Μόνο του το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.

Τούτη η αντιμαχία για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. σύντομα (αύριο δηλαδή…) πρέπει να λάβει ένα τέλος.
Πλήττεται καθ’ ολοκληρίαν το Θέατρο.
Οι αερολογίες υπό μορφή δημόσιων τοποθετήσεων, πλήττουν κατά κράτος το κύρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.
Το ερώτημα είναι, τι θα γίνει από δω και κάτω;
Να συμπυκνωθούν οι στρατηγικές και η καλλιτεχνική καθοδήγηση… για να μπορούμε τουλάχιστον να βλέπουμε καμία παράσταση της προκοπής.
Το ένα σκέλος, όπως προκύπτει, από τη ροή των γεγονότων είναι η οικονομοτεχνική υπόσταση του Θεάτρου.
Εκεί μόνο να θυμίσω τη φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων που λέει ότι από τις “Μερκελικές περικοπές” εξαιρούνται η Εθνική Άμυνα και ο Πολιτισμός.
Κάθε άλλη θεώρηση είναι των “φτωχών και αγράμματων”.
Θέατρο που δεν ταξιδεύει, πεθαίνει…
Έχει εξαιρετική σημασία για την πνευματική αποστολή που επιτελεί σύμπασα η Κρήτη, το δικό της Θέατρο να πάει Βέροια, Νάουσα, Σπάρτη, Βρυξέλλες.
Το άλλο θέμα που, επίσης, προκύπτει είναι του καλλιτεχνικού διευθυντή, ο οποίος θεσμικά καθοδηγεί το Θέατρο.
Αυτός ο άνθρωπος… δεν μπορεί να έχει κατάστημα με “φο μπιζού”.
Πρέπει να έχει θεατρική Παιδεία, βιωματική σύνδεση με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., να ζει στα Χανιά, να είναι εμπνευσμένος, όχι “λαθρομετανάστης” του τοπικού πολιτισμού.