Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Σκέψεις… από μιαν εθελόντρια

Μεγάλη Εβδομάδα
Χρόνος περίσκεψης και περισυλλογής. Προετοιμασίας για την Ανάσταση. Όσο πλησιάζουμε τις γιορτινές μέρες μια αύρα αδρεναλίνης διαπερνά τον κόσμο. Όλοι κινούνται πιο βιαστικά, πιο αγχωτικά. Οι νοικοκυρές ανασκουμπώνονται για να τα προλάβουν όλα. Συμμαζέματα  του σπιθιού και μαζί  τα παραδοσιακά ψησίματα. Κουλουράκια, τσουρέκια, κρεατότουρτες, αυγά. Οι νοικοκύρηδες κάνουν σχέδια για τον οβελία. Πού και πώς θα γίνει το παραδοσιακό σούβλισμα. Χειροκίνητα ή με αγοραστούς και αυτοσχέδιους μηχανισμούς. Όλοι σε μιαν έξαψη, σε μια υπερκινητικότητα. Στα μαγαζιά τροφίμων αρχίζουν να σχηματίζονται ουρές και ο καταναλωτισμός φτάνει στο αποκορύφωμά του. Όλοι προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη γιορτή.
Όλοι; Όχι, όχι όλοι.
Μέσα στα νοσοκομεία κάποιοι θα ζήσουν μόνο την Σταύρωση. Παρ όλες τις προσπάθειες και την καλή διάθεση γιατρών και νοσηλευτών η θεραπεία δεν είναι πάντα δεδομένη. Ο πόνος δεν είναι πάντα αντιμετωπίσιμος.
Μέσα στα κάθε λογής Ιδρύματα στέγασης μοναχικών και ανήμπορων ανθρώπων, πολλοί βιώνουν  μια συνεχή Μεγάλη Εβδομάδα. Έχουν τα υλικά αγαθά που χρειάζονται για να συνεχίσουν να ζουν. Τους παρέχεται σίτιση, ένδυση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Μα δεν τους φτάνουν αυτά. Χρειάζονται  και κάτι περισσότερο. Κάτι  που δεν έχει να κάνει με την ύλη. Μα με τα ανθρώπινα συναισθήματα.  Γνοιάσιμο,  ανθρώπινη  επαφή και επικοινωνία αναζητούν οι ξεχασμένοι και  παραιτημένοι της ζωής.
Μέσα στα κοιμητήρια πολλοί, θρηνούν απώλειες αγαπημένων τους και περνούν απαρηγόρητοι, ατελείωτες Εβδομάδες των Παθών.
Μέσα στα αδειασμένα από ανθρώπους σπίτια, που ακόμα αντιβοούν από  αλλοτινές οικογενειακές χαρές, ηλικιωμένοι καρτερούν να δουν το πρόσωπο του ξενιτεμένου παιδιού τους μέσα στην οθόνη του υπολογιστή και να παρηγορηθούν με τη σκέψη πως στην ξενητειά αναγνωρίζονται και ανταμείβονται οι ικανότητες και τα  προσόντα του έτσι όπως δεν αναγνωρίστηκαν  ποτέ στην δικιά μας χώρα.
Μέσα σε επιχειρήσεις που κάθε λίγο και λιγάκι βάζουν λουκέτο, άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους, τον αυτοσεβασμό τους και την ελπίδα για μια ζωή αξιοπρεπή και χρήσιμη..
Aνθρωποι, σταυρώνονται καθημερινά σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης πεινασμένοι κυνηγημένοι, ξεσπιτωμένοι. Παιχνιδάκια στα χέρια των ισχυρών του κόσμου που μετράνε τον πλούτο τους με αριθμούς και όχι με συναισθήματα.
Πάντα κάποιοι θα είναι εκτός του καταλόγου των χαρούμενων και των εορταζόντων.
Πόσο  περισσότερο γίνονται αισθητές η μοναξιά και η ανημπόρια μέσα στις γιορτές.  Σαν  οι πόνοι και τα βάσανα  να μεγεθύνονται τις χρονιάρες  μέρες,
Πόσο πιο πολύ φαίνεται η έλλειψη των αγαπημένων μέσα στο γενικό κλίμα της χαράς.
Ας μην τους ξεχάσουμε αυτούς τους δυσκολεμένους ανθρώπους, εμείς οι πιο τυχεροί.
Ας τους αφιερώσωμε λίγο χρόνο. Ας τους απλώσωμε το χέρι. Ας τους δείξωμε ότι σ΄αυτήν την δύσκολη, απρόσωπη και πολλές φορές απάνθρωπη εποχή που ζούμε, υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι.
Καλό Πάσχα με υγεία.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική

