«Στα ζάλα των προγόνων»

Οι όμορφες ψυχές στοχάζονται και όμορφα ό,τι όμορφο κι αληθινό αναβλύζει από τις όμορφες καρδιές. Είτε προφορικός, είτε γραπτός λόγος, μέλι γλυκύτατο και άρωμα άφθαστο.
Να λογίζεσαι, να στοχάζεσαι, να ανιστοράσαι. Μα, πάνω απ’ όλα τον Θεό και τους γονείς σου. Και πολύ καλά κάνει ο αγαπητός στιχουργός μας κ. Θανάσης Πατεράκης, ο οποίος “ορκίζεται” να περπατεί όσο ζει “στα ζάλα των προγόνων”, όπως είναι και ο τίτλος του βιβλίου: «Ωστε να ζω θα περπατώ/ στα ζάλα των προγόνων/ μη σβήσει ο πολιτισμός/ πέντε χιλιάδων χρόνων…». Ενα όρκο για όλους μας, ειδικότερα για την πλειονότητα των νέων μας, που δεν βλέπω να δίνουν… Αλλωστε «ο κόσμος άλλαξε κι αλλάξαν οι καιροί», που έλεγε ένα άσμα. Τώρα ισχύει το “φραπέ καναπές”(!) κι έπειτα μιλάμε για ανεργία!
Δεν θέλω να συνεχίσω πάνω σ’ αυτό γιατί πολύ με πληγώνει. Αλλωστε κι ο ποιητής μας ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ θα ρωτήσει «Ηντα γινήκαν άραγες οι αετοί σου Κρήτη,/ απού ανάθρεφες παλιά δυο – τρεις σε κάθε σπίτι… Στενοχωρούμαι να θωρώ χωριά ερειπωμένα… Ποτέ δε το περίμενα πως θα τη δω την Κρήτη,/ να ξαναζεί την κατοχή χωρίς ν’ ανοίξει μύτη». Ετσι που το πάμε με τον κατακλυσμό από αλλοτρίους, η Κρήτη και γενικότερα η Ελλάδα θα είναι ξένη αποικία. Η ίδια η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της και οι πολιτικοί “μας”(!) με άλλα ασχολούνται. Την κατήντησαν μια ανοχύρωτη χώρα και ανυπόληπτη.
Ο κ. Θανάσης Πατεράκης ανασταίνει την κρητική ψυχή και όπως θα σημειώσει η Ελευθερία Αθουσάκη – Μαστορακάκη «Σαν ήντα παίνια αετού μπορεί κανείς να κάνει,/ π’ όντες τ’ ανοίξει τα φτερά, στα μεσουράνια φτάνει».
Στο βιβλίο θα απολαύσουμε κρητική ποίηση, μαντινάδες, ρίμες, ριζίτικα και ποιήματα, και πιστεύω να αναπτερωθεί το εθνικό μας φρόνημα, γι’ αυτό και συγχαίρομε και επαινούμε τον κ. Πατεράκη για την ανεκτίμητη αυτή προσφορά του.
Χωρίς βάδισμα στα ζάλα των προγόνων μας δεν πρόκειται να πάει ο τόπος μας μπροστά. Μια αγωνία και προσδοκία όλων μας και του εκλεκτού συγγραφέα, τον οποίο “πάλι και πολλάκις” επαινούμε με πολλές ευχαριστίες και εγκάρδιες ευχές.