Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΚΑΒΑΛΑ σ’ ένα σύννεφο να ο χειμώνας φτάνει/ και με χαρές τα γιασεμιά του πλέκουνε στεφάνι». Τα σύννεφα, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους τις τελευταίες μέρες στον ουρανό, στάθηκαν, σίγουρα, η πηγή της έμπνευσης για τον Ηλία τον Σταματάκη -δική του η μαντινάδα, μια μαντινάδα που στάζει ποίηση. Άλλος, βέβαια, με την ικανότητα που έχει ο Ηλίας, άλλα θα έγραφε. Ο καθείς και η ματιά του…
ΣΤΟ θα βρέξει, δεν θα βρέξει ο καιρός έτσι όπως τον βλέπω απ’ το παράθυρό μου, ενώ έχω ήδη αρχίσει να γράφω τη στήλη. Ωστόσο ο νους μου ταξιδεύει αλλού…
ΓΙΑ τους πρόσφυγες, για τους μετανάστες και για τη βία του κατεστημένου μιλούσαν τα τραγούδια του Παύλου Φύσσα που δολοφονήθηκε πριν έναν χρόνο, σαν χθες, απ’ τον Χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Μετανάστες στη Γερμανία υπήρξαν οι γονείς του τελευταίου. Φταίει μόνο η κακιά ώρα για το φονικό;
ΟΧΙ στον φασισμό! Στεντορεία τη φωνή το φωνάζουμε, αντιπαρατιθέμενοι. Δεν φτάνει όμως, σε καμιά περίπτωση μόνο αυτό. Να καταπολεμήσουμε και να εξαλείψουμε όλα εκείνα που εκτρέφουν το φίδι στον κόρφο μας είναι κυρίως το ζητούμενο. Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο χθες για το θέμα με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για τον Παύλο Φύσσα.
«ΓΙΑ όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές/ θέλουν να ξέρουν/ ότι σιγά μην κλάψω…». Ανατριχιαστικά προφητικοί ακούγονται οι στίχοι απ’ το διασκευασμένο τραγούδι “Σιγά μην κλάψω” του Αγγέλακα, που τραγουδούσε ο Παύλος Φύσσας. Και στην Ελλάδα, ωστόσο, ο νους μου. Αχ αυτές οι πισώπλατες μαχαιριές που δέχεται η πατρίδα μας, ακόμα κι από μας τους ίδους.
ΠΗΡΕ κεφάλι, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και αυξάνει διαρκώς τη διαφορά απ’ τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι ντε και καλά θα ’ρθει πρώτο κόμμα, έχει να παιχτεί… πολύ κουμάρι ακόμα! Ή για να το γράψω αλλιώς, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Ωστόσο, κατά που δείχνουν τα πράγματα κι αν δεν έρθουν τα πάνω κάτω, πάμε γι’ άλλα…
«ΤΕΛΙΚΑ ποιοι νομοθετούν πιο χριστιανικά οι άθεοι ή οι πιστοί;». Απ’ τον “βοριά” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφημ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014) το φαινομενικά ρητορικό ερώτημα. Να λάβουμε υπόψη μας, ωστόσο, μας προτρέπει ο ίδιος, πριν απαντήσουμε, ότι το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όπως και ο νόμος για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ψηφίστηκαν από τους “ευσεβείς” και πιστούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και καταψηφίστηκαν από τους “άθεους μαρξιστές” του ΚΚΕ.
ΣΤΙΣ λέσχες αξιωματικών σιτίζονται, με απόφαση της Πολιτείας, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Ώρα είναι να τους ζητηθεί να κάνουν και τον σταυρό τους γι’ αυτό…
ΡΟΜΠΕΡΤΟ, Ελεμπτελαουί, Μποτία, Αμπιντάλ, Μαζουακού, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης, Κασάμι, Ντομίνγκες, Αφελάι, Μήτρογλου. Η αρχική ενδεκάδα που παρέταξε η ομάδα του Ολυμπιακού στον αγώνα για το Τζάμπιος Λιγκ εναντίον της Αθλέτικο Μαδρίτης. Πάλι καλά που υπήρχαν σ’ αυτήν και δύο Ελληνες. Ζήτω σαν… τα ελληνικά στρατά!
«Ο ΝΙΚΟΣ Γκάτσος γύριζε τον χειμώνα του ’36 σπίτι του από μια ταβέρνα. Ήμουνα στην Κορυτσά και του είχα στείλει στην Αθήνα σε χειρόγραφο, το “Με τον τρόπο του Γ.Σ.”. Κατά κακή του τύχη -μολονότι πολύ αθώος, είχε κάποτε ύφος φοβερά βλοσυρό- τον έπιασαν και τον πήγαν στο τμήμα. Τον έψαξαν. Στην τσέπη του το χειρόγραφο. “Ρε, τι σου ’κανε η Ελλάδα και σε πληγώνει; Κομμουνιστής, ε;”. “Μα, κύριε αστυνόμε, δεν το ’γραψα εγώ αυτό, το ’γραψε ο κ. Σεφέρης, που είναι πρόξενος”. “Πρόξενος, ε; Τέτοιους πρόξενους έχουμε. Γι’ αυτό πάμε κατά διαβόλου”». (Γ. Σεφέρης, “Μέρες Δ”).
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει. […] Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει, ολοένα ταξιδεύει/ κι αν “ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς”/ είναι εκείνοι, που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι/ εκείνοι, που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν/ την ΕΛΣΗ, τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ, τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ».
Από το ποίημα “Με τον τρόπο του Γ.Σ.” του Γιώργου Σεφέρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
