Σε κρίσιμη καμπή η πορεία της κυβερνητικής πολιτικής από τις θέσεις που διατυπώνουν στελέχη της, όπως και του κόμματος μπροστά στο μεγάλο διαπραγματευτικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει με τους εταίρους. Η “δημιουργική ασάφεια” δεν κατέληξε σε καμιά “σαφήνεια”, σε κάτι συγκεκριμένο, με αποτέλεσμα οι εκκρεμότητες να μην ρυθμίζονται, τα προβλήματα να διογκώνονται και όλα να κρίνονται κατά τη σύνοδο του Γιούρογκρουπ της 24ης Απριλίου. Το πράγμα φαινόταν να χωλαίνει πριν απ’ το Πάσχα. Αφησαν τον κόσμο να περάσει ανέμελα τις Αγιες μέρες, χωρίς να τον ζαλίζουν με το αν θα είναι συνεργάσιμα τα Brussels Group με των Αthens, αν οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις θα γίνουν αποδεκτές ή θα απορριφθούν, αν θα πληρωθεί η δόση του Δ.Ν.Τ. κι αν μείνουν υπόλοιπα για μισθούς και συντάξεις.
Μ’ αυτά και μ’ άλλα καθησυχάζεται το πλήθος ότι όλα βαίνουν καλώς και μάλιστα υπεραμύνοντο ότι θα πετύχαιναν καλύτερους στόχους απ’ τους άλλους, αφού θα έπειθαν τους Ευρωπαίους ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και την εντολή του λαού να τελειώνουμε με τη λιτότητα, ανακτώντας τα χαμένα δικαιώματα μέσα στην Ευρωζώνη. Ελα, όμως, που μας ζάλισαν οι συνιστώσες, οι εσωτερικές τριβές και οι αμφισβητίες;
Τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα έχουν χάσει τον “μπούσουλα” και κουράζονται από τις φήμες και το άγχος που δημιουργούν οι κυβερνώντες, οι δανειστές και ο Τύπος. Αν σταματήσει το ευρωϊερατείο, που έχει το πεπόνι, έχει και το μαχαίρι, να σφίγγει τη θηλιά και εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, αν μας αναγκάσουν να πάμε σε δημοψήφισμα ή εκλογές, αν πτωχεύσουμε μέσα ή έξω απ’ την Ευρωζώνη, αν κυκλοφορήσει παράλληλα με το ευρώ και ευρωδραχμή και αν η ζωή γυρίσει πίσω στα πέτρινα κατοχικά χρόνια. Η κυβέρνηση φαίνεται να μην υποχωρεί και στο πείσμα των Ευρωπαίων μετά τις 20 Φεβρουαρίου να μεταθέτουν τη λήψη αποφάσεων για την εκταμίευση των 7,2 δισ. € την 24η Απριλίου και κατόπιν να το πηγαίνουν στον Ιούνιο, όπου η μεγάλη διαπραγμάτευση προσανατολίζεται, να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κράτους εξ ιδίων πόρων.
Σε τι θα ωφελήσει άμεσα η εφαρμογή αποσπασματικών μέτρων για το ασφαλιστικό και οι επικουρικές συντάξεις με ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, αφού σχεδιάζεται η αναμόρφωση του συστήματος να αντιμετωπισθεί συνολικά για τα επόμενα χρόνια; Για ποιον λόγο επιμένουν οι δανειστές από τώρα για το ασφαλιστικό, ένα πρόγραμμα, που θ’ αποδώσει τα επόμενα χρόνια; Οι δανειστές δεν θα σταματήσουν, αν δεν δουν μέτρα άμεσης και διαρκούς απόδοσης και όχι εφ άπαξ και προσωρινά.
Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον μόνο τρόπο, την πίεση μέχρις εσχάτων, που αποδίδει στους Ελληνες, για να το ’χουν υπ’ όψιν τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι δεν υπάρχει άλλος εναλλακτικός τρόπος να εφαρμοστεί. Πυροβολείται, λοιπόν, από παντού η Αθήνα. Τα πρώτα βόλια θα ’ρθουν απ’ το γκρουπ των Βρυξελλών, που συνεδριάζει στην Αθήνα. Αλλα βόλια θα πέσουν στον Βαρουφάκη κατά την εαρινή Σύνοδο του Δ.Ν.Τ. και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον.
Πώς θα τον υποδεχθούν εκεί ο Μπαράκ Ομπάμα, ο ομόλογός του των Η.Π.Α. Τζακ Λιού, με τι θα τον επιφορτίσει ο αγέλαστος και άκαμπτος Σόιμπλε και πώς θα αντιδράσει ο μεροληπτικός Μάριο Ντράγκι με τις αλχημείες του, που παίρνει αποφάσεις κατόπιν υποδείξεων και όχι βάσει των ισχυόντων σαν κεντρικός τραπεζίτης της Ε.Ε. Το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα είναι, αν θ’ αντέξει να παραμείνει αμετακίνητος στις “κόκκινες γραμμές” κυρίως στην περικοπή μισθών, συντάξεων και ομαδικές απολύσεις και αν θα μπορέσει να συνετίσει τις συνιστώσες.
