Η προεκλογική περίοδος επαναφέρει δυναμικά τη συζήτηση για τον ρόλο των δημοσκοπήσεων και κυρίως αν αυτές αποτυπώνουν ή μετασχηματίζουν την κοινή γνώμη. Η εν λόγω βιομηχανία άνθησε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μετά την απορρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου. Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης βιομηχανίας της επικοινωνίας και της εμπορευματοποίησης των Μ.Μ.Ε. πανελλαδικής εμβέλειας.
Οχι τυχαία οι καλύτεροι πελάτες των εν λόγω εταιρειών είναι τα Μέσα και ειδικά η τηλεόραση, η οποία διαμέσου των δημοσκοπήσεων αποκτά έναν ηγεμονικό ρόλο όχι μόνο στον καθορισμό της ημερήσιας διάταξης της θεματολογίας, αλλά και στη διαμόρφωση της πολιτικής. Εν ολίγοις οι δημοσκοπήσεις ενισχύουν τον ρόλο των Μ.Μ.Ε. έναντι της πολιτικής και διευκολύνουν την εκχώρηση της πολιτικής λειτουργίας σε ιδιωτικούς οργανισμούς, δηλαδή σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους Μ.Μ.Ε. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία.
Ταυτόχρονα προωθούν την επαγγελματοποίηση της πολιτικής και την εμφάνιση των τηλεγενών πολιτικών με αποτέλεσμα την αναδιάταξη των σχέσεων πολιτικής και κοινωνίας. Αν πράγματι ο δημόσιος χώρος περιορίζεται συνεχώς έναντι του ιδιωτικού, τότε πρέπει να επανακαθοριστεί και εν τέλει να ρυθμιστεί η εν λόγω βιομηχανία, δεδομένου μάλιστα ότι έχει αποτύχει, σε αρκετές περιπτώσεις, να αποτυπώσει τη δυναμική του εκλογικού σώματος και κυρίως τις κοινωνικές μεταβολές. Ειδικά στον χώρο των τοπικών κοινοτήτων, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα της δημοκρατικής λειτουργίας μίας οργανωμένης κοινωνίας, οι παραταξιακοί εκλογικοί σχηματισμοί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους κυρίως την αποκατάσταση των σχέσεων πολιτικής εξουσίας και κοινωνίας και δευτερευόντως τα δημοσκοπικά ευρήματα.
