Ως στοχασμός της ελπίδας

«Η συναισθηµατική νοηµοσύνη είναι η ικανότητα ενός ατόµου να αντιλαµβάνεται, τα συναισθήµατα του και τα συναισθήµατα των άλλων, να τα διαχωρίζει και να τα χρησιµοποιεί ως πηγή ενέργειας, πληροφορίας και επιρροής τόσο του εαυτού του όσο και των άλλων ανθρώπων γύρω του».
Salovey & Mayer

Μια  τεράστια ολοστρόγγυλη πυκνή  βελανιδιά στον περίβολο της εκκλησίας  του Αγίου Δημητρίου στις  Γωνιές Μαλεβιζίου, ένας  χαρισματικός μαντιναδολόγος ηλικίας 90 ετών, ο κ. Ανάστος Αθανασάκης και μια   ατελεύτητη προσπάθεια  για γνώση και μοίρασμα  σε όλους μέσα από τα βιβλία του, συνθέτουν  δυναμικά   τον στοχασμό της ελπίδας .
Ελπίδα που κινητοποιεί, εντυπωσιάζει με  την αμεσότητα  που ακτινοβολεί , ελπίδα που σηματοδοτεί ένα κρίσιμο δομικό συστατικό  του πολιτισμού:   Την ενεργητική   στάση των πολιτών ενός τόπου για δια βίου μάθηση παρά τα  εμπόδια   και ταυτόχρονα  την  κριτική  προσέγγιση  ζητημάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα με παρρησία  και  σεβασμό   προς  τον τόπο, προς  τη φύση,  προς  τις αξίες…
Η μεγάλη βελανιδιά στις Γωνιές Μαλεβιζίου κουβαλά  μια  τεράστια πληγή στον κορμό της  σημάδι ανεξίτηλο οργής του ανθρώπου  που ματαιόδοξα  αρέσκεται  ενίοτε στην επίδειξη της  δύναμης του… Ταυτόχρονα η περήφανη δρυς  λειτουργεί σήμερα με ένα κυκλικό κάθισμα-κάλεσμα   κάτω από το φύλλωμα της ως ένα σύμβολο  συλλογικής  ενέργειας  και έκφρασης,  ως το πιο χαρακτηριστικό σημείο «συνάντησης» των ανθρώπων του χωριού, των επισκεπτών του επίσης  και όλων όσων βρεθούν εκεί με αφορμή    τις ποικίλες  δράσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Με αφορμή λοιπόν  ένα εργαστήριο Προφορικής Ιστορίας  στις Γωνιές Μαλεβιζίου ( 14-15 Ιουλίου) στο πλαίσιο του Διεθνούς Θερινού Σχολείου Αρχαιολογικής Εθνογραφίας και Ενεργοποίησης των Τοπικών Κοινοτήτων στη Διαχείριση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς  με εμψυχωτές την Λένα Στεφάνου και τον Άρη Αναγνωστόπουλο  , το δικό μου  βίωμα του στοχασμού της ελπίδας  με τον «μάστορα της πέτρας και του λόγου» κ. Ανάστο Αθανασάκη κάτω από τη βελανιδιά .
Αποκάλυψη ο λόγος του, η δίψα του για μάθηση και κυρίως η αγωνία του να προσφέρει απλόχερα την οπτική του, τις ιδέες του, τις  εμπειρίες  του, σε όλους μας . Ο εσωτερικός του κόσμος  πλούσιος σε  συναισθήματα    αρθρώνεται σε μια πολύ  μεστή  προφορική έκφραση  και  στη συνέχεια  μετουσιώνεται σε ξεχωριστή  μαντινάδα  στη συλλογή του δεύτερου βιβλίου του με τον τίτλο  “ΕΛΠΙΔΑ” .
Οι μαντινάδες  είναι κατανεμημένες  σε θεματικές ενότητες που συνδέονται  με την κρητική παράδοση, τη φύση, το φεγγάρι, τα όνειρα, τον χρόνο, την μοίρα , τον πόνο, τη γυναίκα , τον έρωτα , το βλέμμα, τη φιλία, τους μετανάστες, την  Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης, . Ο ίδιος γράφει ελάχιστα γιατί όπως μου εκμυστηρεύτηκε δεν τελείωσε το σχολείο λόγω του πολέμου του 1940.
