Aκουσα πριν από λίγο καιρό, σε μια επίσκεψή μας σε ένα σχολείο, έναν δάσκαλο να λέει πως στην εποχή μας σήμερα, τα παιδιά δεν έχουν μάθει να προσπαθούν, να δουλεύουν και να δημιουργούν.
-«Είναι κι αυτή η κρίση που έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα. Σου λένε γιατί να προσπαθήσω αφού πάλι άνεργος θα καταλήξω; Και το χρησιμοποιούν αυτό σαν δικαιολογία για να μην κουραστούν και να μην χαλάσουν την ησυχία τους» συνέχισε.
Τότε που το άκουσα μου φάνηκε πολύ βαρύ. Ωστόσο, έλεγα, οι δάσκαλοι που καθημερινά συγχρωτίζονται και ζυμώνονται με τους νέους, κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Με βασάνιζε αυτή η κουβέντα. Στριφογύριζε στο μυαλό μου συνέχεια. Έπλαθα μάλιστα και φανταστικούς διαλόγους για το τι θα μπορούσα να πω σε έναν νέο και πως θα μπορούσα να τον πείσω πως καμιά προσπάθεια δεν είναι άχρηστη, πως καμιά μάχη δεν είναι περιττή. Πως κάθε αγώνας είτε νικηφόρος είτε όχι, είναι χρειαζούμενος και χρήσιμος.
Και να, αυτές τις μέρες οι νέοι ξανάρχονται στο μυαλό μου. Οι πανελλαδικές είναι η αιτία αυτήν την φορά. Ένα πεδίο όπου η πιο πάνω κουβέντα του δασκάλου, διαψεύδεται πανηγυρικά. Γιατί εκεί όλοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, προσπαθούν. Και μάλιστα με πολύ ζέση. Ή μήπως σκέφτομαι πάλι, αυτή είναι η εύκολη λύση; Δηλ. το σύστημα σε οδηγεί από μόνο του στο επόμενο βήμα. Ωστόσο οι πανελλαδικές είναι οι ίδιες ένα πεδίο αγώνα και όσοι συμμετέχουν, όπως και να το πεις, όσο χαλαροί και να είναι το γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της μετέπειτα ζωής τους θα οριστεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από αυτές.
Θέλω να πω είτε επιτύχουν είτε αποτύχουν-που στην ουσία είναι όψεις του ίδιου νομίσματος-θα κληθούν να διαχειριστούν το δεδομένο αποτέλεσμα και να πάρουν αποφάσεις. Η μαγκιά του καθενός μας μέσα σε τούτη δω την ζήση, έγκειται στο πώς θα το διαχειριστούμε όλο αυτό. Με σθένος και με τσαμπουκά ή μοιρολατρικά και αφήνοντας το στην τύχη;
Γυρίζω την σκέψη μου πίσω στα χρόνια που εγώ έδινα το λεγόμενο, τότε, ακαδημαϊκό. Ναι, ήταν μεγάλο πλήγμα, να μην τα καταφέρεις να μπεις σε μια σχολή.
Ωστόσο μεγαλώνοντας και προχωρώντας στην ηλικία, είδα κι άλλα πράγματα. Είδα αυτούς που μετά τα άσχημα νέα, δεν εφησύχασαν, δεν έκατσαν να κλαίνε και να καταριούνται την μοίρα τους. Αλλά αντρειεύτηκαν, πήραν αποφάσεις και προχώρησαν με άλλους τρόπους. Είδα κάποιους άλλους να κάνουν την αποτυχία τους εφαλτήριο και να επιτυγχάνουν σε άλλους τομείς εξίσου δύσκολους και απαιτητικούς. Είδα μαθητές που έκοβαν φλέβες για κάποια συγκεκριμμένη σχολή μετά από μερικά χρόνια να την απαρνιούνται, να αλλάζουν κατεύθυνση και πιο κατασταλαγμένοι πια να ευημερούν στην νέα τους πιο ώριμη επιλογή, σε τέλεια αντίθεση με την πρώτη. Ξέρω π.χ. ένα συμμαθητή μου παλιό που τέλειωσε την ιατρική. Σήμερα ωστόσο, κατασκευάζει κοσμήματα που τα φορούν μέχρι και οι πλανηταρχήνες. Ένας άλλος αφού τέλειωσε το πολυτεχνείο ακολούθησε τα όνειρά του και είναι σήμερα επιτυχημένος σκηνοθέτης.
