«Ολιστικά… ξεολιστικά»

Eνα σχέδιο βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας για να γίνει αντιληπτό από τους Χανιώτες, πρέπει συνολικά να ταιριάζει με τη φυσιογνωμία τους, την κοινωνική συμπεριφορά όλων στην πόλη, τα κοινωνικά προτάγματα των Χανίων και τη διάθεση να διευθετήσουμε ειρηνικά τη συνύπαρξη οδηγών και πεζών στην πόλη.
Οι τοπικές ηγεσίες και οι περιλάλητες μελέτες έρχονται να συμφιλιώσουν την αντίληψη που έχει ο κάθε Χανιώτης για το περιβάλλον που τον περικλείει, δίχως να τον “περιτοιχίζει” για να νιώσει ασφυκτικά.
Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι το “ολιστικό” αλλά η κεντρική ιδέα σύλληψης και εφαρμογής της αυτονόητης καθημερινής συμβίωσης.
Εν ολίγοις για να μη χαθούν και πάλι οι τοπικές ηγεσίες στα “παχύρρευστα” λόγια, το κυκλοφοριακό είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη ειρηνικής συμβίωσης και ένας απαράβατος κανόνας για το πώς αντιλαμβάνεσαι τη θέση σου μέσα στο αστικό πλαίσιο.
Θέλω να ελπίζω ότι τα Χανιά τα αντιμετωπίζουν όλοι… ως άστυ.
Από κει και πέρα βεβαίως καταδεικνύεται το αστείον του πράγματος με τα κολονάκια, αφού ο συνολικός σχεδιασμός και η αναβάθμιση των υποδομών (πεζοδρόμηση, ποδηλατόδρομος) απαιτούν τουλάχιστον έναν σοβαρό σχεδιασμό που να ταιριάζει στη φυσιογνωμία των Χανίων.
Εδώ σχεδιάζουμε για τα Χανιά, όχι για τα ωραία Τρίκαλα.
Πρώτα μαθαίνουμε την πόλη με τις ιδιαιτερότητές της και μετά σχεδιάζουμε.
Τώρα βέβαια περνούμε την περίοδο των αφόρητων κοινοτυπιών και της επικοινωνιακής χλίδας.
Θα… αλλάξουμε περίοδο, όμως, και τότε θα ζητάμε αποτελέσματα.