Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
NA KAΘΟΜΑΙ κάτω απ’ τ’ αρμυρίκι μου στο Καλάμι και να διαβάζω τις “Κρητικές Ιστορίες” του Μιχάλη Γρηγοράκη, του αξέχαστου “Μίγρη” και τα “Βουκολικά” του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη που αποκαλείται και “του Κάστρου ταχυδρόμος”. Να ’χω στα μπροσπόδια μου τη θάλασσα κι εγώ να “ταξιδεύω” στα βουνά με ορεσίβιους καπετάνιους και μεγάλους κουραδάρηδες…
ΑΝΤΙ τα “Ευθύβολα και μη” (Τετάρτη γαρ!) τα “πεταχτά” σήμερα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Πάντα όταν ήταν σε άδεια ο Νεκτάριος καταλάμβανα, τρόπος του λέγειν, τούτη τη γωνιά. Πάμε, μολυβάκι μου!
ΠΟΛΥ ζεστό, λέει, το τριήμερο που αρχίζει σήμερα στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Κανένα παράπονο. Μια χαρά μας φέρθηκε μέχρι τώρα ο “θείος” Ιούλιος. Να μη ρίξει κι αυτός έναν καύσωνα τις τελευταίες του μέρες για να φανεί αντάξιος της φήμης του;
ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ καύσωνες άλλο τίποτα, βέβαια, ο φετινός Ιούλης. Κάηκε το πελεκούδι που λένε. Χαμός με τις κλειστές τράπεζες και τα κάπιτολ κοντρόλ. Χαμός με το δημοψήφισμα που έβγαλε “ΟΧΙ”, το οποίο όμως έγινε “ΝΑΙ” για τις “ανάγκες” της διαπραγμάτευσης. Χαμός με τις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας στις Βρυξέλλες. Χαμός με τις ολονύκτιες ψηφοφορίες στη Βουλή για τα προαπαιτούμενα. Χαμός γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό και ειδικότερα στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…
ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ οι πολιτικές θερμοκρασίες τον Αύγουστο; Θα ομαλοποιηθεί κάπως η κατάσταση; Θα κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές μας; Θα πάψουμε ως λαός να θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Πόσα κεφάλαια “Βαρουφακειάδας” αντέχουμε, άραγε ακόμα; Ρητορικά τα ερωτήματα!
«ΠΟΛΛΕΣ φορές μας τάξανε λαγούς με πετραχήλια/ μ’ αυτοί την κοπανήσανε τρέχοντας χίλια μίλια!». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Ουδέν σχόλιον…
«ΑΠΟ ΤΟΤΕ που μου ’κλεψαν/ το μαξιλάρι της άγνοιας/ δεν μπορώ να χορτάσω ύπνο σε κανένα μαξιλάρι». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ η μαλλοτήρα στα ορεινά του Νομού, διαβάζω στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας Να μια καλή είδηση. Κι άλλη μια επίσης καλή. Μετά τη συμφωνία με τους πιστωτές, επιστρέφουν, λέει, οι τουρίστες στην Ελλάδα. Ολα καλά, όλα ωραία; Ετσι είναι, αν έτσι νομίζουμε!
«ΜΕ ΣΚΟΥΛΙΑΤΑ μαλλιά στσοι μπέτες και στσι πλάτες και με κάτι φρυδάρες απού δεν αφήνανε ντονε να ξανοίγει βολικά απάνω, ήτανε ο Μαντακογιώργης απού τσοι Λάκκους. Εταλαπόδαιρνε ο άζουδος με τουτονά το κακό, μα δεν έλεε και να τα κόψει. Κι ετσά τον απάντηξεν ο πρίντζιπας, που δεν έκοφτε τσι φρυδάρες του, για να μη παιδεύγεται και ρωτά ντονε: “Γιάντα δεν κόφτης, μπάρμπα, τα φρύδια να μη σ’ εμποδίζουνε;”. Σηκώνει τοτεσάς την κεφαλή ο Μαντακογιώργης, ξανοίγει ντονε, θωρεί σπάθες και γαλόνια και καμαρώματα, αναθίβαλε και τσι μπομπές του και λέει ντου: “Δε τα κόφτω πρίντζιπά μου, για να μη θωρώ του κόσμου τα παράξενα”». (Από το βιβλίο του Μιχάλη Γρηγοράκη “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες”).
«Ητανε κεφαλάτορας, μεγάλος κουραδάρης,/ χιλιάδες είχε πρόβατα και δυο χιλιάδες αίγες/ και με τ’ απογεννήματα μετρά χιλιάδες πέντε./ Είχε φαμέγιους και βοσκούς, πιτήδειους τυροκόμους,/ στειροβοσκούς, γκαλοβοσκούς και μάντρες παινεμένες,/ είχε με τυρομύζηθρα γεμάτα τυροκέλλια./ Τα χρόνια φύγαν, γέρασε, ξόδεψε τα καλά ντου,/ πράμα δε στεροκράτησε για τα γεράματά του./ Γεροντικά τσι μέρες του περνά στη μοναξιά ντου./ Δεν θέλει ο γέρος φάνταξη, δεν θέλει φασαρία,/ ανεστοράται και θρηνεί χαμένα μεγαλεία./ Θέτουνε χώρια με τη γρα, λίγες κουβέντες λένε:/ Εμείς εποποτίσαμε κι αγάπες μπλιο δεν θέμε./ Αχι δεν το περίμενα πως ήθελα γεράσω/ να κακοπέσω στη γωνιά κι ό,τι ’χανα το χάσω».
Το ποίημα “Χαμένα μεγαλεία” του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
