Οσες φορές αντέξεις

«Βαλτός είσαι;» μου απάντησε ένας φίλος όταν τον ρώτησα γιατί στεναχωριέται τόσο πολύ;
Είναι, βλέπεις που δεν πρέπει να γείρουμε τους ώμους από τη μαύρη μαυρίλα που πλάκωσε, τη μαύρη σαν καλιακούδα.
Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται -ακόμη και σε αυτή τη δυσκολία, τη μεγάλη- όταν πάψεις να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.
Θα μου πεις εύκολα λόγια, νερόβραστα, που τα λένε οι επαΐοντες που έχουν λύσει τα προβλήματά τους.
Η ζωή μας δεν μπορεί να πηγαίνει μόνο καλύτερα.
Ερχονται στιγμές που ξεσπά μια κρίση και τα πράγματα χειροτερεύουν.
Μόνο οι καλοζωισμένοι τα περίμεναν πάντα όλα τα πράγματα καλύτερα.
«Μα να μου συμβεί εμένα αυτό;».
Λες και η ζωή δεν είναι μια ανάβαση, που προκύπτουν αντιξοότητες.
Ερχεται μια στιγμή που το πάρτι τελειώνει και τα φώτα σβήνουν…
Τότε πρέπει να μείνεις ξύπνιος για να βρεις την πόρτα να βγεις έξω.
Αυτό είναι και το πρόβλημα της χώρας.
Εναν ανήφορο μας ζήτησαν ν’ ανέβουμε κι εμείς τον κάναμε… Γολγοθά.
Γι’ αυτό αντιδρούσαμε έτσι σπασμωδικά με απρόβλεπτες επιλογές.
Τώρα, όμως, πρέπει να μείνουμε ξύπνιοι.
Με τα μάτια ανοιχτά…