Δε νομίζω ότι άλλαξαν ουσιαστικά πράγματα στη λειτουργία των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την εκλογή της νέας ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η κυρίαρχη αίσθηση που αποκομίσαμε είναι ότι τα όργανα θα λειτουργήσουν στην κατεύθυνση της σταθερότητας και του γραφειοκρατικού ελέγχου που είχαμε μάθει μέχρι σήμερα. Πού τόλμη τώρα που κορυφώνεται ο ανταγωνισμός με ΗΠΑ και Κίνα για πειράματα και ρίσκα.
Νομίζω ότι η νέα, ελληνική κυβέρνηση γρήγορα κατάλαβε ότι στα ευρωπαϊκά όργανα δεν πρέπει να εκπροσωπηθούμε από «έναν πολιτικό με βαριά γαλόνια» αλλά από τον “κύριο Βρυξέλλες” Μαργαρίτη Σχοινά. Ως εδώ καλά, αρκεί ο κ. Σχοινάς να αντιληφθεί ότι φορά πια “δυο καπέλα”, το ελληνικό και το ευρωπαϊκό.
Η Ευρώπη πια δεν πειραματίζεται και δεν θέλει προς το παρόν να ανοίξει κορυφαία ζητήματα.
Η εποχή της επιτρόπου Βάσως Παπανδρέου με την “κοινωνική χάρτα” που προκαλούσε την αντίδραση της Μάργκαρετ Θάτσερ, μάλλον τελεσιδίκησε.
Το ερώτημα από δω και κάτω είναι «τι Ελλάδα θέλουμε, μέσα σε αυτή την Ενωμένη Ευρώπη;». Σίγουρα πρέπει εμείς να αντιληφθούμε ότι Πράσινοι και Φιλελεύθεροι βγαίνουν ενισχυμένοι και η κοινωνική και περιβαλλοντική ατζέντα μετατρέπεται και εξομαλύνεται.
Η οικονομική πορεία, όμως, είναι σαφώς διατυπωμένη από τις Συνθήκες. Και η επιλογή της Κριστίν Λαγκάρντ στην Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δείχνει ότι οι βασικοί κανόνες σταθερότητας, και ανταγωνισμού δεν αλλάζουν.
Λαμπρά, διότι αυτό είναι το “αντίδωρο” στις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού. Ο Ελληνας πρωθυπουργός πιστεύω πως είναι πρωτίστως φιλευρωπαϊστής. Γνωρίζει ότι πάντα με την Ευρώπη «κάτι δίνεις για να πάρεις κάτι».
Η κοινωνική ατζέντα στους βασικούς της άξονες δεν θα αλλάξει. Ολοι ξέρουν πια ότι το κοινωνικό κράτος θέλει πόρους για να χρηματοδοτηθεί. Απλά θα προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, με μετρήσιμο κόστος.
Η κοινή εξωτερική πολιτική είναι στο στάδιο της διερεύνησης του νέου κόσμου που προβάλλει.
Και αυτός ο “νέος κόσμος” χαράζεται πια στην Ευρώπη με τις ιδιαίτερες αντιλήψεις του κ. Τραμπ, που καθόλου δεν μοιάζουν με τους προκατόχους του.
