Πολυεπίπεδες ευρωεκλογές

Τώρα που πλησιάζουν οι Ευρωεκλογές, το Ευρωπαϊκό ιερατείο βρίσκεται στην ανάγκη, να κάνει αυτοκριτική για την άσκηση των λειτουργημάτων του στα ανώτατα αξιώματα της Ε.Ε. Τους ελέγχει η φωνή της συνείδησής των, γιατί θέλουν να κρύψουν τον κατακερματισμό των πολιτικών πεποιθήσεων, κυρίως μετά τις συγκρούσεις τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κρίσης του προσφυγικού.
Εχουμε τους μεν, που πρεσβεύουν μια Ευρώπη απρόσβλητη από ξένα στοιχεία (Ορμπαν, Σαλβίνι) και τους δε, που θέλουν φιλελεύθερη Ευρώπη, αλλά με αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών της συνόρων. Οι πολιτικοί ηγέτες δεν έχουν ξεκάθαρες θέσεις για τις σοβαρές απειλές, που αντιμετωπίζει σήμερα η Ε.Ε., γιατί έχουν εγκλωβιστεί στα εθνικά “εγώ” τους. Παράδειγμα το “Brexit”, που τους ταρακούνησε και μελετούν, να οδηγηθούν στην ανάγκη αναθεώρησης της υπό γερμανική επιρροή Ευρωζώνης, ένα απ’ τα προβλήματά της, διότι τα μέλη της είναι ανομοιογενή οικονομικώς με αποτέλεσμα την εμφάνιση απροσδιόριστων ατελειών.
Αρκετοί από το “ιερατείο των Βρυξελλών” παραδέχθηκαν, ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν λύθηκε μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδος, αλλά απ’ το 2010 και έκτοτε μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου της Μέρκελ και του Σόιμπλε, που τήρησαν τιμωρητική στάση. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ, τη θέση του οποίου βολιδοσκοπεί ο Βέμπερ, αντελήφθη εκ των υστέρων, ότι δεν χρειαζόταν το Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη. Τόσο εξπέρ πρόεδρος απεδείχθη, που δεν μπόρεσε, να προβλέψει, πόση καταστροφή θα ‘φερνε το Δ.Ν.Τ., όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη, η οποία μέχρι το καλοκαίρι του 2015 δεν την απασχολούσε άλλο θέμα περισσότερο απ’ το Ελληνικό!
Μέσα στην τελευταία 5ετία εισήχθη, η εργατική φτώχεια, υποστηρίχθηκε το μίσος, ενισχύθηκε ο εθνικισμός, εμεγαλούργησε η παγκοσμιοποιημένη δομή της Ευρώπης και αμφισβητήθηκε η μεταναστευτική αναγκαιότητα. Σε κάθε περίπτωση όλα γίνονταν για τις ανάγκες της Γερμανίας, προσανατολισμένης απ’ την παντοδυναμία της Μέρκελ, που η δυναμικότητά της πολύ λίγο κλονίστηκε, αν και θα ‘πρεπε να μηδενισθεί μετά τη λιτότητα, που επέβαλλε στους Ευρωπαίους.
Ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Ρομάνο Πρόντι, μιλώντας για την Ευρώπη, διαβεβαιώνει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αγαπούν την Ε.Ε., αλλά για να προχωρήσει χρειάζεται ένα υπερεθνικό “όργανο”, στο οποίο να συγκλίνουν οι απόψεις τους χωρίς στείρους διαλόγους και “παράλληλους μονολόγους”.
Τούτο θα συνέβαλε στο ενδιαφέρον των ψηφοφόρων, να αυξηθεί η προσέλευσή τους στις κάλπες, η οποία ποτέ δεν ξεπέρασε το 26%. Η ανακάλυψη της κοινής γνώμης ότι άλλοι σκέπτονται γι’ αυτήν, προκάλεσε την αδιαφορία και την πενιχρή συμμετοχή των ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές.
Τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα την Ε.Ε. είναι το πώς θα διαχειριστούν το δημοκρατικό έλλειμμα που αυξάνεται. Το παραδέχονται πολλοί και ψάχνουν ακόμα να ταυτοποιήσουν την πολιτική τους, να καταλάβουν ποιοι είναι και τι θέλουν.
Διαπιστώνουν, ότι όποιες συνθήκες και να υπογράψουν οι μεγάλοι χωρίς την απόλυτη εφαρμογή τους από τις κοινωνίες όλων των κρατών-μελών, αν δεν τονωθούν οι χειμαζόμενες κυβερνήσεις εάν δεν ξεπεραστεί ο συντηρητισμός τους, δεν θ’ αποφευχθεί ο παράγοντας της αποτυχίας.