Ωστόσο επιστρατεύοντας   τη θέληση του  για μάθηση και  τη  βοήθεια αγαπημένων  του φίλων, με εκφραστικό εργαλείο πάντα  τον δεκαπεντασύλλαβο ποιητικό λόγο της Κρήτης  και ενέργεια ανεξάντλητη από την πολύ ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη του και την  υψηλή οξυδέρκεια του, υποστηρίζει με απαράμιλλη σεμνότητα και σοφία το ταξίδι της κρ(ι)(η)τικής  σκέψης:
Στον επίλογο του βιβλίου  του  δεύτερου βιβλίου  του σημειώνει:
«Σαν Έλληνας και Κρητικός που είμαι έχω το θάρρος της γνώμης μου και δεν μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στα γεγονότα του σήμερα
Ό,τι κατέχεις γράφε το
Γιατί αυτό πομένει
Να μη μισεύγει ο καθα εις
Μαζί ντου να το παίρνει…»
«…Όταν άρχισα να γράφω μαντινάδες στα τετράδια, καθημερινά έγραφα και κάτι καινούριο και άρχισε να διαμορφώνεται κάτι στην σκέψη μου και παράλληλα να προχωρά το μυαλό μου και πιο πέρα. Τη σκέψη μου βέβαια διαμόρφωναν και οι καταστάσεις που υπήρχαν στην χώρα μου. Έτσι αποφάσισα να γράψω το δεύτερο μου βιβλίο με τίτλο «Η ΕΛΠΙΔΑ» Το παρομοιάζω με ένα μεγάλο βράχο που έπρεπε να μετακινήσω που ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου και τελικά το κατάφερα…»
“∆εν  µπορεί  κανείς να αµφισβητήσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι που είναι συναισθηµατικά νοήµονες βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση σε κάθε τοµέα της ζωής τους, είτε αυτός αφορά προσωπικά και οικογενειακά ζητήµατα, είτε κοινωνικά και εργασιακά θέµατα. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρείται ότι είναι πιο ευχαριστηµένοι και αποτελεσµατικοί στην ζωή τους και δείχνουν έτοιµοι και ικανοί να φθάσουν στα υψηλότερα στάδια απόδοσης και επίδοσης.
Ο στοχασμός αποτελεί συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης μάθησης και είναι ουσιαστικά η διαδικασία κατά την οποία παράγεται γνώση μέσα από την επεξεργασία της εμπειρίας. Ωστόσο αν δεν πλαισιώνεται  η διαδικασία από κριτική σκέψη  και αν δεν επιδράσει η κριτική σκέψη πάνω στην εμπειρία δεν μπορεί να παραχθεί γνώση. Ο στοχασμός της ελπίδας του κ. Ανάστου Αθανασάκη αποτυπώνει ιδεατά   τη διαδικασία του στοχασμού  ενός ενήλικα  που συνδυάζει την ωριμότητα της κριτικής προσέγγισης μιας δημιουργικής διαδρομής  90  χρόνων, αλλά και την ελπίδα που απορρέει από την υψηλή καλλιέργεια της συναισθηματικής του νοημοσύνης. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς για όλα όσα μοιράστηκε και  μοιράζεται μαζί μας με τα βιβλία του, με την ψυχή του, με τον σεβασμό του για τον άνθρωπο και τον τόπο του!!!
Αναλυτικότερα  στις διευθύνσεις :
https://www.cretalive.gr/crete/seminario-epimorfoshs-sthn-proforikh-istoria-stis-gonies-malebizioy

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85