Είδα κι αυτούς που έκαναν τον αναμενόμενο δρόμο. Σχολή, πτυχίο, επαγγελματική αποκατάσταση. Κάποιους από αυτούς να βολεύονται σε δεδομένη θέση και κάποιους άλλους ανήσυχους πάντα, να ψάχνουν και να ψάχνονται.
Τι μένει τελικά από όλα αυτά που ανέφερα; Νομίζω ο αγώνας που κάνει ο καθένας. Το πόσο πολύ και με ποιον τρόπο προσπαθεί. Το πώς διαχειρίζεται το αποτέλεσμα της προσπάθειας-καλό ή κακό. Και πως πορεύεται μετά.
Γι αυτό τις μέρες αυτές, που ακούω για τρελαμένα από το άγχος παιδιά έχω την επιθυμία να τα πιάσω, να τα ταρακουνήσω και να τους πω: Προσπαθήστε δώστε τον αγώνα σας τίμια και ευσυνείδητα. Κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε και μετά δεχθείτε με σύνεση το όποιο αποτέλεσμα. Οι εξετάσεις είναι μια από τις πολλές μάχες που θα δώσετε στην ζωή σας. Η επιτυχία ή η αποτυχία δεν εξαρτάται από το αν θα καταφέρετε να μπείτε στην σχολή της αρεσκείας σας. Εξαρτάται από το πώς θα διαχειριστείτε το αποτέλεσμα αυτό στα επόμενα χρόνια. Και το πώς θα τα καταφέρετε να βάλετε το λιθαράκι σας, ώστε τούτος δω ο κόσμος, αυτή η κοινωνία, να πάει ένα βηματάκι μπροστά.
Να είστε καλά. Και να προσπαθείτε.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Αριθμοί που σοκάρουν… ανθρώπινες ζωες που χάθηκαν στα νερα της μεσογείου και άλλες τόσες ψυχές αλυσοδεμένες στα φρικτά κέντρα κράτησης της Λιβύης … ομάδες . εταιρείες που οργανώνουν εγκλήματα κατα των μεταναστών με τις ευλογιες της ΕΕ που θα πρέπει να πληρώσει….
Οι Γιατροι του Κοσμου Ισπανια μας γραφουν οτι..
Από τον Ιανουάριο του 2014 έως τον Ιούλιο του 2017, τουλάχιστον 14.500 μετανάστες πνίγηκαν στη Μεσόγειο. Μεταξύ 2016 και 2018, περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν και μεταφέρθηκαν βίαια σε κέντρα κράτησης και βασανιστηρίων στη Λιβύη.
Η ΕΕ, να καθισει στο εδωλιο για τη μεταναστευτική πολιτική της. Αυτός είναι ο στόχος μιας ομάδας Διεθνών Δικηγόρων που σήμερα έχουν υποβάλει ένα γραπτό κειμενο στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (δπδ) στη Χάγη στην οποία ισχυρίζονται ότι παρουσιάζουν
“Αποδεικτικά στοιχεία που αφορούν την ΕΕ και τους υπαλλήλους και εκπροσώπους των κρατών μελών στην επιτροπή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας” Σύμφωνα με ισχυρισμούς, αφήνοντας στα χέρια της Λιβύης τη μείωση της ροής της μετανάστευση
– Γιατροί του Κόσμου
Πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν λαμβάνει πλήρη κάλυψη των βασικών του υγειονομικών αναγκών. Στην Ελλάδα, πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται στο περιθώριο, αποκλεισμένοι για κοινωνικούς και διοικητικούς λόγους από τις υπηρεσίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η Υγεία είναι ένα βασικό ανθρώπινο αγαθό και η πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. #DoctorsofTheWorld #Greece #WorldHealthDay
Στις 3 Ιουνιου ξεκινησε με την εναρκτήρια ομιλία της νέας Προέδρου των Γιατρών του Κόσμου Χαράς Τζιουβάρας το σημαντικό Διεθνές Συνεδρίο Ψυχικής Υγείας «Από τη διαχείριση κρίσεων, στις βιώσιμες μεταρρυθμίσεις».
Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί για δυό μέρες στο αμφιθέατρο του ΕΚΠΑ Άλκης Αργυριάδης (Πανεπιστημίου 30). Αντικείμενο του συνεδρίου είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν στον χώρο της ψυχικής υγείας για την προαγωγή της κοινοτικής ψυχιατρικής και την αντιμετώπιση του στίγματος και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο πρωην προεδρος των ΓΤΚ Νικητας Κανακης θα προεδρεύσει στο στρογγυλό τραπέζι που είναι αφιερωμένο στην πρόσφατη καταστροφή στο Μάτι.
Στο συγκεκριμένο τραπέζι θα επιχειρήθει με την βοήθεια ειδικών που βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής, να καλυφτει το φάσμα ανάμεσα στην διαχείριση κρίσεων, τα συστήματα πρόληψης και έγκαιρης ειδοποίησης, την συμμετοχή της κοινότητας στις υπηρεσίες υποστήριξης
Εις μνήμη του ΚΟΝΔΑΝΟΛΕΩΝ Αγησιλάου, η οικογένεια του φαρμακοποιού ΠΑΠΑΔΑΚΗ Εμμανουήλ, αντί για στεφάνου, πρόσφερε φάρμακα στους Γιατρούς του Κόσμου
Αγαπημένη μου Αγγελική ,σήμερα σκέφτηκα να ταξιδέψω μέσα από τις σκέψεις σου και, πέτυχα να κάνω το ταξίδι αυτό στις σκέψεις που έχεις για σήμερα, στα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ 5-6- 2019 !!!!!!!!!!Τυχαίο ????? Δεν ξέρω πως τα φέρνει η τύχη έτσι!!!!!!!!Πραγματικά Αγγελική το ταξίδι μου αυτό είναι αληθινό . Το 2.011 είχα την ευλογία του Θεού να δίνω και εγώ πανελλήνιες εξετάσεις, αν και η ηλικία μου δεν συνάδει με τις ηλικίες των δεκαοκτάχρονων παιδιών εγώ ήμουνα 64χρόνων . ..Όταν όμως το όνειρο ζωής έχει μείνει ουτοπία αλλά , το θέλεις τόσο πολύ, θα έρθει η ώρα που θα συντελέσουν όλες οι ουράνιες και, οι επίγειες δυνάμεις και θα γίνει πραγματικότητα .Άσχετα με την επαγγελματική αποκατάσταση το όνειρο, είναι όνειρο όπως λέει και η μαντινάδα!!!!!!!!.Τα κατάφερα και εγώ όπως θα έλεγε και ο λαός μας ,<> . Ανάμεσα στα παιδιά και αργότερα με τους συμφοιτητές μου και, το όνειρο είναι πλέον γεγονός . Η προσπάθεια μεγάλη, η διαδρομή τιτάνια, το αποτέλεσμα μοναδικό!!!!!!!!!!. Εύχομαι σε όλα τα παιδιά, που θα στους ρυθμούς των Πανελληνίων εξετάσεων, καλή επιτυχία, καλή δύναμη και, πάνω από όλα νηφαλιότητα , χωρίς άγχος. Στους γονείς με υπομονή και τρυφερότητα να σταθούν δίπλα τους . Δεν είναι οι πανελλήνιες το τέλος του κόσμου, είναι ένας αγώνας που θα θυμούνται πάντα με τρυφερότητα και γλυκιά ανάμνηση , όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα…. Αγγελική μου, σε ευχαριστώ που μου έδωσες την δυνατότητα να γράψω και εγώ δύο λόγια για το καυτό θέμα των ημερών που απασχολεί χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα. Καλή αντάμωση ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!!!!!!!!!