Αλλη μια ευλογία το τελευταίο (εικοστό τέταρτο, παρακαλώ) βιβλίο του εκλεκτού ιερωμένου, σπουδαίου ανθρώπου και πνευματικού δημιουργού π. Ιγνάτιου Χατζηνικολάου! Είκοσι τέσσερις βαθμίδες για τη χριστιανική αρετή, είκοσι τέσσερα σκαλοπάτια για την αιωνιότητα! Το βιβλίο, με γλυκόχρωμη όψη, κοντά διακοσίων σελίδων. Ασπρο τριαντάφυλλο στο εμπροστόφυλλο και η εικόνα της Ανάστασης στο οπισθόφυλλο. «Αφιερώνεται στη μνήμη του διδασκάλου και επισκόπου μακαριστού μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου». Δε μπορώ να μην αναφέρω τα 24 βιβλία του Π. Ιγνάτιου: Η κρίσις του σύγχρονου πολιτισμού, Μηνύματα και στοχασμοί, Διάλογος ψυχής, Καταφυγή, Αντίλαλοι αγάπης, Στα κάστρα της πίστεως του βορρά, Στην πορεία της ζωής, Το σιτάρι του Θεού (Ιγνάτιος ο Θεοφόρος), Αγιος Πολύκαρπος (Ο επίσκοπος Σμύρνης), Από την αποθέωση στη θέωση, Η παραφθορά του κάλλους, Στα δίκτυα του Θεού, Η Πύλη του Ουρανού, Στώμεν καλώς, Ιερά μονή Οδηγητρίας Γωνιάς Κολυμβαρίου Κισάμου, Η Συνάντησις, Το Γυμνάσιον της αρετής, Αρωμα ψυχής, Το χρυσό κλειδί, Εγκόλπιον Ορθοδόξου Χριστιανού, Στα μονοπάτια του πόνου, Τίμιοι με τον Θεόν, Της ψυχής το σκότος και Προσωπείον και προσωπικότης. Μα δε μπορώ να μην αναφερθώ και στην προσωπικότητα του συγγραφέα. Στην απλότητά του, στο ταπεινό του φρόνημα, στην ακτημοσύνη του, στην ευχάριστη και ωφέλιμη συντροφιά του. Τιμή και ευλογία η φιλία του. Εμπλεως γνώσεων ο συγγραφέας μας καταπλήσσει με την αναφορά τόσων αγιογραφικών και φιλοσοφικών χωρίων και αποφθεγμάτων. Ο λόγος του απλός και γλαφυρός, κυλά σα γάργαρο νερό, που κελαρύζει σε δροσερή και λουλουδισμένη πλαγιά. Ο άμεσος και οικείος λόγος του βοηθά τον αναγνώστη στην πνευματική του κατάρτιση και σωτηρία του. Το έργο αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια. Α’ Ο μεγαλοϊδεατισμός, ο μετεωρισμός της ψυχής, ψυχογράφημα του μεγαλοϊδεάτη. Β’ Ο υπεράνθρωπος – μεγαλοϊδεάτης ως άτομα και ως εξουσία Γ’ Η ευθύνη και η στάσις μας στον εξουσιαστή και μη, Δ’ Πρόληψις και θεραπεία. Σελ. 50 «Όταν ευημερής, οι άνθρωποι σε τιμούν και σε δοξάζουν. Οταν δυστυχήσεις, σ’ εγκαταλείπουν και σ’ αποστρέφονται. Οταν όλοι τιμούσαν και θαύμαζαν τον Κύριο, οι Απόστολοι ήταν δίπλα του. Την ώρα του πάθους του όμως τον εγκατέλειψαν κι έφυγαν μακριά του. Οσο μεγαλύτερη είναι η δόξα τόσο μεγαλύτερος και ο φόβος. Εκείνοι που ορειβατούν στις επικίνδυνες βουνοκορφές των τιμών, διατρέχουν περισσότερους κινδύνους από εκείνους που βαδίζουν με σιγουριά στις ομαλές πεδιάδες της ασημότητας. Τα ύψη της τιμής διαδέχονται τα βάραθρα της ατιμίας και του ονειδισμού είτε εδώ από τους ανθρώπους είτε εκεί από τους δαίμονες. Οσα εδόξασεν εαυτήν… τοσούτον δότε αυτή βασανισμόν και πένθος διατάσσει ο άγγελος της Αποκαλύψεως για τη νοητή Βαβυλώνα (Αποκ. 18,7)… Αποζητά την αλήθεια, την καθαρότητα την ευσυνειδησία, την τιμιότητα και εντιμότητα. Στηλιτεύει το προσωπείον των ανθρώπων και ψάχνει με πόνο για προσωπικότητες σε όλους τους τομείς της ζωής». Πάτερ Ιγνάτιε, ευχαριστώ την αγιοσύνη σας για την ολόθερμη και ολοσέλιδη αφιέρωση και του τελευταίου βιβλίου σας στην ασημαντότητά μου.
