Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα σας!
– Αύριο, Σάββατο (15/10) κλείνει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη, μήνα της σποράς, της συλλογής των καστάνων, στα καστανοχώρια, της τσικουδιάς, γιορτές στα ρακοκάζανα των χωριών μας, αλλά και το κοπιαστικό άπλωμα των διχτυών συλλογής του ελαιοκάρπου, που όσο να ’ναι ωριμάζει.
– Για τα υπόλοιπα του Αγιοδημητριάτη μήνα την άλλη βδομάδα!
– Δεν ξεχνούμε όμως για σήμερα να αναφερθούμε στο Κρητικό Αγιολόγιο και να μνημονεύσουμε την ιερή μνήμη του Αγίου Μελετίου του Πηγά, Πατριάρχη Αλεξανδρείας (1549-1601), φωστήρα και διδασκάλου της Εκκλησίας μας, που γιορτάζεται στις 13 τ’ Οκτώβρη!
Γεννημένος στον Χάνδακα, μετά τα εγκύκλια γράμματα, πηγαίνει κοντά στον ιερομόναχο Μελέτιο τον Βλαστό.
Πόθος του ασίγαστος οι ανώτερες σπουδές οπότε φεύγει για την Πάδουα της Ιταλίας, όπου σπουδάζει Θεολογία, Φιλοσοφία, Νομική και Ιατρική! Γεμάτος πίστη και ευαγγελική σοφία και βέβαια τις σπουδές του, επανέρχεται στην αγαπημένη του Κρήτη και μεταβαίνει στην ιστορική Ιερά Μονή Αγκαράθου, όπου κήρεται μοναχός. Δυστυχώς, δέχεται φθόνο, οπότε αναχωρεί για την παλαίφατη Ιερά Μονή Αγ. Αικατερίνης του Σινά, όπου αναδεικνύεται παράδειγμα ήθους, άσκησης και αρετής!
Το 1579 μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα, όπου ο Πατριάρχης εξετίμησε τις γνώσεις και το ήθος του και τον χειροτονεί Διάκονο και Πρεσβύτερο, απονέμοντάς του ταυτόχρονα και το οφίκιο του Πρωτοσυγκέλλου. Στη συνέχεια στέλνεται στην Αλεξάνδρεια για στήριξη των εκεί δοκιμαζομένων Χριστιανών!
Με την εκδημία δε του εκεί Πατριάρχη Σιλβέστρου, εκλέγεται Πατριάρχης και αναδεικνύεται άξιος μιμητής των προκατόχων του Μεγάλων Πατέρων!
Διετέλεσε μάλιστα και Επιτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου, για μια διετία, διάστημα κατά το οποίο ανήγειρε τον Πατριαρχικό Οίκο και επέλυσε πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα του θρόνου! Σε ηλικία μόλις 52 χρόνων, το 1601 εκδημεί προς τον Κύριον, αφήνοντας τα σοφά του συγγράμματα και τη θεάρεστη επί γης πορεία του, για ωφέλεια και στήριξη του Χριστεπωνύμου πληρώματος, στους αιώνες!
(πολύτιμα στοιχεία αντλήσαμε από το έργο: Ευαγγ. Π. Λέκκου: “Γνωριμία με τους Αγίους της Κρήτης”, Αθήνα, 2013, σχ. 8ο, σ. 130, το οποίο και συνιστούμε, και πάλι, στους αναγνώστες μας!).
***
Και προχωρούμε στην τακτική ύλη της στήλης μας, αρχίζοντας από τις ευχαριστίες της Δ/νσης των “Κρητικών Νέων”.
ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ των Αθηνών είν’ αυτά! Με σαράντα ένα χρόνια ήθος και δημοσιογραφική συνέπεια!
Και του λόγου το αληθές: Στις 29/7 είχαμε γράψει απ’ αυτήν εδώ τη θέση μια σύντομη παρουσίαση του πανηγυρικού φύλλου, αρ. 540, του αφιερωμένου στα 40/χρονα της εφημερίδας “Κρητικά Νέα” (εκδότης – δ/ντής της, ο αγαπημένος Ρεθεμνιώτης δημοσιογράφος Μιχ. Παπαδάκης) και στο τεύχος Σεπτεμβρίου τ. έτους, σ. 8, διαβάσαμε τις ευχαριστίες του για τα έγκριτα “Χανιώτικα νέα”, που μας φιλοξενούν σαράντα πέντε τόσα χρόνια καθώς κι εμάς προσωπικά. Τα ευχαριστώ των “Κρητ. Νέων” μας συγκίνησαν, πρώτα, γιατί μας είναι ασυνήθιστα ως επί το πλείστον κι ύστερα γιατί είναι εκφρασμένα από καρδιάς!