Ιστορίες της πλατείας
Τη τελευταία εβδομάδα, πέρασα τις περισσότερες ώρες της ημέρας στη κεντρική πλατεία της πόλης μας, στη πλατεία που στέκεται ορθό ακόμη το πανέμορφο κτήριο της αγοράς, έργο που ανοικοδομήθηκε επι δημαρχίας  του κ Μουντάκη , που στεγάζει καταστήματα λαϊκής τέχνης και τροφίμων. Τη πλατεία που φωτίζεται από το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δένδρο κάθε Δεκέμβρη, τη πλατεία που αγκαλιάζει κάθε εκδήλωση αθλητική, κοινωνική , πολιτική, που γεμίζει νότες και χορούς, που τραντάζει από συνθήματα, γεμίζει από πανό σε κάθε συλλαλητήριο και απεργία.. στη πλατεία που χτυπά ο παλμός της πόλης , της κοινωνίας… Εκεί εξελίσσεται μια άλλη ζωή διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών πολιτισμών.. Είναι η πλατεία που ενώνει φωνές ,αφουγκράζεται  προβλήματα, που στεγάζει μια πολυπολιτισμικοτητα..
Ώρες κοιτώ τα δρώμενα σε αυτή τη πλατεία.. Δεκάδες εκατοντάδες τουρίστες που επέλεξαν να επισκεφτούν τη πόλη, να γιορτάσουν  το Πάσχα  με διαφορετικό τρόπο από αυτό που συνηθίζουν στη πατρίδα τους , να γευτούν τοπικά προϊόντα, να μάθουν για το πολιτισμό και τη κουλτούρα μας και να ζεσταθούν από το μεσογειακό  ήλιο , αν και η σκόνη της Αφρικής τους μεταφέρει σε πιο μακρινά τοπία…
Η πλατεία γεμίζει από φωνές και τραγούδια.. μαθητές από όλη την Ελλάδα διασκεδάζουν στην καθιερωμένη 7ημερη εκδρομή λίγο πριν αρχίσουν τα κτυποκάρδια των εξετάσεων και οι δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον τους. Μου αρέσει η άνεση και η αμεσότητα τους τα αναμεταξύ τους πειράγματα.  Με πλατύ χαμόγελο πλησιάζουν στο περίπτερο μας ρωτώντας  για το  πως θα πάνε στα διάφορα φαγάδικα και καφετέριες της πόλης που είδαν στο διαδίκτυο…Είναι καλά πληροφορημένοι  και αποφασισμένοι να περάσουν αξέχαστα..
Κυρία είστε από εδώ????????  Ρωτούν..
Και στη κατάφαση μου σχολιάζουν..
Τι ωραία να ζείτε  σε αυτή τη πόλη..
Δίνουν ζωή στη πλατεία, στα καταστήματα.. βγαίνουν από τη αγορά κρατώντας σακούλες με τα ψώνια και τα αναμνηστικά.., πολλά αγόρια φορούν το σαρίκι και ακουμπούν τις μαγκούρες που μόλις αγοράσαν ενω περιμένουν να μπουν στα τουριστικά λεωφορεία, που έχουν κατοχυρώσει  και φέτος , θέση παρκινγκ στο δρόμο εμποδίζοντας τα άλλα αυτοκίνητα και τους πεζούς.. Ωρα 3 με 5 το απόγευμα γίνεται το αδιαχώρητο, διπλοπαρκαρισμενα τα λεωφορεία που περιμένουν τους τουρίστες,    κορναρίσματα από τους διερχομένους οδηγούς που βλέπουν να μειώνεται το πλάτος του δρόμου και οι οδηγοί που τολμούν να παρκάρουν έστω και για λίγο σε θέση λεωφορείου γίνονται αποδέχτες κλίσεων  της τροχαίας που εμφανίζεται περιέργως πως ,μόνο κάθε φορά που ένα τουριστολεωφορειο εμποδίζεται.
Δεν είναι μόνο οι επισκέπτες στη πλατεία.. είναι και οι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι της.. Είναι άνθρωποι του περιθωρίου, ξεχασμένοι, άστεγοι, άνεργοι που βρήκαν στα παγκάκια της αγοράς  να ξεκουράζονται, να κοιμούνται, να τρώνε, να πίνουν, να επαιτούν . Είναι η πλατεία το σπίτι που δεν έχουν, είναι ο κόσμος της πλατείας, οι φίλοι που δεν απέκτησαν η που έχασαν , είναι οι χαμένες ευκαιρίες δουλειάς, είναι οι αναμνήσεις μιας άλλης ζωής, είναι ίσως τα όνειρα που δεν πραγματοποίησαν αλλά δεν απαρνήθηκαν.,,
-Μια  γυναικεία φιγούρα κάνει τη καθημερινή της βόλτα σέρνοντας  το ιδιο  καροτσάκι ..
Πάω να μαγειρέψω μου λέει μπακαλιάρο αλλά τα παιδιά μου δεν τον τρώνε και δεν ξέρω τι να κάνω..
-Άμα πεινάσουν θα φάνε απαντώ .. δεν γίνεται να νικήσει η πείνα το φαΐ,, δεν περνα ένα πεντάλεπτο και εμφανίζεται πάλι…
-Ήλθαν τα παιδιά μου από το σχολείο, έφαγαν και τα έβαλα για ύπνο…τα καημένα κουράστηκαν.. Όλη η αλήθεια προβάλει ξαφνικά.. η κυρία της πλατείας ζει  και μιλά για μια οικογένεια που θα ήθελε να έχει και δεν έχει, για μια οικογένεια που  την έχει ανάγκη για να τη φροντίζει, να αγωνιά , να προσέχει.. και μιλά με τόση αγάπη  για τα ανύπαρκτα παιδιά  και τα θολά από καταρράκτη  μάτια της δακρύζουν.. .
-Αστα να ξεκουραστούν καλή μου. .θα διαβάσουν αργότερα.. δεν μπορείς να χαλάσεις ένα όνειρο.., αν και η παράφωνη εκτέλεση ενός ρεμπέτικου   από τον Παναγιώτη μας προσγειώνει.., ‘’θέλω να πιώ για να ξεχάσω’’’…..
Κάποιος εύκολα ίσως, θα δώσει και τους ανάλογους χαρακτηρισμούς για κάθε μια από αυτές τις ψυχές που περιφέρονται εκεί με τα αδυνατισμένα κορμιά και τα λερωμένα  ρούχα.., κάποιος θα αποτρέψει το βλέμμα ίσως και ενοχλημένος  και θα ταχύνει το βήμα να απομακρυνθεί …κάποιος θα νιώσει άβολα και ανασφάλεια περνώντας μέσα από τη πλατεία   και ανάμεσα από ομάδες ατόμων που τολμούν  (από ανάγκη ισως?) να απλώσουν χέρι στις φουσκωμένες από πορτοφόλια τσέπες. .τολμούν και είναι μια πραγματικότητα, μια αλήθεια της πλατείας…. Οι τουρίστες είναι κυρίως τα θύματα και ίσως  η παρουσία  και μόνο κάποιων αστυνομικών να διασφαλίζουν μια πιο ασφαλή παραμονή των τουριστών στη πλατεία  αντί να χαρίζουν μόνο κλήσεις…
Οι ώρες περνούν  και οι εικόνες  επαναλαμβάνονται με την ιδια σειρά σε  μια  σταθερή συχνότητα … βόλτα, επαιτεία, τραγούδι, πιοτό, ύπνος…με την ιδία σειρά από τους ιδίους ανθρώπους..
Ανθρώπους που δεν στάθηκαν τυχεροί , που δεν είχαν ίδιες ευκαιρίες με άλλους , άνθρωποι που ζουν εκεί τόσο κοντά  αλλά και τόσο μακριά μας ταυτόχρονα.., άνθρωποι που δεν ζητούν πολλά πέρα από να  τους ακούσουμε…ας το κάνουμε..
Είναι άνθρωποι ..
Καλο Πασχα
Ε.Μ

