Ι. -ΟΣΑ συμβαίνουν διεθνώς, με ανακατατάξεις ζωνών επιρροής (ΗΠΑ-Ρωσία), αναπροσανατολισμούς κρατών (Τουρκία), οικονομικές κυρώσεις (ΕΕ), αμφισβητήσεις συμμαχιών (Γαλλία-ΝΑΤΟ), ταξίδια πρωθυπουργών και προέδρων (Ελλάδα-Κίνα), τι άλλο δηλώνουν παρά ότι ο κόσμος βρίσκεται συνεχώς πάνω σε “κινούμενη άμμο” συμφερόντων; Γι’ αυτό, δεν θα έπρεπε και κάθε (διπλωματικό) βήμα της χώρας να μελετάται καλά, πριν γίνει πράξη; ΑΝΕΚΑΘΕΝ η διεθνής διπλωματία και τα “έργα” της αποτελούσαν ένα ντόμινο δυσάρεστων επιπτώσεων σε μικρούς λαούς, αποδεικνύοντας έτσι πως η πολιτική είναι πολύ πολύπλοκη υπόθεση με πολλές, πολλές φορές ανεξέλεγκτες, παραμέτρους.
ΙΙ. -ΜΠΟΡΕΙ η χώρα μας -με δεδομένες και τις μελλοντικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της- να μετατραπεί από μια χώρα που βγαίνει από μια δεκαετή κρίση σε κάποια άλλη ευημερούσα, “υποδειγματική” και αναπτυσσόμενη; ΠΙΘΑΝΟΝ ναι, αν υπήρχε ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Δυστυχώς, και πάλι πρώτοι στο προσκήνιο της επικαιρότητας σήμερα οι για μερικά χρόνια αποσυρθέντες(;) “μπαχαλάκηδες”. Τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας (Εξάρχεια, ΑΣΟΕΕ) με τις συγκρούσεις φοιτητών και αστυνομίας, μόνο θλίψη προκαλούν. Αραγε “η μπαχαλοκρατία” με τις καταλήψεις επιστρέφει ως… κανονικότητα; Αλίμονό μας! Κι αυτές οι “αρχαίες” κομματικές αντιπαραθέσεις που αναζωπυρώνονται ανόητα, τι άλλο αποδεικνύουν εκτός του ότι δεν αλλάζουμε με τίποτε; ΜΑ, δεν είναι αυτές οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού (Grexit); Αν από την αρχή της κρίσης υπήρχε στοιχειώδης συναίνεση, τουλάχιστον σε μείζονα και κρίσιμα θέματα (εξωτερική πολιτική, προσφυγικό/μεταναστευτικό, παιδεία, ασφάλεια κ.λπ.), η χώρα μας τώρα θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη θέση εκκίνησης.
ΙΙΙ. -ΣΗΜΕΡΑ, με Τουρκία και Αλβανία να καιροφυλακτούν, με το λεγόμενο “Μακεδονικό” σε εκκρεμότητα, με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία να παίζουν τα δικά τους “παιχνίδια” στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, με το Κουρδικό και το Συριακό σε έξαρση, δεν θα έπρεπε τα κόμματά μας να αποβλέπουν πρώτα στο εθνικό συμφέρον και έπειτα στο κομματικό; Διχασμοί και αλληλοκατηγορίες για το θεαθήναι, μόνο ζημιά επιφέρουν σε ό,τι με τόσο κόπο και χρόνο έχουμε καταφέρει, δέκα χρόνια κρίσης.
