Στα μικράτα μου υπήρχε ένα καφενείο απέναντι από το σπίτι μας. Χώρος που ανήκε αυστηρά και μόνο σε άνδρες αλλά έτυχε να βρεθώ εκεί, μικρό κοριτσάκι, να φωνάξω τον πατέρα μου για δουλειές που έπρεπε να γίνουν άμεσα.
Μέσα στα άλλα καταπληκτικά πράγματα που κατέγραψε η παιδική ματιά ήταν και μια μεγάλη φωτογραφία σε κορνίζα που έστεκε στον μεσιανό τοίχο και δέσποζε σε όλον τον χώρο. Στο βάθος αεροπλάνα να πετούν και να ρίχνουν αλεξίπτωτα -πολλά αλεξίπτωτα, τόσα που να μην φαίνεται καθόλου ο ουρανός- και σε πρώτο πλάνο ένας Κρητικός με βράκες και στιβάνια να έχει βάλει κάτω έναν αλεξιπτωτιστή. Μια τσουγκράνα κρατούσε ο δικός μας και προσπαθούσε να κάμει καλά τον άλλο που έφερε πλήρη στρατιωτική εξάρτιση με σύγχρονα, της εποχής, όπλα αλλά ήταν ακόμα μπερδεμένος με τα σχοινιά του αλεξίπτωτου.
Ήξερα πως η φωτογραφία αναφερόταν στην μάχη της Κρήτης. Είχα ακούσει και την ιστορία πως εμείς, ο άμαχος πληθυσμός, σχεδόν άοπλοι, κάναμε καλά τους εχθρούς που ήταν περισσότεροι και είχαν περισσότερα και καλύτερα όπλα. Άλλες λεπτομέρειες δεν ήξερα τότε• ούτε και είχα διάθεση να μάθω. Όλα τούτα φάνταζαν μακρινά στο παιδικό μυαλό κι ας μην είχαν περάσει πολλά χρόνια από τα πραγματικά γεγονότα.
Μεγαλώνοντας στα γυμνασιακά μου χρόνια, έτυχε να γνωρίσω έναν Άγγλο. Ουίλλιαμ τον έλεγαν, μα οι γνωστοί μου που τον φιλοξενούσαν τον φώναζαν Βασίλη. Κι αυτός έλεγε πως ήρθε να βρει και να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που τον έσωσαν. Γιατί πολέμησε στα νιάτα του στην Κρήτη και όταν κατέρρευσε το συμμαχικό μέτωπο τον έκρυψαν πολύν καιρό οι δικοί μας μέχρι να μπορέσει να φυγαδευτεί στην Μέση Ανατολή. Και επέστρεψε, είκοσι οκτώ χρόνια μετά για να πει ευχαριστώ στους σωτήρες του. Έφυγε από το νησί μας νεαρός και γύρισε μεστωμένος άνδρας. Δεν είχε ξεχάσει την συμπεριφορά των ντόπιων. Που τον έκρυψαν παρόλο που ήξεραν πως διακινδύνευαν την ζωή όχι μόνον την δική τους μα όλου του χωριού. Που έκοβαν από το λιγοστό φαγητό τους για να τον ταΐσουν. Που τον έκαναν δικό τους για όσο διάστημα χρειάστηκε. Κι επέστρεψε ευγνωμονών μετά τόσα χρόνια και τους άκουσε να του λένε πως αυτό ήταν το χρέος τους.
Μετά που μέστωσα κι εγώ διάβασα, έμαθα, άκουσα πολλά γι αυτήν την περιβόητη «Μάχη της Κρήτης». Για το θάρρος και την γενναιότητα των κατοίκων του νησιού μας. Την αυτοθυσία τους. Για τις καταστροφές. Για τα χωριά που ξεθεμελιώθηκαν. Που διαγουμίστηκαν. Που κάηκαν.
