«Μεταλλαγμένη Κυριακή μοιάζεις με τη ζωή μας!»

«Την όγδοη ημέρα ο Θεός έφτιαξε και τον μπαγλαμά», λέει το τραγούδι και ξεκινούν τα γλέντια!
Ελα μου όμως που πια(!) δεν υπάρχει όγδοη ημέρα, τουτέστιν “no mera no glenti”.
Kαι όπως φαίνεται κάποιοι θένε να καταργήσουν και την έβδομη ημέρα, την Κυριακή, ναι αυτήν που η Βουγιουκλάκη έχει τραγουδήσει με το “Κυριακή, γιορτή και σχόλη να ’ταν η βδομάδα όλη”, ενοώντας βεβαίως ότι τούτη τη μέρα μπορούμε και να ξεκουραστούμε, να δούμε κι έναν άνθρωπο βρε αδερφέ, να βρεθούμε όλοι γύρω από το οικογενειακό Κυριακάτικο τραπέζι κ.λπ.
…Οι Κυριακές έχουν μία άλλη αίσθηση, μία αίσθηση αναπόλησης, ίσως επειδή έρχονται από μακριά, από εποχές που ο άνθρωπος μπορούσε να συνδιαλλαγεί με τον εσωτερικό του εαυτό, να νιώσει εκείνες τις μακραίωνες εικόνες που κρατά εντός της η φύση· μία φυσιολογική εικόνα που θα ’πρεπε να έχει ο άνθρωπος, το Ον που έχει έρθει σε μία ζωή -εκτός άλλων- και για να δει, να μάθει, να αφουγκραστεί ανάμεσα σε κάποια μικρά διαλείμματα που θα του επιτρέψει ο τρόπος ζωής του.
Τούτη η Κυριακάτικη αίσθηση της πόλης αλλά και της υπαίθρου όπως την έχουμε “γνωρίσει” στη χώρα μας και όχι μόνο, πάει να μεταλλαχθεί και αυτή εξυπηρετώντας(!) -ναι ακόμη και οι ημέρες της εβδομάδας με όλες τις ώρες τους μαζί, έχουν στρωθεί μόνον στη δουλειά- τα όποια συμφέροντα που δεν ορίζονται μόνο βάσει οικονομικών μεγεθών.
Το να καταντήσει η… έβδομη ημέρα της Δημιουργίας μία ακόμη ημέρα δουλειάς όπως όλες οι άλλες, είναι αυτοσκοπός κάποιων που ποτέ δεν την τραγούδησαν, δεν την χόρεψαν… Κι όποιος δεν έχει τραγουδήσει, δεν έχει χορέψει «ίντα ’ρθε να κάμει σε τούτονα τον κόσμο;», που λέει κι ένα ρητό του σοφού λαού!