Mέσα κοινωνικής δικτύωσης

Τα κόμματα έχουν συνειδητοποιήσει ότι στο εξής θα λογαριάζουν πιο πολύ στο ιντερνετικό ψηφιακό πολιτικό παιχνίδι. Ιδρύουν δε ειδική διαδικτυακή κομματική πλατφόρμα που να καλύπτει όλους τους τόπους της χώρας, απ’ την οποίαν ο καθένας θα ενημερώνεται για την κομματική δράση, που θα προπαγανδίζει τη διαδικτυακή δημοκρατία. Είναι σκόπιμο, που τον τελευταίο καιρό βλέπουμε με μεγάλη συχνότητα επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις κομματικών στελεχών, που εξυπηρετούν τη στρατηγική των κομμάτων.
Αλλαξαν οι συνθήκες αποδόμησης των πολιτικών αντιπάλων. Ο πόλεμος γίνεται πλέον ηλεκτρονικός, διαδικτυακός. Εχουν στρατολογηθεί “καλικατζαραίοι” του μιντιακού συστήματος, πληρωμένοι με το μήνα, κατά προτίμησιν άνθρωποι παθιασμένοι πιστοί κομματικοί οπαδοί.
Εχουν φτιάξει δέσμες ειδήσεων και χρησιμοποιώντας τες, όπως γίνεται με τα “trolls” σε καλούν καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου στο κινητό με επαναλαμβανόμενο εκνευριστικό φωνητικό σύνθημα “πο-μπι-ντου-πο” να σε… ενημερώσουν για τα διατρέξαντα! Οσο απ’ το κεντρικό κοντρόλ βλέπουν, ότι ανταποκρίνεσαι και διαθέτεις ώρες, να τουϊτάρεις στο διαδίκτυο, σου ανεβάζουν το θερμόμετρο και σου εξάπτουν το ενδιαφέρον για την πολιτική επικαιρότητα, εντείνοντας περισσότερο τη μάχη.
Επεξεργάζονται τεχνολογικά προσωπικά δεδομένα πολιτικών ή ανθρώπων του θεάματος, τα οποία χρησιμοποιούν, προσαρμόζοντάς τα σε διαφημίσεις με βάση την επικαιρότητα της στιγμής, για να δώσουν βάθος στον επιδιωκόμενο σκοπό της πολιτικής ενημέρωσης Πρόκειται για ιδιοφυή δουλειά, να συρρικνώνονται τα μηνύματα και να προκύπτουν αποπροσανατολισμός, επικρίσεις και χλευασμός δημοσίων δηλώσεων ή δημοσιεύσεων. Το δέλεαρ είναι οι λίστες γεγονότων στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που διογκώνουν, είτε παρερμηνεύουν την πραγματικότητα με στόχο να ενοχληθεί ο εχθρός ή να διαταραχθεί μια προγραμματισμένη συζήτηση. Εύκολα παράγονται οι διαδικασίες στο εργαστήριο των υπολογιστών, παρέχονται λάθος καταστάσεις που δεν είναι εμφανείς, διαδίδονται ακαριαία και αφομοιώνονται ή δημιουργούν διχαστικές τάσεις.
Τα ευφάνταστα ονόματα στο δίπολο της εξουσίας, όταν υπάρχει προσωποκεντρικό κόμμα, δείχνουν την παραδοχή των, ότι όλη η ΝΔ είναι ο Μητσοτάκης και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας. Ανεξάρτητα αν υφίστανται εσωκομματικοί σχηματισμοί πολλαπλών τάσεων, επιδεικνύουν ως “χειροκροτητές” την παρουσία τους, γοητευμένοι από την αίγλη της εξουσίας, είτε είναι στο προσκήνιο, είτε την είχαν και την έχασαν και προσδοκούν, να την ξαναπάρουν.
Ολοι και οι μεν και οι δε δεν αφίστανται του δόγματος ότι το γκρέμισμα του αντιπάλου βρίσκεται στα χέρια των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (Social Media).