Αγαπητά “Κρητικά Νέα” ευχαριστούμε και αντευχόμαστε μεσ’ από την ψυχή μας! Να ’στε, Μιχάλη, κι όλο το επιτελείο σου, πάντα καλά, και στο χιλιοστό σας φύλλο, με υγεία!
***
Κι από την Αθήνα της Κρήτης, στα πανέμορφα Χανιά μας! Εχουμε μπροστά μας το βιβλίο της κας Μαρινέλλας Βλαχάκη: “Θα σου μιλώ, ώσπου να φέξει”. Θεατρικό μονόπρακτο, έκδοση ιδιαίτερα ευπαρουσίαστη, της εφημερίδας μας “Χανιώτικα νέα”, σε σχ. 19,5Χ19,5 και σελίδες: 60, πλούσια εικονογραφημένη!
Είναι, το πλήρες κείμενο της ομώνυμης παράστασης που ως γνωστόν σκηνοθετήθηκε από την ίδια τη δημιουργό του, με απέραντη ευαισθησία και Τέχνη!
Διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε το Προλογικό: “Κιβωτός μνήμης”, των σ. 9-19 και δε λέει να κατασιγάσει ο θαυμασμός μας, η εκτίμησή μας για τους γύρω μας πνευματικούς, ευαίσθητους, καλλιεργημένους, αθόρυβους, συνανθρώπους μας, σαν όπως η κα Μαρινέλλα Βλαχάκη!
Και κείνα τα πολύτιμα αυτόγραφα, που απολαμβάνει ο αναγνώστης του έργου αυτού είναι θησαυροί, κειμήλια οικογενειακά της κατόχου των!
Μελετώντας προσεκτικά το θεατρικό κείμενο, σ. 22-45, χαίρεσαι τον εμπνευσμένο ποιητικό του λόγο, βιώνεις τα γεγονότα, ζεις με τα πραγματικά πρόσωπα του έργου, τα οποία τόσον μεθοδικά μας συστήνει η κα Βλαχάκη, στις σ. 46-54 του βιβλίου της, μεσ’ από διαλεχτά κείμενα του αξέχαστου, του χαρισματικού λογοτέχνη Γιώργη Μανουσάκη και της εκλεκτής συντρόφου του, φιλολόγου κας Αγγελικής Καραθανάση τις επιλογές!
Ενδιαφέρουσες και οι τελευταίες (σ. 55-58) σελίδες του έργου με τα απαραίτητα βιογραφικά των συντελεστών της παράστασης. Τελικά, η κα Μαρινέλλα και με το έργο της αυτό, τιμά πρώτιστα τ’ όνομά της, τον τόπο της, τα Χανιά μας, το λειτούργημά της! Παρακολουθούμε δε και διαπιστώνουμε, ότι: σε κάθε νέα της προσφορά – θεατρική παράσταση, από το 2001 ως τα σήμερα, μας κατασυγκινεί με την ευαισθησία και την ποιότητα της δουλειάς της. Οι ευχές μας ολόψυχες!
Και στα “Χανιώτικα νέα” μας, θερμά, θερμότατα τα συγχαρητήριά μας για την έκδοσή τους αυτή! Χαλάλι, ακόμη κι αν έγινε από το υστέρημά σας, γιατί τ’ αξίζει. Πάντα άξιοι!
***
Κι από την πόλη των Χανίων οδεύουμε για τα Σφακιά: Εχουμε μπροστά μας το έργο ζωής του αείμνηστου φίλου: Νίκου Ψαρού: “Λευκορείτικα”
(Ριζίτικα – Ρίμες – Μαντινάδες)
Αθήνα, 2016, σχ. 8ο, σ. 214.
