Κύριε διευθυντά, παρά κάτι μισός αιώνας, και λόγω των ημερών, μου ήρθαν στη θύμηση τα δύο τραγικά περιστατικά, τα οποία βύθισαν την κοινωνία των Χανίων σε μεγάλο πένθος. Είναι τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν μέσα σε λίγα χρόνια, στις 8 του Δεκέμβρη, υπήρξαν τα δύο τραγικά γεγονότα, που το πρώτο ήταν το ναυάγιο του Α/Π “ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ” και το δεύτερο η πτώση του αεροπλάνου της Ολυμπιακής στο Κερατοβούνι, μια κορυφή του Υμηττού, κοντά στο Κορωπί. Και τα δύο είχαν ξεκινήσει από τα Χανιά, για όσους τα έζησαν και τα θυμούνται. Και στα δύο τραγικά συμβάντα, δύο τυχεροί επιβάτες είχαν την τύχη τους προστάτιδά τους. Και να οι ιστορίες τους. Για την πρώτη περίπτωση, μού την περιέγραψε συγγενής μου, και για τη δεύτερη ήμουν άμεσος κοινωνός. Είναι γνωστό πως τις ημέρες του Δεκέμβρη, τουλάχιστον τα χρόνια εκείνα, το “σπορ” της χαρτοπαιξίας είναι το πιο δημοφιλές και δεν κουράζει κιόλας… Ετσι στην πρώτη περίπτωση, ναυαγίου “Ηράκλειον”, γνωστός τότε έμπορος καλλυντικών στα Χανιά, θα ταξίδευε στην Αθήνα προκειμένου ν’ αγοράσει εμπόρευμα για τις γιορτές των Χριστουγέννων, που είχε μεγάλη ζήτηση. Την ίδια ημέρα, με μια ώρα διαφορά, αναχωρούσε από τη Σούδα και το “ΦΑΙΣΤΟΣ”, πρώτα το “ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ” μετά το “ΦΑΙΣΤΟΣ”. Μια τακτική παρέα γνωστών και φίλων, στήνουν το παιχνίδι τους, νωρίς το απόγευμα, που ήταν η ευγενής “πόκα”. Η τύχη του εμπόρου άρχισε να δουλεύει από νωρίς. Την ώρα που είχε πει ότι θα έφευγε, είχε μαζέψει όλα τα λεφτά του τραπεζιού. Οι άλλοι συμπαίκτες τον ανάγκασαν να συνεχίσουν ακόμα για μια ώρα και να φύγει με το “ΦΑΙΣΤΟΣ”. Οσοι παίζουν χαρτιά, καταλαβαίνουν την ψυχολογία του χαρτοπαίκτη. Εμεινε κι έφυγε με το “ΦΑΙΣΤΟΣ” και πάλι κερδισμένος, αλλά κυρίως τεράστια κερδισμένος, μιας και απέφυγε τη ναυτική τραγωδία, που ίσως κέρδισε και την ζωή του. Στη δεύτερη περίπτωση, είμαστε έξι φίλοι, κι εμείς τακτικοί στο σπίτι του Βαγγέλη στο Μαρούσι, και για να περάσουμε… την ώρα μας, παίζαμε κι εμείς “πόκα”. Στο μεγάλο σαλόνι του σπιτιού, σε μια γωνιά, είναι η τηλεόραση και η μάνα του Βαγγέλη, καρδιοπαθής, βλέπει κι ακούει ειδήσεις. Σε μια στιγμή ο Βαγγέλης πετάγεται σαν ελατήριο και κλείνει την τηλεόραση. Γυρίζει στο τραπέζι και μας λέει “τέλος”. Αυτός περίμενε από τα Χανιά τον αδερφό του και το αεροπλάνο έπεσε. Παρακολουθούσε ακουστικά την τηλεόραση όσο ήταν… “πάσο”. Οπως καταλαβαίνει κανείς, το κλίμα ήταν πολύ βαρύ και απαισιόδοξα τραγικό. Φύγαμε, και από το σπίτι μου προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί του, αν είχε καμία είδηση. Τότε κινητά δεν υπήρχαν, και οι γραμμές του ΟΤΕ δυσκολεύονταν στην υπερφόρτωση και μπλόκαραν. Αλλά του είπα, μόλις έχει οποιαδήποτε ενημέρωση να με πάρει τηλέφωνο. Ξημερώματα, χτυπά το τηλέφωνο και ο Βαγγέλης με χαρά μου λέει ότι ο αδερφός του δεν ήταν στο αεροπλάνο και το απόγευμα θα γυρίσει. Πήγα στο Μαρούσι το βραδάκι και πράγματι είχε γυρίσει και διαβάστε τι είχε συμβεί: Ο αδερφός είχε υπηρετήσει σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός στα Χανιά και είχε απολυθεί πριν τρεις μήνες. Είχε πάει στα Χανιά για να δειγματίσει προϊόντα της μεγάλης οικογενειακής βιοτεχνίας για δώρα, για τις εορτές. Τα προϊόντα ήταν καλλιτεχνικά δημιουργήματα, χρηστικά και διακοσμητικά και από πηλό. Τότε τα γραφεία/πρακτορείο της Ολυμπιακής στα Χανιά ήταν στην γωνία Τζανακάκη και Βουλουδάκηδων, απέναντι από την σημερινή Εφορία. Γυρνώντας λοιπόν στην Αθήνα, θέλησε να βάψει τα παπούτσια του και πήγε στα υπαίθρια λουστράδικα που υπήρχαν απέναντι από εκεί που είναι το γραφείο/πρακτορείο της ΑΝΕΚ στην Αγορά. Καθυστέρησε και λίγο, γιατί ο Παντέλος μια βούρτσα έκανε, μια πενιά έπαιζε με την κιθάρα του. Γυρίζει στο πρακτορείο της Ολυμπιακής και την ώρα που ανέβαινε τα σκαλοπάτια για να μπει, κάποιος του τράβηξε από πίσω το σακάκι. Γυρίζει και βλέπει τον πρώην λοχαγό του. Αγκαλιές, φιλιά και επιθυμία του λοχαγού να μη φύγει για να “νυχτοπορπατήξουνε” όπως πριν. Και το εισιτήριο τι θα γίνει; Μόλις μπεις μέσα θα γίνει ανάρπαστο. Πράγματι, έτσι κι έγινε, και άλλος βρέθηκε στο μοιραίο αεροπλάνο. Υστερα από αυτά είναι να μη δουλεύει η τύχη σου; Να ευχηθώ κι εγώ καλή τύχη σε όλο τον κόσμο. Σας ευχαριστώ.
Γιάννης Χατζηδάκης π. δήμαρχος Βάμου
