Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Πίσω από ένα έγκλημα

Κύριε διευθυντά,
βαριά, μαύρα σύννεφα, σκεπάζουν το Μάλεμε και τις καρδιές μας, εδώ και μερικές μέρες, από τότε που ο  Γ. Π. παραδέχθηκε την πράξη του.
Οι άνθρωποι, μουδιασμένοι και παγωμένοι, περπατάμε και μιλάμε μ’ έναν κόμπο στο λαιμό. Ακόμα δεν μπορούμε να δεχτούμε, να συνειδητοποιήσουμε, το κακό που έγινε.
Πώς αυτός ο νέος άνθρωπος, που διάλεξε έναν άλλο άνθρωπο και δημιούργησε οικογένεια, αυτός που, ναι, φαινόταν να έχει ψυχολογικά προβλήματα, έκρυβε βαθιά μέσα του ένα άγριο θηρίο, που έψαχνε απεγνωσμένα ένα τρόπο να χορτάσει την πείνα του. Κι αυτό το θηρίο, όταν βγήκε έξω, κατασπάραξε πολλούς στο διάβα του. Έκοψε ανελέητα και βασανιστικά το νήμα της ζωής της Suzanne Eaton που έτυχε μπροστά του. Δεν τη διάλεξε, δεν έβλεπε, ήθελε μόνο να χορτάσει την πείνα του.
Αυτή είναι το πρώτο θύμα. Ένας άνθρωπος δυναμικός, που με τη δουλειά της, πρόσφερε και είχε ακόμη να προσφέρει στην επιστημονική κοινότητα, στην ανθρωπότητα, στην οικογένειά της. Αγαπούσε τον τόπο μας, οργάνωσε και συμμετείχε σε πολλά συνέδρια στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, μέχρι τις 2 Ιουλίου, που άφησε την τελευταία της πνοή, μ’ ένα βίαιο και αφύσικο τρόπο, βυθίζοντας στη θλίψη την οικογένειά της, τους φίλους και συναδέλφους της κι εμάς, που τη γνωρίσαμε μ’ αυτόν τον τραγικό τρόπο. Είναι και θα είναι στη σκέψη μας για πολύ καιρό, γιατί εμείς, δεν θα μπορούμε να την ξεχάσουμε.
Τα άλλα θύματα, που άφησε στο διάβα του το θηρίο, είναι οι ζωντανοί.
Είναι τα μέλη της οικογένειας της Suzanne.
Είναι η γυναίκα και τα παιδιά του.
Είναι οι γονείς και τ’ αδέλφια του, οι συγγενείς του.
Είναι ο ίδιος ο θύτης.
Είμαστε εμείς και όλη η κοινωνία της χώρας μας, γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να βγάλουμε από μέσα μας αυτά που στην καθημερινότητά μας, τη βολεμένη ίσως και τακτοποιημένη ίσως, τα κρατάμε κρυμμένα κι απ’ τον εαυτό μας. Αυτό το τραγικό γεγονός, μας έκαμε ν’ ανεβούμε σ’ ένα βάθρο, να φιλοσοφούμε, να κρίνουμε, να πετροβολούμε τον άλλον, τους άλλους, γιατί αυτοί φταίνε. «Εμείς είμαστε πάντα οι καλοί, οι σωστοί, οι συμπονετικοί, οι αθώοι, εμείς δε μισούμε, δε φθονούμε, δεν επιτρέπουμε την αδικία σε βάρος των άλλων, εμείς δεν κρύβουμε ένα φασίστα μέσα μας, είμαστε πάντα οι καλοί»*.
Όμως, ας προσέξουμε, γιατί «όταν δείχνουμε με το ένα δάχτυλο κάποιον, τ’ άλλα τρία δείχνουν εμάς»**.
Αξίζει να αναρωτηθούμε: υπάρχουν άραγε ηθικοί αυτουργοί, σ’ αυτό το έγκλημα; σε όλα τα εγκλήματα;
Ας σκεφτούμε «όλους τους ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες που ζουν ανεξέλεγκτοι κι αβοήθητοι»* και ουσιαστικά, μόνοι, μέσα στον παραλογισμό τους.
Ας σκεφτούμε «τις παραδόσεις που μας μαθαίνουν να ντρεπόμαστε και να κρύβουμε τις ψυχικές ασθένειες, τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και ικανότητες»*, τους ανθρώπους με αναπηρίες «λες και είναι, εκείνοι, η ασθένεια, και όχι η συγκάλυψή τους ή η άγνοια»*.
Ας σκεφτούμε και ας συνειδητοποιήσουμε πως ο άνθρωπος και το ανθρώπινο περιβάλλον του, «αν δεν ζητήσει βοήθεια από νωρίς, που θα του επιτρέψει να ζήσει μια πιο γαλήνια ζωή κι ίσως κι ευτυχισμένη»*, έχει επιλέξει να εκδηλωθεί μια μέρα το θηρίο από μέσα του, με βία προς τους άλλους ή τον εαυτό του με άγνωστες συνέπειες.
Ας σκεφτούμε κι ας απαιτήσουμε «η πολιτεία να παρέχει οργανωμένη ενημέρωση σε όλη την κοινωνία, μεθόδους πρόληψης και επαρκείς χώρους, με σεβασμό προς τους ασθενείς κάθε μορφής»*.
Και μιλώντας για σεβασμό, ύψιστο στοιχείο πολιτισμού και ανθρωπιάς, σε ποιον δείχνουν σεβασμό διάφορα μέσα ενημέρωσης, που ψαχουλεύουν, διανθίζουν ή και εφευρίσκουν ανατριχιαστικές “λεπτομέρειες”, που μεγεθύνουν κάθε κακή πράξη και κάνουν ακόμα πιο αποκρουστικό κάθε θύτη, και βγάζουν έξω όλα τα βίαια ένστικτα των αγανακτισμένων “ανθρώπων” που απαιτούν διακαώς την κεφαλή επί πίνακι του άγριου δολοφόνου και της κοινωνίας που τον περιέθαλπτε;
Βεβαίως, όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει. Πολλοί είναι γύρω μας χωρίς παιδεία και χωρίς ή με διαταραγμένο, συναίσθημα. Από εδώ ξεκινούν όλα.
Άραγε, η οικογένεια και το σχολείο, εφοδιάζουν τα παιδιά, με ποια ιδεολογία και ποιες αξίες πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί η προσωπικότητα και η ζωή τους;
Ποια είναι η ιδεολογία και ποιες αξίες πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί η προσωπικότητα και η ζωή τους;
Ποια είναι η ιδεολογία και οι αξίες που προωθεί η κοινωνία σήμερα; Μήπως η περιχαράκωση, στο μικρόκοσμό του ο καθένας να πορεύεται μόνος του, με το παρεάκι του ίσως, αγνοώντας και αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει γύρω του κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει;
Ας κοιτάξει μέσα του ο καθένας, ποιος είναι, τι έχει κάνει για τον συνάνθρωπό του, τι σπέρνει κάθε μέρα, τι γίνεται στο σπίτι του όταν κλείσει η πόρτα του, ποια είναι η στάση του στην καθημερινή βία που υπάρχει γύρω μας και μετά ας κοιτάξει προς το Μάλεμε και ας μας απευθύνει το λόγο. Θέλω να σφίξω το χέρι του Παντελή Ζέλιου, του δικηγόρου, που κοίταξε τον Γιάννη Π. και αποφάσισε να περπατήσει μαζί του τον Γολγοθά μέχρι την απονομή δικαιοσύνης.
Ευχαριστώ.
Μετά τιμής
Ελευθερία Λιονάκη
συνταξιούχος ιατρός του ΕΣΥ
πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μάλεμε

Σημειώσεις:
* Το έγραψε η κα Μαρία Διγενή.
** Το είπε η μητέρα του Γκάντι.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

1 Comment

  1. κυρια Λιονακη Πολυ καλη η τοποθετηση σας σε ενα γεγονος που δεν μπορει να [μπει] ευκολα στο νου του ανθρωπου. Ομως επειδη σαν προεδρος που πολιτιστικου ΜΑΛΕΜΕ μπορειτε ……να [μαζεψετε] τους 5-6 ακομα νεαρους της περιοχης που δυστυχως [βαδιζουν] στα βηματα του Γ.Π. ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝΕ ΜΙΑ [ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ] ΠΡΙΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΕΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα