“Περί όνου σκιάς”

Οι ευχές μας “Καλή Ανάσταση” και να βάλουν μυαλό οι πολιτικοί μας, να μην μας παραπλανούν και πελαγοδρομούμε με τ’ ασήμαντα. Διότι εδώ το κράτος ξεχαρβαλώνεται, η φτωχοποίηση βαθαίνει, το ΝΑΤΟ αλωνίζει στο Αιγαίο, τα τουρκικά Α/Φ πετούν χαμηλά στα ελληνικά νησιά, ενθαρρύνθηκαν και οι Σκοπιανοί παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο στην Ειδομένη και το FIR Αθηνών πάνω απ’ την Αριδαία και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις των αντιμαχομένων ομάδων μέσα στην κυβέρνηση και στα κόμματα της αντιπολίτευσης οξύνονται.
Αυτά ακούει ο κόσμος, “απορεί και εξίσταται”, αμφισβητώντας ακόμη και τα περί όνου σκιάς. Αναγκαστικά γίνεται μέρος της κρίσης, αφού οι πολιτικοί εστιάζουν τα αίτια, όπως μόνοι τους τα αξιολογούν, κάνοντας ανούσια τα ουσιαστικά και τα σπουδαία παιδαριώδη, φέρονται δε σαν να δείχνουν αδιαφορία. Κανείς εχέφρων δεν βρίσκεται να διαφωτίσει τους συμπολίτες του να μην ασχολούνται “περί όνου σκιάς”, όπως έκανε ο Δημοσθένης.
Οταν κάποτε αγόρευε και οι Αθηναίοι “αγρόν ηγόραζον”, τους διηγήθηκε την ιστορία. Κάποιος νοίκιασε γαϊδουράκι να πάει κάπου. Επειδή έκανε ζέστη στη διαδρομή, είδε τον αγωγιάτη να ακολουθεί στη σκιά του γαϊδάρου. Τότε απαίτησε να πηγαίνει αυτός στη σκιά και ο αγωγιάτης να είναι καβάλα. Ομως ο ιδιοκτήτης του γαϊδάρου του απάντησε: «Εγώ όνον εμίσθωσα και όχι την σκιάν του». Οταν ο Δημοσθένης σταμάτησε τη διήγηση ενδιαφέρθηκε το πλήθος να μάθει τι έγινε μετά. Η υπόθεση έφτασε μέχρι τη Βουλή, οπότε βρέθηκε κάποιος κι εφώναξε «εδώ ο κόσμος καίγεται, περί όνου σκιάς συζητάμε»!
Ετσι μας παραμυθιάζουν σήμερα, που παίρνουν σκληρά μέτρα και όταν έρθει η “λυπητερή”, θα καταλάβουμε τι έγινε. Ο Δημοσθένης ανέφερε τα “περί όνου σκιάς” για ν’ αποδείξει την επιπολαιότητα και τις ανοησίες των Αθηναίων. Οσο επίκαιρο φαντάζει αυτό στην εποχή μας, άλλο τόσο επίκαιρο είναι και ένα ποίημα του Παναγιώτη Σούτσου (1806 – 1868), που αγγίζει τη σημερινή πραγματικότητα, το οποίο επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω:
– Κανενός εγώ ανθρώπου/ κανενός εγώ προσώπου/ άτυχος ειδωλολάτρης δεν επιθυμώ να γένω/ τμήμα κανενός και σώος απεφάσισα να μένω/ ναι ψυχή μου βεβαιώσου/ της ελευθερίας μόνον είμαι λάτρης κι εδικός σου.
– Και λοιπόν αι αναρχίαι/ και λοιπόν αι σπουδαρχίαι/ και οι εμπρησμοί των στόλων κι αι ληστείαι αενάως/ που ο δρόμος αυτός φέρει την πατρίδα εις το χάος/ ναι ψυχή μου βεβαιώσου/…
– Την Ελλάδα ελευθέραν/ και σοφή κι ευτυχεστέραν/ επεθύμησα πολλάκις και στερούμενος της πείρας/ των κυβερνητών του έθνους, δις, τρις, έκρουσα την θύραν/ πλην ψυχή μου βεβαιώσου/…
– Φατριάρχαι κι Αρχαί ίσως/ κατ’ εμού θα τρέφουν μίσος./ Κι άστατον θα μ’ ονομάζουν, άπιστον κι απατεώνα/ επειδή να μ’ απατήσουν πολύ έλαβον αγώνα/ πλην ψυχή μου βεβαιώσου/ της ελευθερίας μόνον είμαι λάτρης κι εδικός σου.
Οι στίχοι του ποιητή τους οποίους αντέγραψα από εφημερίδα (Ελ. Τύπος 30/4/94), που προβλημάτιζαν τον κόσμο μας τον 18ο αι., είναι επίκαιροι και σήμερα στη μνημονιακή εποχή, που το “δούλεμα” έχει και θα συνεχίσει να έχει πέραση.
Καλή Ανάσταση, λοιπόν, και μακάρι κάποτε να σοβαρευτούμε, να πάψουμε να μιλάμε “περί όνου σκιάς” και να δούμε “την Ελλάδα ελευθέραν και σοφή κι ευτυχεστέραν»!