Για τους ανθρώπους. Γι αυτούς που σκοτώθηκαν. Άλλοι πολεμώντας για την λευτεριά. Άλλοι για αντίποινα. Ένας Γερμανός σκοτωνόταν, πολλαπλάσιοι Κρητικοί φονεύονταν. Γι αυτούς που τους έβαζαν να σκάβουν τον τάφο τους κι αυτοί τον έσκαβαν τραγουδώντας μαντινάδες ή τον Εθνικό Ύμνο.
Για τον ανάπηρο που σαν είδε το τσούρμο με τα παλικάρια να κατευθύνονται στον χώρο της εκτέλεσης, πρόσφερε το δικό του σακάτικο σώμα για να γλυτώσει ένας γερός από την ομάδα.
Για τους τρείς αδελφούς. Όταν οι κατακτητές αποφάσισαν να χαρίσουν την ζωή στον ένα (ακόμα κι αυτοί οι ψυχροί χωρίς αισθήματα Τεύτονες θεώρησαν ότι οι τρείς ήταν υπερβολή), αυτοί ψύχραιμα λες και κουβέντιαζαν για μια δουλειά καθημερινή, αποφάσισαν πως έπρεπε να σωθεί αυτός που είχε παιδιά. Και οι άλλοι δυο τον αποχαιρέτησαν και πήγαν ατάραχοι στον θάνατο.
Για τον πατέρα που έχασε τους τέσσερεις γιους του κι όμως προέτρεπε την γυναίκα του να μην κλαίει. «Ετσά ’ναι η λευτεριά∙ της έλεγε. Σε μας ήλαχε να δώσωμε τα παιδιά μας… άλλος τα σπίθια ντου, άλλος ήδωκε τα λιόφυτά ντου…»
Την μεγαλειώδη αυτή μάχη «την μάχη της Κρήτης» εμείς οι νεώτεροι δυστυχώς την θυμόμαστε μόνο στις 21 του Μάη, ημέρα της επετείου της. Λέμε πολλές κουβέντες για την σημασία της και εξαίρουμε τον ηρωισμό των προγόνων. Μέχρι την τελευταία δεκαετία μας επισκέφτονταν και κάποιοι από τους παλιούς αγωνιστές-όσοι ζούσαν ακόμα. Κι αυτούς τους είχε σημαδέψει τούτος ο αγώνας και δεν τον ξεχνούσαν.
Μόνο που η μνήμη αρχίζει και φυραίνει. Μόνο που η ιστορία δεν γράφεται μόνο από τα γεγονότα αλλά και από τις σκοπιμότητες. Θέλουν να μας πείσουν πως ο αγώνας μας δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο πιστεύουμε. Πάνε να μας αποδείξουν ότι τα θύματα ήταν οι φταίχτες και οι θύτες είχαν δίκαιο για τις φρικαλεότητες που διέπραξαν .
Ξαναδιαβάζω πάλι ιστορίες για ολοκαυτώματα, για εκτελέσεις, για θυσίες κι αναρωτιέμαι. Αυτοί οι άνθρωποι οι γονείς μας, οι παππούδες μας, έπραξαν έτσι γιατί το λόγιασαν πως αυτό ήταν το χρέος τους. Δεν μέτρησαν ούτε το βιός τους ούτε και τη ζωή τους μπροστά στην υπέρτατη ιδέα της λευτεριάς. Και του κοινού καλού που υπερβαίνει το ατομικό. Και έδωσαν τον αγώνα τους. Τι θα κάναμε άραγε εμείς σήμερα; Πως θα φερόμασταν σε μια αντίστοιχη κατάσταση;
-Μα τι λες εξανίσταται η φίλη εξ ανατολών. Σήμερα δεν γίνονται τέτοιοι πόλεμοι. Σήμερα τον εχθρό σου δεν τον βλέπεις. Και μέχρι να το πάρεις χαμπάρι ο πόλεμος έχει αρχίσει και έχει τελειώσει κιόλας. Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε. Εντελώς αβοήθητοι είμαστε στις ορέξεις των δυνατών της γης.
