Τους στίχους από το τραγούδι θυμήθηκα όταν πρόσφατα επισκέφθηκε η σύζυγός μου μια γνωστή κυρία που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα μοναξιάς, υγείας και μάλλον και οικονομικά. Σκοπός της επίσκεψης ήταν να της κάνει λίγη συντροφιά.
Στο τέλος της επίσκεψης, η κυρία αυτή ύστερα από επιμονή της, της έδωσε λίγο φαγητό από μία ποικιλία λαχανικών που είχε μαγειρέψει για να μου το φέρει. Δοκίμασα και ήταν πολύ ωραίο. Οπότε την πήρα τηλέφωνο για να την ευχαριστήσω. Από το «ευχαριστώ» μου αυτό ικανοποιήθηκε πάρα πολύ γέλασε αρκετά, ιδιαίτερα δε, όταν της είπα, όταν το ξαναμαγειρέψει να μου δώσει πάλι. Το γέλιο της και η ευχαρίστηση που κατάλαβα ότι αισθάνθηκε, με ικανοποίησαν πάρα πολύ. Αυτό το συμβάν σε συνδυασμό με την σημερινή συγκυρία των δυσκολιών που αντιμετώπιζα.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας μας σήμερα, με προκάλεσε να σας στείλω αντίγραφο από ένα χειρόγραφο κείμενο ανώνυμου το «ΧΑΜΟΓΕΛΟ» που βρήκα αναρτημένο σε γραφείο Δημόσιας Υπηρεσίας. Το κείμενο αυτό διακόσμησες με την φωτογραφία ενός γελαστού κοριτσιού για να γίνει πιο ζωντανό.
Γενικότερα η προσπάθεια, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας να προσφέρουμε μια οποιαδήποτε μορφή ανακούφισης σ’ αυτόν που την χρειάζεται εκτιμώ ότι είναι απαραίτητη.
To χαμόγελο
Ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει τίποτε κι όμως είναι πολύτιμο.
Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει.
Δεν διαρκεί παρά μονάχα μια στιγμή αλλά η ανάμνησή του είναι αιώνια.
Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί τον λυπημένο, αναπτερώνει την αισιοδοξία και δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι.
Κι όμως δε δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, δεν παίρνεται εκβιαστικά μαζί, είναι κάτι που έχει αξία όταν δίνεται.
Κι αν καμιά φορά συναντήσετε κανένα άνθρωπο που δε σας χαρίζει το χαμόγελο, που αξίζετε, φανείτε γενναιόδωροι κι ανώτεροι άνθρωποι και δώστε του εσείς το δικό σας, γιατί κανένας δεν το έχει τόση ανάγκη όση εκείνος που δεν μπορεί να το δώσει!!!
