“Ψηφιακός” ο προκομματικός αρχηγός;

Στην Ελλάδα αναδεικνύεται ο κομματικός αρχηγός από αντιπροσωπευτικό δείγμα πολιτών, που ’χουν σχηματίσει το κόμμα, μέσω διενέργειας Συνεδρίου. Στο μεταανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ συνέβησαν Οβιδιακές μεταμορφώσεις, διασπάσεις και η προγονολατρεία αποδείχθηκε καταστροφική για την πατρίδα. Για τούτο επρυτάνευσε η σκέψη της ανασυγκρότησης της παράταξης.
Οι μετεξελιχθέντες απ’ το ΠΑΣΟΚ εξυγειαντές, όμως, ξεκίνησαν ανάποδα να εκλέξουν πρώτα αρχηγό και μετά να συγκροτήσουν το νέο κομματικό σχηματισμό. Οι νεοαριστερίζοντες ηθικολόγοι της παλαιάς κοπής πολιτικοί, έχοντας σχέσεις με νέες γενιές και βοηθούμενοι από άσχετους δημοσιογραφούντες, πιστεύουν, ότι μπορεί να γίνουν εκλεκτοί. Η ιδέα της ανανεωτικής “Δημοκρατικής Συμπαράταξης” με το να εκλεγεί πρώτα ο αρχηγός και κατόπιν να καθορισθεί το όνομα και το πρόγραμμα, αν πετύχει, θα είναι κάτι συμπτωματικό.
Τα χάλια στην άλλοτε ανθούσα παράταξη τα προκάλεσαν ακατάλληλοι άνθρωποι, λόγω ανικανότητας να διοικήσουν και να συγκρατήσουν τους πολίτες, να μην διαιρεθούν. Επέβαλαν σκληρή λιτότητα, να πληρώνουν άδικους φόρους οι συντηρούντες το στρατό των “κολασμένων”, ενώ θα έπρεπε εκείνοι πρώτα να περιορίσουν τις κρατικές δαπάνες, αρχίζοντας απ’ τα δικά τους έσοδα.
Οι “εξυγειαντές” που εκμεταλλεύτηκαν τους ψηφοφόρους τόσο ώστε αυτοί να μην μπορούν να ξεχωρίσουν ποιοι ήσαν ψεύτικοι και ποιοι αληθινοί, τώρα επανέρχονται. Οι νεότεροι μεταμφιεσμένοι σε σπουδαίους και οι παλαιότεροι, οι επιστρέψαντες απ’ τις αυλές του “Τισσαφέρνη” επιχειρούν να ενώσουν τα “μικρομάγαζά” τους, που προέκυψαν από την έφορη Παπανδρεϊκή κοιλάδα, για να πολεμήσουν τον αντίπαλο με τα ίδια όπλα παροχημένης τεχνολογίας. Οι αγορεύσεις, οι συνεντεύξεις, οι υποσχέσεις και ο διμέτωπος αγώνας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ. δημιουργούν αντιπαραθέσεις και αποστροφή, διότι με τη μη χρηστή διοίκηση έφεραν την κρίση, κάτι που ξεχνούν.
Οι πολιτικές δυνάμεις που αναπτύχθηκαν μετά τη λιτότητα και πάνε να συνενωθούν δεν ευνοούν πλέον τον δικομματισμό. Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να εγγυηθούν στους πολίτες αυτής της “μετοχοποιημένης” χώρας, ότι θα τους αποδοθούν κάποτε καρποί απ’ τις θυσίες τους. Πώς θα παίξει το παιχνίδι της αλλαγής το νέο σχήμα που θα προέλθει απ’ το συνασπισμό τους; Αν πούμε ότι έχουν διαθέσεις οικοδόμησης εθνικών ιδεολογιών θα τους αφήσουν να τις εφαρμώσουν; Βλέπουμε ότι οι μετά Σημίτη πρωθυπουργοί αποδομήθηκαν σαν “στημένες λεμονόκουπες”. Τους στηρίζουν οι ξένοι μέχρι να τους εκμεταλλευθούν πλήρως. Και όπως φαίνεται δεν θα εξαιρεθεί ούτε ο νεαρός Τσίπρας.
Συνωστισμός υποψηφίων αρχηγών για το νέο σχηματισμό. Σ’ αυτό το ρίσκο της εκλογής αποφεύγει να εμπλακεί η επικεφαλής του φορέα “Ωρα Αποφάσεων” κ. Α. Διαμαντοπούλου, διότι διαβλέπει, με το επιτελείο της, ότι αυτή η διεργασία “δεν βγάζει πουθενά”, ανεξάρτητα αν υποστηρίζει δογματικά τη “Δημοκρατική Συμπαράταξη”.
Πάντως η ανάδειξη του αρχηγού πριν από συνεδριακές διεργασίες εκτός του ότι θα είναι αντιδεοντολογική, αν γίνει και με τη διαδικασία του “ηλεκτρονικού ψηφοφόρου” θα πρόκειται για την κατάργηση και του τελευταίου στοιχείου της αντιπροσωπευτικότητος.
Θα προκύψει ένα όμορφο διευθυντήριο με αμφισβητούμενα πολιτικά χαρακτηριστικά και φυσιογνωμία “διαγωνισμού καλλιστείων”.