-Όχι όχι διαφωνώ. Το βλέπω κι εγώ πως σήμερα ο εχθρός είναι πιο ύπουλος και κρυφός. Αλλά δεν μπορώ να το δεχθώ ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και ότι απλώς πρέπει να κάτσουμε στον καναπέ μας και άπραγοι να παρακολουθούμε από την τηλεόραση το σύμπαν μας να καταστρέφεται. Και τότε αν έλεγες πώς θα κατόρθωνε μια χούφτα άοπλοι χωριάτες να αντισταθεί στην παντοδύναμη πολεμική μηχανή του Χίτλερ για οκτώ μέρες θα γελούσαν. Κι όμως το κάναμε. Το έκαναν οι πρόγονοί μας.
Το θέμα είναι αν οι νεώτεροι έχουμε τη δύναμη να κάνουμε το ίδιο. Απόγονοι τέτοιων ανθρώπων, έχωμε σήμερα τέτοιο τσαγανό και κότσια ώστε να φθάσουμε κι εμείς σε υπερβάσεις; Έχουμε την δύναμη να απαρνηθούμε τα υλικά αγαθά που κυβερνούν την ζωή μας και να αγωνιστούμε για την κοινωνία και όχι τον εαυτούλη μας; να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων;
Mπεμπλιδάκη Αγγελική
~ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ~
10:15 – 10:30 Έναρξη εργασιών.
Ορφανουδάκη Παρασκευή, Δρ. Παιδοχειρουργός. Πρόεδρος
Ιατρικού Συλλόγου Χανίων.
10:30 – 11:30 «Συναντώντας την κακοποίηση στην τοπική πραγματικότητα».
Συντονίστρια: Ζομπανάκη Αικατερίνη, Προϊσταμένη του Τμήματος Δία Βίου Μάθησης,
Παιδείας & Απασχόλησης της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων.
«Κακοποίηση – Παραμέληση Παιδιού. Δράσεις και Δεδομένα
από Το Χαμόγελο του Παιδιού».
Εισηγήτρια: Μαρκουλάκη Ειρήνη, Ψυχολόγος. Κέντρο Άμεσης
Κοινωνικής Επέμβασης Κρήτης «Το Χαμόγελο του Παιδιού».
«Η εμπειρία των Γιατρών του Κόσμου».
Εισηγήτρια: Μουλουδάκη Ελευθερία, Χειρουργός. Υπεύθυνη
των Γιατρών του Κόσμου Ν. Χανίων.
«Ενδοοικογενειακή βία και οι επιπτώσεις στον ψυχισμό των
παιδιών – εμπειρίες από την τριετή λειτουργία του Ξενώνα
Φιλοξενίας γυναικών του Δήμου Χανιών».
Εισηγήτρια: Έλια Κυριακουλάκη, Ψυχολόγος Υγείας (Μsc).
Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών του Δήμου Χανιών.
«Βουβή κακοποίηση».
Εισηγήτρια: Αθητάκη Μαρία, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος.
Μέλος ΕΔΕΑΥ Χανίων.
«Προσεγγίζοντας την πληγωμένη παιδικότητα της διπλανής
πόρτας…».
Εισηγήτρια: Λογαρίδου Σοφία, Υπαστυνόμος Ά. Γραφείο
Ανηλίκων Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Χανίων.
11:30 – 12:30 Κεντρικές εισηγήσεις. «Η βία κατά των παιδιών και των
εφήβων».
Συντονιστής: Καραβιτάκης Εμμανουήλ, Δρ. Παιδίατρος. Επιμελητής Ά ΕΣΥ Γενικού
Νοσοκομείου Χανίων, Πρόεδρος Παγκρήτιας Παιδιατρικής Εταιρείας.
Εισηγήτρια: Γιαννοπούλου Ιωάννα, Παιδοψυχίατρος. Διευθύντρια
ΕΣΥ, ΚΨΥ Περιστερίου & Β΄ Ψυχιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ
Νοσοκομείο «Αττικόν». Μέλος Δ.Σ της Παιδοψυχιατρικής
Εταιρείας Ελλάδας.
