Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Οχι στην καταστροφή των συριακών χημικών όπλων στη Μεσόγειο

003Μόλις καταφέραμε να ξεφύγουμε από του «χάρου τα δόντια» ο υποφαινόμενος και η σύζυγός μου. Ενας ασυνείδητος οδηγός μπήκε με υπερβολική ταχύτητα και χωρίς έλεγχο του αυτοκινήτου του στη ζώνη πορείας μας και προσέκρουσε παρά τα κορναρίσματα και το αναβοσβήσιμο των φώτων στο εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του οχήματός μας.
Το αποτέλεσμα. Ο υποφαινόμενος με ισχυρή θλάση στο κάτω μέρος του ποδιού, η οποία παρόλο που πέρασαν δύο εβδομάδες δεν του επιτρέπει να περπατήσει κανονικά. Η σύζυγος με τρία πλευρά σπασμένα θα υποφέρει από αβάσταχτους πόνους για πολλούς μήνες και θα είναι ανίκανη να κάνει οποιαδήποτε εργασία.
Το δυσάρεστο αυτό συμβάν δεν επέτρεψε να συμμετάσχω κι εγώ στην αξιόλογη προσπάθεια της δημοσιογραφικής οικογένειας των “Χανιώτικων νέων” να φέρει στη δημοσιότητα την αλόγιστη και ολέθρια πράξη αποδόμησης των συριακών πολεμικών τοξικών ουσιών με εν πλω υδρόλυση κοντά μας, 500 χιλιόμετρα δυτικά της Κρήτης, στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου, την κοιτίδα των σπουδαιότερων πολιτισμών του κόσμου.
Αξίζει κάθε έπαινος σ’ αυτή την υπέροχη ομάδα, που κατάφερε με την υπομονή της και το δημοσιογραφικό της «οίστρο» να διατηρήσει «a la une» το γεγονός αυτό και να διεγείρει το ενδιαφέρον της Εκκλησίας, όλων των βουλευτών, των αρχών, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, των οργανώσεων, των επιμελητηρίων, των συλλόγων και των πολιτών της μεγαλονήσου. Θα πρέπει επίσης να σταθεί ιδιαίτερα κανείς και στην εμπεριστατωμένη παράθεση στοιχείων από τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης τον κ. Ευάγγελο Γιδαράκο, πράγμα που δείχνει, πως τα επιστημονικά ιδρύματα της Κρήτης είναι κοντά στον λαό της και πάντοτε πανέτοιμα να του παράσχουν πλήρη και αντικειμενική ενημέρωση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή. Και πρώτα – πρώτα ας δούμε από κοντά τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ) (Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons – OPCW). Ο Οργανισμός αυτός αποτελεί τον φορέα υλοποίησης της Σύμβασης του 1997 για την απαγόρευση των χημικών όπλων. Θεματοφύλακάς του είναι ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. Οι βασικές αρμοδιότητές του που απορρέουν από τη σχετική σύμβαση είναι οι παρακάτω:
• Η καταστροφή με την επίβλεψη του όλων των υπαρχόντων χημικών όπλων.
• Η παρακολούθηση της χημικής βιομηχανίας για να αποτραπεί η δημιουργία νέων χημικών όπλων.
• Η παροχή βοήθειας και προστασίας στα κράτη μέλη του από χημικές απειλές.
• Η προώθηση της διεθνούς συνεργασίας για μια ειρηνική χρήση της χημείας.
Έχει έδρα τη Χάγη της Δανίας και τιμήθηκε με το βραβείο νόμπελ ειρήνης το 2013. Τη σύμβαση έχουν υπογράψει 190 κράτη συμπεριλαμβανόμενης και της Συρίας, που κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή έγινε πρόσφατα μόνιμο μέλος. Τα κράτη μέλη που υπόγραψαν τη σύμβαση αυτή αντιπροσωπεύουν το 98% του πληθυσμού της γης και το 98% της παγκόσμιας χημικής βιομηχανίας. Η Αίγυπτος, η Βόρεια Κορέα, το Νότιο Σουδάν και η Αγκόλα δεν έχουν υπογράψει τη σύμβαση. Το Ισραήλ και η Μιανμάρ έχουν υπογράψει, αλλά δεν έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση. Από τα κράτη – μέλη του Οργανισμού αυτού η Αλβανία, η Ινδία, οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Λιβύη και η Νότια Κορέα δήλωσαν πως έχουν αποθέματα χημικών όπλων. Ήδη η Αλβανία, η Ινδία και η Νότια Κορέα τα έχουν καταστρέψει πλήρως. Οι Η.Π.Α. και η Ρωσία ζητούν συνέχεια αναβολή για τη συμμόρφωση. Οι Η.Π.Α. διαθέτουν ακόμα ένα χημικό οπλοστάσιο της τάξης των 3.000 τόνων που φημολογείται πως είναι 3 φορές μεγαλύτερο από εκείνο της Συρίας.

ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΧΗΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Λίγα λόγια τώρα για το Συριακό Χημικό Πρόγραμμα (ΣΧΠ). Τα στοιχεία που παρατίθενται προέρχονται από αποχαρακτηρισμένες πληροφορίες των γαλλικών αρχών. Η Συρία διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο χημικά οπλοστάσια, καθώς και συνοδά οπλικά συστήματα. Το γεγονός αυτό το αναγνώρισε το ίδιο το Συριακό καθεστώς λέγοντας πως «τα διάφορα αυτά όπλα είναι αποθηκευμένα και ασφαλή υπό την εποπτεία των ενόπλων δυνάμεων». Το ΣΧΠ ξεκίνησε στη δεκαετία του 1970. Το 1980 αρχίζει η προμήθεια των υλικών και των προϊόντων, καθώς και η εισαγωγή της απαιτούμενης τεχνογνωσίας για τη δημιουργία μιας αυτόνομης και μαζικής ικανότητας εθνικής παραγωγής πολεμικών χημικών όπλων. Έτσι η Δαμασκός με πάνω από 1.000 τόνους χημικών παραγόντων και πρόδρομων ουσιών συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα επιχειρησιακά αποθέματα. Το ΣΧΠ είναι πολύ διαφοροποιημένο και μεγάλο. Περιλαμβάνει:
• Πολλές εκατοντάδες τόνους υπερίτη αποθηκευμένο στην τελική του φάση. Είναι το γνωστό αέριο της μουστάρδας ή θειούχος μουστάρδα, που χρησιμοποιήθηκε ως χημικό όπλο στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Πρόκειται για ένα άοσμο υγρό μη διαλυόμενο στο νερό και έντονα αποπνικτικό διχλωροδιαιθυλοσουλφίδιο, που παρασκευάζεται με επεξεργασία της θειογλυκόλης με πυκνό υδροχλωρικό οξύ. Χαρακτηρίζεται από πρωτοπλασματική τοξικότητα και καρκινογόνο δράση. Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς το 1917 στη Βελγική πόλη Ypres, από την οποία και πήρε το όνομα. Οι Σύροι επιστήμονες έχουν εργαστεί και για την παρασκευή του αζωτούχου υπερίτη, που είναι φλυκταινογόνος χημική ουσία.
• Πολλές δεκάδες τόνους αερίου VX. Θεωρείται ο πιο τοξικός πολεμικός παράγοντας. 10 χιλιοστά του γραμμαρίου πάνω στο δέρμα μπορεί να προκαλέσουν το θάνατο. Είναι άοσμο και άχρωμο και έντονα νευροτοξικό. Αναστέλλει τη δράση της ακετυλοχολινεστεράσης, η οποία διασπά το διαβιβαστή των ερεθισμάτων στον εγκέφαλο, την ακετυλοχολίνη. Έτσι η μακροχρόνια παραμονή και η συσσώρευση στο σώμα της ακυλοχολίνης προκαλεί έντονες συσπάσεις. Η δράση αυτή παρατηρείται και στα οργανοφωσφορικά που χρησιμοποιούνται στη φυτοπροστασία. Είναι γνωστό με το χημικό όνομα Ο-αιθυλο S-[2- (δισπροπυλαμινο) αιθυλ]) μεθυλοφωσφονοθειοϊκός εστέρας. Για την καταστροφή του χρησιμοποιείται η διαδικασία της υδροπεροξιδόλυσης γιατί η αντίδραση με πυκνό υδατικό διάλυμα του υδροξειδίου του νατρίου δεν διασπά το δεσμό του Φωσφόρου και Φθορίου (PF) και καταλήγει στη δημιουργία του τοξικού μεταβολίτη EA 2192. Η διάρκεια ζωής του είναι μικρή.
• Πολλές εκατοντάδες τόνους του Σαρίν. Το όνομά του SARIN προέρχεται από τα ακρωνύμια των επιθέτων των ερευνητών που το παρασκεύασαν (Schrader, Ambros, Rüdiger και Van der Linde). Είναι κι αυτό άχρωμο, άοσμο και ισχυρό νευροτοξικό αέριο. Πρόκειται για ένα φωσφορυλαλογονίδιο που προέρχεται από την αντίδραση του διχλωριούχου μεθυλφωσφονυλίου και της 2 –προπανόλης. Στην αντίδραση χρησιμοποιείται και η 2-προπαναμίνη για την εξουδετέρωση του υδροφθορίου. Εκτιμάται ότι είναι 500 φορές πιο τοξικό από το κυάνιο. Διασπάται εύκολα με την υδρόλυση και υδροξειδιόλυση. Υποδομείται μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες ανάλογα με την καθαρότητα των πρόδρομων υλικών. Για την επιμήκυνση της ζωής του προσμιγνύονται ειδικοί σταθεροποιητές όπως η τριβουτυλαμίνη και σε άλλες περιπτώσεις το διισοπροπυλοκαρβαμίδιο.
• Γίνεται λόγος για την παρασκευή από τη Συρία και ενός άλλου χημικού όπλου με μεγαλύτερη από το Σαρίν νευροτοξική δράση. Ακόμα πως η Συρία έχει στις αποθήκες της και ρωσικά χημικά όπλα.
Λόγω της μικρής διάρκειας ζωής το αέριο VX και το Σαρίν είναι αποθηκευμένα σε δυαδική μορφή,γνωστή ως ρακεμικό μίγμα, δηλαδή με τη μορφή πρόδρομων προϊόντων χωριστά,αλλά στο ίδιο κέλυφος.
Εξακριβωμένες πληροφορίες υποστηρίζουν πως Συρία είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τις χημικές ουσίες με:
• Πυραύλους SCUD C με βεληνεκές 500 χιλιόμετρα. Οι πύραυλοι αυτοί έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν Υπερίτη Σαρίν και αέριο VX.
• Πυραύλους SCUD Β με βεληνεκές 300 χιλιόμετρα και ικανότητα μεταφοράς Σαρίν και αέριο VX.
• Πυραύλους Μ600 με βεληνεκές 250 – 300 χιλιόμετρα και ικανότητα μεταφοράς και των τριών πολεμικών χημικών ουσιών.
• Πυραύλους SS21 με βεληνεκές 70 χιλιόμετρα και ικανότητα μεταφοράς και των τριών πολεμικών χημικών ουσιών.
• Εναέριες βόμβες για τη μεταφορά του Σαρίν. Ανάλογα με τον τύπο μπορούν να διοχετεύουν 100 – 300 λίτρα του τοξικού παράγοντα.
• Ρουκέτες πυροβολικού 302 και 320 χιλιοστών για την απελευθέρωση του Σαρίν ή του VX σε απόσταση 50 χιλιομέτρων και λιγότερο.
Μερικοί πύραυλοι μπορούν να μεταφέρουν εκατοντάδες λίτρα τοξικού παράγοντα.  Αυτό λοιπόν το χημικό οπλοστάσιο διαθέτει το συριακό καθεστώς και μέρος αυτού χρησιμοποίησε κατά του αμάχου πληθυσμού στις 21 Αυγούστου του 2013.Διαφαίνεται από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω πως η Συρία έχει πλήρη τεχνογνωσία, για την παραγωγή πολεμικών χημικών ουσιών. Είναι κατά συνέπεια αδύνατο να μην γνωρίζει και για τη διαδικασία αδρανοποίησης, την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ατυχήματος. Αυτό σημαίνει πως τα χημικά αυτά όπλα μπορούν να εξουδετερωθούν στον τόπο παραγωγής ή αποθήκευσής τους. Εξ άλλου η Ιαπωνία επιχορήγησε τον ΟΑΧΟ για τον σκοπό αυτό με το ποσό των 13.500.000 €. Ανάλογη επιχορήγηση με το ποσό των 12.000.000 € έγινε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα έχουν γίνει περί τα 22.700.000 € εθελοντικές συνεισφορές. Η επίκληση της ρευστότητας της κατάστασης στη Συρία και του επείγοντος της επιχείρησης καταστροφής δεν είναι σοβαροί λόγοι για να επιλεχθεί μία μη δοκιμασμένη, περιβαλλοντικά ανασφαλής και περισσότερο χρονοβόρα και χρηματοβόρα διαδικασία. Η Συρία δεν είναι σε θέση να παραγάγει τις πρόδρομες ουσίες. Από κάποια χώρα τις έχει εισαγάγει. Ήδη γίνεται μεγάλος θόρυβος για τη Μεγάλη Βρετανία, που επέτρεψε στις βιομηχανίες της να πουλήσουν πρόδρομες ουσίες στο Συριακό καθεστώς. Δεν έχει ευθύνη για παραβίαση της συνθήκης; Μήπως ο ΟΑΧΟ έπρεπε, αν αυτό είναι εξακριβωμένο να ενεργήσει για την επιστροφή των πρόδρομων ουσιών και την καταστροφή τους στη Μεγάλη Βρετανία ή σε άλλες χώρες τροφοδότες;
Είναι πραγματικά αξιοθρήνητη η τακτική που ακολουθεί ο ΟΑΧΟ για την καταστροφή του συριακού χημικού οπλοστασίου. Με αστήρικτη δικαιολογία και τη συγχορδία των Η.Π.Α. και της Ρωσίας που δεν αποφασίζουν να καταστρέψουν τα δικά τους χημικά όπλα, καταλήγει εντελώς επιπόλαια, αδικαιολόγητα και στα κρυφά να τα αδρανοποιήσει στη Μεσόγειο, στο τρίγωνο των διεθνών νερών μεταξύ της Κρήτης της Μάλτας και της Ιταλίας. Κι είναι απορίας άξιο πως οι εμπειρογνώμονες του ΟΑΧΟ δεν πήραν τον κόπο να σκεφτούν, πως η Μεσόγειος είναι τόσο φορτωμένη περιβαλλοντικά που μια τέτοια επιχείρηση ακόμα και με μικρό ρίσκο πρέπει να αποφευχθεί. Και είναι ακόμα πιο αξιοκατάκριτο το γεγονός ότι η ελληνική Κυβέρνηση, που ασκεί και τα καθήκοντα της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης «κωφεύει» και προσπαθεί με «λόγια του αέρα» να αποπροσανατολίσει και να καθησυχάσει τους διαμαρτυρόμενους πολίτες της. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ούτε η Αλβανία, ούτε η Ταϊλάνδη δεν δέχτηκαν την καταστροφή αυτών των πολεμικών χημικών ουσιών στον τόπο τους, παρόλο που παλαιότερα είχαν αποδεχτεί με αμοιβή κάτι τέτοιο. Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα είναι η ενημέρωση και η κινητοποίηση όλων των μελών της Ε.Ε. και πρώτιστα των διαβρεχόμενων από τη Μεσόγειο, ώστε να βροντοφωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στα επικίνδυνα πειράματα στη Μεσόγειο. Θα έπρεπε εδώ και τώρα να έλθει σε συνεννόηση με την Ιταλία και τη Μάλτα για τη δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.), πράγμα που δεν θα επιτρέψει στους αμερικανούς να αδειάσουν τα απόβλητα του συριακού χημικού οπλοστασίου χωρίς την άδειά τους. Είναι σαφέστατο το άρθρο 56 της Σύμβασης του Δίκαιου της θάλασσας για τα δικαιώματα, τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους στην Α.Ο.Ζ. Το παράκτιο κράτος είναι υπεύθυνο για «την προστασία και διαφύλαξη του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Αν αναλάμβαναν μια τέτοια πρωτοβουλία για τον καθορισμό της Α.Ο.Ζ. όλα τα περιβρεχόμενα από τη Μεσόγειο κράτη δεν θα είχαν καμιά ευκαιρία οι Η.Π.Α., η Κίνα και η Ρωσία να «σουλατσάρουν» και να «αλωνίζουν» τη θάλασσά τους.
Η υδρόλυση δεν είναι η πανάκεια εξουδετέρωσης των συριακών πολεμικών χημικών ουσιών. Πολύ περισσότερο όταν εφαρμόζεται πειραματικά εν πλω σε ένα σαραντάχρονο και μονοπύθμενο πολεμικό αμερικάνικο πλοίο. Όταν ακόμα η διαδικασία αυτή γίνεται για πρώτη φορά σε διαφορετικά επίπεδα για τα μηχανήματα και τα χημικά, πράγμα που δημιουργεί διαφορά πίεσης και σε κινούμενο λόγω θαλασσοταραχής περιβάλλον. Έπειτα για πολλές πολεμικές χημικές ουσίες θα χρειαστεί και άλλη τεχνική όπως εκείνης της υδροπεροξιδόλυσης και της υδροξειδιόλυσης. Οι σταθεροποιητές και οι άλλες προσμίξεις που εμπεριέχουν δυσχεραίνουν τη διαδικασία. Ομολογείται και από τον επιθεωρητή χημικών όπλων των Ηνωμένων Εθνών στον πόλεμο του Ιράκ, ο οποίος τονίζει για την υδρόλυση πως μπορεί να μην πετύχει αν υπάρχουν προσμίξεις στα χημικά: «Δεν υπάρχει ούτε περιβαλλοντική μελέτη, ούτε μελέτη ανθρωπογενών επιπτώσεων αν υπάρξει κάποιο ατύχημα». Κανείς δεν γνωρίζει εάν τα συριακά χημικά περιέχουν προσμίξεις. Δεν είναι βέβαιο αν η διαδικασία της υδρόλυσης αποδώσει σε εν πλω περιβάλλον. Δεν υπάρχει μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και εκτίμησης του κινδύνου για τη διαδικασία αυτή. Γιατί άραγε οι Η.Π.Α. αναλαμβάνουν αυτό το εγχείρημα στη Μεσόγειο, όταν στη χώρα τους είναι παράνομο; Οι μεταβολίτες που θα προέλθουν σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ακόμα μέχρι και 14 φορές δεν στερούνται τοξικότητας. Πολλοί πιστεύουν πως υπάρχει «ειλημμένη» και μη ανακοινώσιμη απόφαση τα απόβλητα από τη διαδικασία αυτή να καταποντιστούν στη Μεσόγειο. Η πολυδιαφημιζόμενη μεταφορά τους σε χώρες όπως η Γερμανία και η εν συνεχεία καταστροφή τους με πυράκτωση είναι απλά «στάχτη στα μάτια»,αφού δεν θα επιτραπεί η παρακολούθηση των εργασιών από ομάδα επιστημόνων από τα ενδιαφερόμενα κράτη. Ακόμα και αν δεν γίνει κάτι τέτοιο το ρίσκο από τον πειραματισμό αυτό είναι πολύ μεγάλο. Αλήθεια ποια θα είναι η τελική καταστροφή αν για κάποιο λόγο παρουσιαστεί κατά τη διαδικασία της υδρόλυσης στο μέσο του πελάγους κάποιο αξεπέραστο πρόβλημα; Τα «διεθνή» νερά του τριγώνου όπου σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν το πείραμα της καταστροφής των χημικών της Συρίας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του μεσογειακού οικοσυστήματος. Δεν υπάρχουν «στραλίκια» στα φυσικά οικοσυστήματα. Μία έξωθεν επίδραση μπορεί να μεταφερθεί από το ένα στο άλλο. Κι αυτό επιτυγχάνεται ταχύτερα στη Μεσόγειο, όπου η λεκάνη της διασχίζεται από μεγάλα και μικρά θαλάσσια ρεύματα.
Η Μεσόγειος δεν στέργει πειράματα στη πλάτη της. Κι αυτό γιατί έχει υποστεί εδώ και χιλιετίες τέτοιες ανθρώπινες παρεμβάσεις, ώστε ελάχιστα από τα αρχικά της οικοσυστήματα έχουν μείνει. Δεν γνωρίζει ο Ο.Η.Ε. ο θεματοφύλακας της σύμβασης για την απαγόρευση των χημικών όπλων, πως η Μεσόγειος ενώ αντιπροσωπεύει το 1% των παγκόσμιων θαλάσσιων εκτάσεων,περιέχει το 6% του συνόλου των θαλάσσιων ειδών; Δεν έχει αναγνώσει το δικό του πρόγραμμα περιβάλλοντος σύμφωνα με το οποίο κάθε χρόνο χύνονται στη Μεσόγειο 650 εκατομμύρια τόνοι λυμάτων, 129.000 τόνοι ορυκτέλαιου, 60.000 τόνοι υδραργύρου, 3.800 τόνοι μολύβδου και 36.000 τόνοι φωσφορικών αλάτων και ότι το 70% των αποβλήτων δεν έχει υποστεί κανενός είδους επεξεργασία; Δεν έχει πληροφορηθεί πως στις παράκτιες πόλεις της λεκάνης της Μεσογείου σε δέκα χρόνια θα ζουν 150 – 170 και οι τουρίστες που θα συγκεντρώνονται σ αυτές κάθε χρόνο θα ξεπεράσουν τα 200 εκατομμύρια; Δεν έχει ακούσει πως στη Μεσόγειο κάθε λεπτό της ώρας ταξιδεύουν 2.000 πλοία, πως σε ετήσια βάση χύνονται από διάφορες αιτίες 1.000.000 τόνοι αργού πετρελαίου, πως κολυμπούν 250 δισεκατομμύρια μικροπλαστικά και πως η ανανέωση των νερών της χρειάζεται 80-90 χρόνια; Δεν έφτασε στα χέρια του η καταγγελία της Legabiente σύμφωνα με την οποία έχουν βυθιστεί στη Μεσόγειο περισσότερα από 30 πλοία με τοξικά και πυρηνικά απόβλητα;
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από την επιλογή της Μεσογείου για την καταστροφή εν πλω των συριακών χημικών όπλων; Γιατί δεν ακούγεται το κουδούνι του κινδύνου για μη αναστρέψιμη αποϊσορρόπηση του μεσογειακού οικοσυστήματος; Τι «τζίρος» και «τζόγος» παίζεται σ’ αυτό το εγχείρημα;

*γεωπόνος, ερευνητής, οικοτοξικολόγος


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα