Στην τελική ευθεία…

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των κομμάτων για τις εκλογές έφτασε στο τέλος του. Με παρελκυστικές τακτικές επιχειρήθηκε να ενισχυθεί στον ψηφοφόρο ο φιλολαϊκός χαρακτήρας των κυβερνητικών κινήσεων, να περιορισθεί σε μονοψήφιο αριθμό η διαφορά απ’ τη Ν.Δ., φιλοδοξώντας την “εξαγορά” της κατηγορίας των χαμηλοσυνταξιούχων ψηφοφόρων.
Από πλευράς Ν.Δ. γίνεται λυσσώδης μάχη για την αποδόμηση των μέτρων της κυβέρνησης προς διασφάλιση υψηλής συμμετοχής στις εκλογές κι ας γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι υψηλοί τόνοι αντιπαράθεσης απωθούν πολλούς ψηφοφόρους από το ενδιαφέρον της άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος. Επικοινωνιακά ολισθήματα του κ. Μητσοτάκη, έδωσαν την ευκαιρία στον κ. Τσίπρα, να διαστρεβλώνει τις απόψεις του περί “συντηρητών ανελκυστήρων”, “ψυκτικών”, κ.λπ., των Δυτικών Προαστίων των Αθηνών κ.ά. και να τον παρουσιάζουν ως ασυγκίνητο νεοφιλελεύθερο και υποστηρίζοντα την ελίτ.
Τα πάντα χωρούν στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου υπάρχει ανάμειξη προσώπων με διαφορετικές ιδεολογίες, πολιτικές θέσεις και επικοινωνιακούς στόχους. Ολα έχουν φορτωθεί στους ώμους του ηγέτη, ο οποίος έχει ψευδαισθήσεις, ότι θα παραμείνει στην εξουσία ανέπαφος. Η ελληνική κοινωνία τον αποδέχθηκε σε χαλεπούς καιρούς, αλλά αυτός την εκμεταλλεύθηκε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που του διαθέτει το κράτος, ελπίζοντας ότι με τις παροχές και τα επιδόματα θα εισπράξει το αντίτιμό των. Τον ωφέλησαν οι “Οβιδιακές” μεταμορφώσεις. Εντάσσει τον εαυτό του στο “πάνθεον” του αναστήματος μεγάλων ανδρών της χώρας, αντιγράφοντας τη δομή προγενέστερων πολυσυλλεκτικών κομμάτων, ξεπερνώντας τα πολιτικά όρια της άλλοτε ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Θα ήταν αφελής να μην χρησιμοποιούσε τα “εργαλεία” που διαθέτει πάντα κάθε κυβέρνηση, προκειμένου να επηρεάσει το εκλογικό σώμα. Δεν ανακάλυψαν τώρα την πυρίτιδα στο τέλος της 4ετίας. Μετά από σκληρή διακυβέρνηση και αιματηρές οικονομίες ο κ. Τσίπρας ψήφισε… βροχή τροπολογιών, παρείχε επιδόματα, τη “13η σύνταξη” και κατέβαλλε τις συντάξεις Ιουνίου δύο ημέρες προ των εκλογών. Η καμπάνια της κυβέρνησης βασίστηκε στην πρωθυπουργική ενεργητικότητα, να οδηγεί αυτός και ν’ ακολουθούν οι άλλοι συντονισμένα, συνεπικουρώντας τις κινήσεις και τις προθέσεις του.
Ο κ. Τσίπρας σηκώνει ως πρωθυπουργός όλο το βάρος της εκλογικής αναμέτρησης με μηνύματα, που εγκρίνουν και επαυξάνουν οι πίσω απ’ αυτόν συντεταγμένοι σύμβουλοι, συνεπικουρώντας τον εναντίον του ιδεολογικού του αντιπάλου Κυριάκου Μητσοτάκη. Τον ηγέτη, φαίνεται, δεν ενοχλούν, ούτε προβληματίζουν οι κατηγορίες που του απευθύνουν για τις μεταβολές των θέσεών του,  άλλοτε ως ριζοσπάστη της Αριστεράς, υπερασπιστή της κεντροαριστεράς, συνομιλητή με τους σοσιαλιστές και συνεργάτη με τη λαϊκή Δεξιά των ΑΝΕΛ.
Αν δει, όμως, κάποιος τα πράγματα από διαφορετικό πρίσμα, θα διαπιστώσει, εμφανώς πάσχουσα την αντιπολίτευση από ασαφείς στρατηγικούς ασυντόνιστους σχεδιασμούς. Το χειρότερο συμβαίνει, οι δυνάμεις της δεξιάς να είναι τεμαχισμένες σε θνησιγενή κομματίδια, λόγω προσωπικών φιλοδοξιών. Το πολιτικό διακύβευμα δεν είναι καθαρό, υστερεί κοινωνικά σε διαφάνεια, είναι θολό και χαρακτηρίζεται από έλλειψη σαφήνειας, προσαρμοσμένο σε προγραμματικές αστοχίες και υπερβολές.
Πάντως, παρήλθαν οι καιροί, που ‘βγαιναν οι υπερασπιστές στις γειτονιές, να μεταδώσουν τις ιδέες τους και να πείσουν τους ψηφοφόρους για την αναγκαιότητα της προτίμησης του δικού τους κόμματος, για να πετύχουν την πολυπόθητη νίκη. Υπάρχει το Ιντερνετ, το Facebook, τα μηνύματα, κ.λπ.