Εισηγήτρια: Κωστίδου Μαρία, Αντεισαγγελέας Εφετών Κρήτης,
Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Ν.Χανίων.
12:30 – 13:15 Διάλειμμα – Coffee break
13:15 – 14:30 Ανάπτυξη ειδικών θεμάτων. Επιπτώσεις της κακοποίησης και
πτυχές του σχολικού εκφοβισμού.
Συντονίστρια: Μπαλωμενάκη Ευαγγελία, Παιδίατρος. Διευθύντρια ΕΣΥ Παιδιατρικής
Κλινικής Γενικού Νοσοκομείου Χανίων.
«Παιδοχειρουργικές πτυχές της κακοποίησης».
Εισηγήτρια: Ορφανουδάκη Παρασκευή, Δρ. Παιδοχειρουργός.
Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Χανίων.
«Αναπτυξιακές επιπτώσεις της κακοποίησης».
Εισηγήτρια: Μπαλωμενάκη Ευαγγελία, Παιδίατρος. Διευθύντρια
ΕΣΥ Παιδιατρικής Κλινικής Γενικού Νοσοκομείου Χανίων.
«Ψυχικό τραύμα και κακοποίηση».
Εισηγητής: Γιώργος Ν. Βαγιωνής, Παιδοψυχίατρος. Ιδιώτης
Iατρός Χανίων.
«Μαθησιακές επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού».
Εισηγήτρια: Ντούλια Αθηνά, Εκπαιδευτικός. Σχολική Σύμβουλος
Α/θμιας Εκπαίδευσης 1ης Περιφέρειας Ν. Χανίων, Διδάκτωρ
Παιδαγωγικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Η ποιότητα της φιλίας των παιδιών και των εφήβων ως
προστατευτικός παράγοντας κατά της θυματοποίησης».
Εισηγήτρια: Βασιλική Τσούρτου, Επίκουρη Καθηγήτρια
Αναπτυξιακής Ψυχολογίας. Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών
Σπουδών Πανεπιστημίου Κρήτης.
14:30 – 14:45 Κλείσιμο ημερίδας.
Γιαννοπούλου Ιωάννα, Παιδοψυχίατρος. Διευθύντρια ΕΣΥ, ΚΨΥ
Περιστερίου & Β΄ Ψυχιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ Νοσοκομείο
«Αττικόν». Μέλος Δ.Σ της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδας.
Σεμινάριο
Το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Περιφερειακής Ενότητας Χανίων σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ, πρόκειται να υλοποιήσει σεμινάριο πρόληψης και προαγωγής ψυχικής υγείας. Το σεμινάριο απευθύνεται σε γονείς, εκπαιδευτικούς φοιτητές και σπουδαστές υγείας – κοινωνικής πρόνοιας και σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη. Aύριο Πέμπτη ώρα 18:30-21:00 θα υλοποιηθεί σεμινάριο με τίτλο: «Το έργο των Γιατρών του Κόσμου, Ελληνική Αντιπροσωπεία. Οι δράσεις των ΓτΚ στα πλαίσια της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης».
Χώρος υλοποίησης σεμιναρίου: Κέντρο Πρόληψης, Μιχελιδάκη 17, 1ος όροφος. Πληροφορίες, συμμετοχές: 2821028166, 2821051214 και www.prolipsichania.gr.
Το σεμινάριο δεν απαιτεί οικονομική επιβάρυνση. Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Tα στατιστικά ιατρείου 15-5-2017
εως και 19-5-2017
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 24
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 11
ΜΑΡΟΚΟ 10
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 9
ΣΥΡΙΑ 9
ΓΕΩΡΓΙΑ 3
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΠΟΛΩΝΙΑ 2
ΡΩΣΙΑ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΑΓΓΛΙΑ 1
ΣΟΥΔΑΝ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΓΚΑΝΑ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 78