Médecins du Monde Greece – Γιατροί του Κόσμου·
Στείλε “ΓΙΑΤΡΟΙ” στο 54234 και στήριξε το έργο των Γιατρών του Κόσμου για τη φροντίδα των παιδιών που την έχουν ανάγκη.
Αυτές τις γιορτές, από την 31 Μαρτίου έως την 7 Απριλίου, με κάθε μήνυμα βοηθάς για τον εμβολιασμό, την παιδιατρική φροντίδα και τον οδοντιατρικό έλεγχο ενός παιδιού που έχει πραγματική ανάγκη. (κόστος υπηρεσίας 1,24€, συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ)

Οι Γιατροί του Κόσμου ευχαριστούν
Τον Δήμο Χανίων  για τη παραχώρηση του περίπτερου στη κεντρική αγορά  και όλους όσους συνέβαλαν  για τη πραγματοποίηση των δράσεων  του τμήματος Χανίων.
Την Μαυριγιαννακη Ευφρόσυνη  για τη χρηματική δωρεά 50 ευρω ει μνήμη των οικείων νεκρών
Το φαρμακειο ΠΑΠΑΔΑΚΗ που προσέφερε φάρμακα αξιας 50 ευρώ εις μνήμη του  Κωστάκη  Ευάγγελου
Τον  Σύνδεσμο Πολιτικών Συνταξιουχων  Νομού  ΧΑΝΙΩΝ για τη χρηματική δωρεά  50 ευρώ

ΝΕΟ ΩΡΑΡΙΟ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΙ    9 ΜΕ 12
ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ        ΑΠΟΓΕΥΜΑ   6 ΜΕ  9
ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΝΑΣΤΕΛΕΤΑΙ.

Τα στατιστικά ιατρείου απο  26/03/2018 εως και 30/03/2018 ειναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ   ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ        15
ΕΛΛΑΔΑ    13
ΑΛΓΕΡΙΑ    11
ΣΥΡΙΑ    10
ΠΑΚΙΣΤΑΝ    7
ΜΑΡΟΚΟ     6
ΑΛΒΑΝΙΑ    3
ΤΥΝΗΣΙΑ    2
ΡΟΥΜΑΝΙΑ    2
ΣΕΡΒΙΑ    2
ΡΩΣΣΙΑ    2
ΝΙΓΗΡΙΑ     1
ΑΡΜΕΝΙΑ     1
ΓΕΩΡΓΙΑ    1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ     1
ΣΥΝΟΛΟ            77


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα