Τιμή στους πέντε νέους δημάρχους της πόλης και των επαρχιών των Χανίων για την ομαδική απόφασή τους να αρνηθούν την εκπώληση του αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” σε ξένους… επενδυτές όπως επιβάλλουν οι τόσο συμφερολάτρες καιροί μας.
Στην προκειμένη περίπτωση οι πέντε νέοι δήμαρχοι απέδειξαν ότι είχαν την ευψυχία ν’ αρνηθούν τη σύγχρονη αντίληψη ότι «εδώ όλα πουλιούνται κι όποιος δεν είναι καλός πωλητής δεν έχει θέση στο τρένο…».
Είπαν ένα μεγάλο όχι στην πώληση της μνήμης, της βαθιάς ψυχής τούτου του τόπου που ακόμα αντιστέκεται κατά της εκρίζωσής της, όπως έχει επιχειρηθεί εδώ και χρόνια. Για να έχουμε ατυχώς, φθάσει στο σημείο -σε αρκετό ποσοστό- να είμαστε συνταυτισμένοι με τον λόγο της φθοράς…
Χωρίς να νοιαζόμαστε για τον θησαυρό της μνήμης του αίματος που χύθηκε από πρωταγωνιστές και αγωνιστές της κρητικής ελευθερίας.
Κι όμως, αυτή η βαθιά μνήμη αποτελεί τον ψυχοπνευματικό -ανεκτίμητο- θησαυρό της διαχρονικής αγωνιστικής κρητικής ψυχής. Η οποία δεν αποτελεί μια προσωρινή συμβατική αξία. Αλλά εκφράζει (όσο κι αν φαίνεται αποξεχασμένη) την υπερ-αξία της αυτοθυσίας, με τόσο απάνθρωπο βασανισμό από την αγριότητα του πρωτομάρτυρα των αγώνων για την απελευθέρωση της Κρήτης από τον τουρκικό ζυγό Δασκαλογιάννη, που τα Χανιά τον τίμησαν δίδοντας στο αεροδρόμιό τους το ένδοξο όνομά του: To αιματοπότιστο εν ζωή με την εκδορά του.
Πώς, όμως, τα Χανιά, μπορούσαν μέσα στο πνεύμα και το κλίμα της εκπώλησης των πάντων να παραδώσουν σε βέβηλα κερδοσκοπικά χέρια το μεγάλο σύμβολο της δασκαλογιάννειας ιερής ελευθεριακής αυτοθυσίας;
Δεν μπορούσαν…
Κι αυτή τη μη μπόρεση την εκφράσανε τόσο αποφασιστικά και ενθυμητικά οι πέντε νέοι δήμαρχοι με ομοψυχία για να ζει το πνεύμα του Δασκαλογιάννη και να σηματοδοτεί ένα νέο ΟΧΙ, της βαθιάς χανιώτικης ευψυχίας.
Γιατί οι καιροί έχουν φτάσει πάλι στο πιο κρίσιμο σημείο αιχμής.
Με τους πέντε δημάρχους της χανιώτικης ευθύνης να δίνουν τον τόνο της νέας αγωνιστικότητας για όλη την Κρήτη που απειλείται με άλωση της ελευθεριακής και μακραίωνης παράδοσης…
