλο τόπο, αν είχες να τον περπατήσεις από το 2007 για παράδειγμα.
Το παραλιακό μέτωπο άλλαξε εντυπωσιακά. Ντόπιοι και ξένοι έχουν έναν μεγάλο χώρο περιπάτου. Δημιουργήθηκε η πλατεία Μικρασιατών στην “καρδιά” της παλιάς πόλης προσφέροντας έναν τεράστιο δημόσιο χώρο. Η πλατεία του Αγνώστου Στρατιώτη άλλαξε εντυπωσιακά προς το καλύτερο, απέκτησε πράσινο και “νοικοκύρεψε” την κυκλοφορία των οχημάτων. Πεζοδρόμια και κόμβοι φτιάχτηκαν προς όφελος των πεζών, ενώ ουσιαστικές παρεμβάσεις γίνονται και στην παλιά πόλη.
Αναμφίβολα το Ρέθυμνο έχει και αυτό προβλήματα, με κυρίαρχα το κυκλοφοριακό και τη στάθμευση. Μα έχουν γίνει έργα “ορόσημα” για την πόλη μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Εργα αντίστοιχα είναι αδύνατον να θυμηθεί κάποιος στα Χανιά.
Δεν είναι στόχος να μηδενιστούν προσπάθειες που έγιναν και γίνονται στην πόλη, μα πέρα από το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάτι που να πεις ότι άλλαξε την εικόνα της πόλης μας.
Εύλογα, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα «γιατί στο Ρέθυμνο» και όχι εδώ; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή στο Ρέθυμνο “λεφτά υπάρχουν” και δεν μας λένε πού τα βρίσκουν ή απλά οι γείτονές μας έχουν όραμα και πολιτική βούληση να φτιάξουν την πόλη τους όπως της πρέπει.
Εκπληκτικό άρθρο. Πραγματικά πως γίνεται το Ρέθυμνο τα τελευταία χρόνια να έχει αλλάξει όψη, πεζόδρομοι, πεζοδρόμηση παλιάς πόλης, ποδηλατόδρομοι παντού, πλατείες, πράσινο παραλιακή υψηλών προδιαγραφών, χώροι στάθμευσης, χωροθέτηση σκιαδίων στην παραλιακή και το παλιό λιμάνι, ΚΤΕΛ εκτός πόλης ουσιαστικά, οικονομική άνθηση κτλ κτλ κτλ. και εμεις εδώ ΤΙΠΟΤΑ ουσιαστικά τίποτα. Κυκλοφοριακό χάος ( ειδικά στην περίοδο του τουρισμού), πεζοδρόμια τρόχαλοι, κατάληψη δημοσίων χώρων, παλιό λιμάνι σε μαύρα χάλια( ο κάθε ιδιοκτήτης βάζει ότι θέλει όπως το θέλει – με την ανοχή της αρχαιολογίας και του δήμου), τραπεζοκαθίσματα παντού, αποψίλωση πρασίνου, ΚΤΕΛ μέσα στην καρδία της πόλης με ότι αυτό θετικό ή αρνητικό έχει, πολεοδομικά προβλήματα, αφίσες παντού, παραλίες γεμάτες ομπρέλες, βρώμικοι κάδοι ( στο Ρέθυμνο στην παραλιακή τους έχουν μέσα σε ειδικά διαμορφωμένα ξύλινα κουβούκλια), η Αγορά καταρρέει, το ρολόι του Κήπου γκρεμίζεται, τι άλλο θέλετε. Δεν υπάρχει κανείς να δώσει σοβαρές λύσεις;
Κύριε Περάκη, κάνετε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και κοιτάξτε τα πεζοδρόμια, κοιτάξτε το πεζοδρόμιο απέναντι από την αγορά μπροστά από του Γρηγόρη και θα καταλάβετε τι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για την εικόνα της πόλης μας, μην έχετε λοιπόν απορίες για τον λόγο που τα Χανιά βρίσκονται σε αποσύνθεση και μην ελπίζετε για κάτι καλό σε αυτήν την πόλη. Δεν έχω δει πουθενά στην Ευρώπη μια πόλη με μεγαλύτερη αντίθεση μεταξύ αυτού που θα μπορούσε να είναι και αυτού που είναι. Όχι μόνο δεν υπάρχει όραμα για κάτι καλύτερο, αλλά και αυτό που υπάρχει καταρρέει σιγά-σιγά, η Παλιά Πόλη το πιο τραγικό παράδειγμα-αν θέλετε βάλετε και το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, που αναφέρατε.