Για τον αξέχαστο Νίκο Ψαρό μας συνέδεε φιλία, απ’ όταν επέστρεψε από τη Γερμανία. Στον ετήσιο μάλιστα τόμο: “Χανιά – 1990”, του Δήμου Χανίων (του οποίου ήμουν άμισθος επιμελητής για αρκετά χρόνια), του είχα αφιερώσει μαζί με τον παπα-Στυλ. Φραντζεσκάκη και Αντώνη Σανουδάκη, μελέτημα «για τα ριζίτικά τους τα αφιερωμένα στη Μάχη και την Αντίσταση της Κρήτης, 1941-45» και θυμάμαι τις ολόθερμές του ευχαριστίες.
Σήμερα, έχουμε μπροστά μας τον πλουσιότατο και περιεκτικό τόμο του έργου του, τον τόσον αγαπητικά φροντισμένο από την οικογένειά του. Το διαπιστώνουμε ήδη από τις πρώτες σελίδες του τόμου, τις εισαγωγικές, σ. 7-10, τις γραμμένες με τη θέρμη της ψυχής των παιδιών του!
Επίσης από τις πρώτες κιόλας σελίδες του έργου του, σ. 13-32, ξαναδιαβάζουμε την αξέχαστη εκείνη εισήγησή του στο συνέδριο τ’ Ακρωτηρίου – Χανίων (25, 26, 27/7/2003) για το “Ριζίτικο τραγούδι” και στη συνέχεια χαιρόμαστε τα δικά του νεοριζίτικα, εκατόν ογδόντα επτά (187) τον αριθμό, όλα αψεγάδιαστα κι όλα με τον προτεινόμενο από τον δημιουργό τους σκοπό, που τους ταιριάζει!
Στη συνέχεια “οι Ρίμες και τα Παρατσάφαρα” του, όπως τα θέλει, καλύπτουν τις σ. 79-129, συνοδεύονται δε από τα απαραίτητα, κι εδώ, προλεγόμενά του, ενώ για τις ανάλογες δικές τους δημιουργίες, μας δίδει τους διαφωτιστικούς του σχολιασμούς, με πολλά και χρήσιμα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Τέλος, το μέρος του έργου του αυτού, το αφιερωμένο στις “Μαντινάδες” του, σ. 130-198, είναι, επίσης, ενδιαφέρον.
Με τα απαραίτητα, κι εδώ, προσωπικά, εισαγωγικά – προλεγόμενά του, χαίρεσαι την καθάρια σκέψη και τη μεθοδικότητά του, εκτιμάς βαθιά τη γνώμη του, μας το λέει δε ξεκάθαρα, στη σ. 139, όταν μας γράφει:
«…Το σπουδαιότερο πράγμα για μια μαντινάδα είναι η έμπνευση (η ψυχή της) και για οποιοδήποτε λάθος της δεν πρέπει να απορρίπτεται και να εξαφανίζεται…».
Σαν τον καλό δε, τον μεθοδικό νοικοκύρη του κόπου του, μας έβαλε στο τέλος και τις Ιδιωματικές λέξεις που χρησιμοποίησε, ερμηνευμένες όλες (σ. 199-203).
Αξέχαστε Νικόλα, δεν σε ξεχνούμε ποτέ! Το σπίτι σου, καμαρώνει για το πέρασμά σου, από τον ψεύτη τούτο κόσμο, που ήταν αψεγάδιαστο, ντόμπρο και μετρημένο και τα είκοσι κορνιζωμένα, στους τοίχους του νοικοκυριού σου διπλώματα κρεμασμένα είναι βραβεία και έπαινοι, που δίκαια αξιώθηκες να λάβεις, από παγκρήτιους και πανελλήνιους διαγωνισμούς!
– Να γιατί τα θαυμάσια σου: “Λευκορείτικα” δεν πρέπει να λείπουν από κανένα κρητικό σπίτι γιατί είναι γνήσια, είναι χαρισματικά και εμπνευσμένα από τη σφακιανή λεβεντιά και ανθρωπιά σου! – Είναι αθάνατα!
– Εδώ όμως φτάσαμε και σήμερα στο τέλος τα ξαναλέμε -συν Θεώ- την άλλη βδομάδα ως τότε γεια σας και καλό Σαββατοκύριακο με υγεία!
