Σύμφωνο σταθερότητας “έγκλημα και τιμωρία”

Τα δεινά στην Ε.Ε. προήλθαν απο καινοφανείς διακηρύξεις, με προγράμματα που αδυνατούσαν και αυτοί που τα πρότειναν να τα εφαρμόσουν. Τώρα κινδυνεύουν να γίνουν και οι ίδιοι θύματα, μηδέ εξαιρουμένης και της Γερμανίας, που ήταν υπέρμαχη των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Το εν λόγω σύμφωνο ψηφίστηκε στο Άμστερνταμ το 1997 απ’ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, βασίστηκε δε σε κανόνες συντονισμού δημοσιονομικών στόχων των κρατών για δαπάνες, φορολογία, ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνικές παροχές και τη διόρθωση “μακροοικονομικών ανισορροπιών” απ’ τα υπερβολικά ελλείμματα. Η στόχευση για την πραγματοποίηση των πιο πάνω είναι οι διορθωτικές παρεμβάσεις, ώστε το έλλειμμα να μην υπερβαίνει το 3% του Π/Υ και το Δημόσιο χρέος να κυμαίνεται στο 60% του ΑΕΠ.
Οι διατάξεις του Συμφώνου Σταθερότητας καταπατήθηκαν και από τους εμπνευστές του. Υπονομεύθηκε η ύπαρξή του, ώστε ο σκοπός του αναπτυξιακού προγράμματος να έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Οι αρχές του κράτους δικαίου παραβιάστηκαν και τα σύμφωνα έπαψαν να λειτουργούν προστατευτικά. Παραμερίστηκε ή καταλύθηκε η διάκριση των εξουσιών, έγιναν λάστιχο τα ποσοστά της Συνθήκης και δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις. Οι κανόνες του Συμφώνου απεδείχθησαν λανθασμένες, οι οποίες αν δεν αναδιαρθρωθούν, η Ευρώπη θα δεινοπαθήσει.
Κράτη – μέλη με υψηλό εύρος πλεονασμάτων δεν προθυμοποιούντο να επιβάλλουν κυρώσεις σε άλλα κράτη – μέλη, που παραβίαζαν τις αρχές του Συμφώνου από αλληλεγγύη και για να μην δημιουργηθεί προηγούμενο, που μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ. Με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε, ότι οι περιορισμοί ήταν ουτοπία αφού έπεσαν στον “λάκκο” κράτη με μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες. Κατόπιν τούτου η κρίση στην Ε.Ε. διατάραξε την ομαλή λειτουργία της. Μετά το Brexit ο υπόλοιπος κόσμος δεν εμπιστεύεται την Ε.Ε., διότι με τα ελλείμματα και τα χρέη τη θεωρούν απειλή.
Η έξοδος απ’ την παρατεινόμενη κρίση δεν είναι εύκολο να γίνει, όπως προσπαθούν να το κάνουν οι “Ευρωκυρίαρχοι”, λαμβανομένου υπ’ όψιν, ότι ενώ όλη η Ευρώπη ασχολείται απ’ το 2009 με το χρέος της μικρής Ελλάδας εν τούτοις δεν κατάφεραν να το βελτιώσουν.
Τα πάντα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο. Με τα μνημόνια οδηγηθήκαμε στη σημερινή πραγματικότητα, που θα γίνει ακόμα πιο σκληρή απ’ το 2019 και μετά. Οικονομική κρίση ούτε και από παγκόσμιο πόλεμο δεν κράτησε τόσα χρόνια.
Το πρόβλημα του χρέους των κρατών – μελών προήλθε απ’ το ότι οι φεουδάρχες λειτουργούσαν τις επιχειρήσεις τους με υπέρογκα κέρδη, αποταμίευαν, οι πηγές εξασφάλισης νέων χρηματικών πόρων χάνονταν, με αποτέλεσμα το κράτος να καταφεύγει στον υπερδανεισμό, που τότε ήταν ελκυστικός, και χρησιμοποιήθηκε για αλλότριους πολιτικούς σκοπούς και όχι για παραγωγικά έργα.
Το μήνυμα, που θέλει να περάσει η κυβέρνηση στους διεθνείς επενδυτές, ότι η Ελλάδα εισέρχεται στη μεταμνημονιακή πολιτική, δεν λαμβάνεται και τόσο υπ’ όψιν απ’ τον επιχειρηματικό κόσμο για ανάπτυξη. Δείτε πόσοι ακολουθούν τον Μακρόν. Ερχονται να βοηθήσουν, δήθεν, το επενδυτικό σχέδιο της χώρας. Την εκμετάλλευση θέλουν των πλουτοπαραγωγικών πόρων, που μπήκαν στη διαδικασία του ξεπουλήματος απ’ τα προηγούμενα μνημόνια. Τον ΟΛΘ, τα ύδατα, τον ηλεκτρισμό, το φυσικό αέριο οι Γάλλοι και να μας πουλήσουν πυραύλους Exocet και Scalp. Την ΤΡΑΙΝΟΣΕ την πήραν οι Ιταλοί.
Το αστείο είναι ότι όλους αυτούς και τους Κινέζους μαζί τους βαφ τιζουν “στρατηγικούς επενδυτές” και από εκείνους εμείς περιμένουμε να ανορθώσουν την οικονομία.
“Καλά κρασιά”!!