Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Στις χιονισμένες κορυφές

Άλλοτε τέτοια εποχή τα μάτια μας κοίταζαν με περιέργεια τις χιονισμένες κορυφές και με κάποιο δέος τρέχαμε να χωθούμε στα ζεστά μας σπίτια και στα κλειστά θεάματα. Σήμερα η λευκάδα αυτή μας φέρνει αμέτρητη χαρά και ανυπομονησία έως ότου φθάσει η Κυριακή για να τρέξουμε στο χιονισμένο βουνό.


Γιατί ψηλά εκεί στα σύνορα του ουρανού και της γης, εκεί που τα έργα της δημιουργίας φθάνουν στο απόλυτο μεγαλείο και την τέλεια ομορφιά, εκεί που το Ελληνικό φως γίνεται δύναμη ψυχής, νου και ύλης, ο ορειβάτης σφυρηλατεί έναν χαρακτήρα αντρίκιο και μια ψυχή δυνατή. Αντιμετωπίζει τις αδυναμίες του, τον ίδιο τον εαυτό του και γιομίζει ζωντάνια που ποτέ δεν φαντάζονται όσοι ζουν στις πεδιάδες.
Σκληρός είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της κορυφής. Μπροστά βράχοι, χιόνια, παγίδες, πίσω η άβυσσος, γύρω οι δυνατοί άνεμοι, η παγωνιά ή ο καυτός ήλιος του βουνού.
Και όμως νικάει το ανίκητο, καταλύει το αδάμαστο στοιχείο και ξαναδίδει στον εαυτό του τη ζωή του που την έπαιξε για λίγο και την κέρδισε.
Πολλοί είναι εκείνοι που ρωτούν: Τι κατάλαβες στην ορειβασία; Η απόλαυση αυτή δεν μεταφράζεται. Τα μυστικά της τέρψεως της ορειβασίας είναι βαθιά κρυμμένα στην ψυχή κάθε ορειβάτη. Στο πρόσωπό του που αναπνέει στα αγνά όρη τον διυλισμένο αέρα που γεμίζει το στήθος του από οξυγόνο διακρίνεται αυτή η ικανοποίηση, η τρελή χαρά της ψυχής του. Πηγαίνουμε στα βουνά γιατί ζητούμε να πάρουμε κάτι από το ύψος τους, από τη δύναμή τους, από το μεγαλείο τους. Πηγαίνουμε να πάρουμε μια μικρή αχτίδα από το φως που στέλνουν στον εσωτερικό μας κόσμο και να το κάνουμε οδηγό της κοινωνικής μας ζωής.
Πηγαίνουμε να δούμε τα βουνά. Oχι να μας δούνε.
Oχι για να καυχηθούμε για τον τίτλο του Ορειβάτη γιατί κανένα υλικό έπαθλο ή χειροκρότημα θεατού δεν περιμένει τον Ορειβάτη. Του αρκεί η αμέτρητη χαρά. Η ικανοποίηση της επιτυχίας που ίσως του αρνήθηκε η ζωή στον καθημερινό του βίο. Βγείτε και σεις να νοιώσετε την ομορφιά του βουνού. Θα δείτε έναν άλλον άνθρωπο να ξυπνά μέσα σας. Η φύσις θα δουλεύει την ψυχή σας και θα σας δώσει τις πιο σπάνιες συγκινήσεις. Τα μάτια σας, τα αυτιά σας, η όσφρησή σας σε κάθε βήμα θα δέχονται απλόχερα τα δώρα των βουνοκορφών μας.
Βρέχει, χιονίζει, λάμπει ο ήλιος, ότι καιρό κι αν κάνει ελάτε τρέξτε προς τα βουνά.
Ο δρόμος προς το βουνό και την ύπαιθρο είναι ο δρόμος προς την υγεία, την χαρά και τα αιώνια νιάτα.

* H Δημοσίευση αυτή είχε καταχωρισθεί πρώτη φορά την 7η Ιανουαρίου 1960 στην εφημερίδα Χανίων ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ.

 

“Ρετρό” στα Λευκά Ορη – 6 Ιουνίου 1960

plaisioΣτο ψηλότερο μιτάτο στην Κρήτη Κατσιβέλι Σφακίων υψόμετρο σχεδόν 2000 μέτρα. Τότε η μέσω Κατσιβέλι ανάβαση στην ψηλότερη κορφή Πάχνες απαιτούσε δυόμιση μέρες πεζοπορίας (24 ώρες) από Περιβόλια Κυδωνίας μέχρι Χώρα Σφακίων λόγω έλλειψης ορεινών δρόμων. Και μιας και αναφέρθηκε στα “Χ.Ν.” για τον Νίκο Κοπάση στη φωτογραφία: Ν. Ζωφάκης, Θ. Κουκουράκης, Γιώργος Κοπάσης, Αντ. Πλυμάκης, Τ. Πετυχάκης και ο Χαράλαμπος Κοπάσης (φωτογραφία Τ. Πρωτοψάλτη).


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα