Μερικές σκέψεις σχετικά με την εποχή μας

Με την πάροδο του χρόνου η κατάσταση στον πλανήτη μας χειροτερεύει και προκαλεί ολοένα και περισσότερο προβληματισμό.
H κλιματολογική αλλαγή δεν έχει αντιμετωπισθεί και μερικά κράτη, για δικά τους συμφέροντα, δεν είναι διατεθειμένα να την αντιμετωπίσουν αδιαφορώντας για τον υπόλοιπο πλανήτη. Η βία στις διεθνείς σχέσεις, έχει δυστυχώς τελευταία γίνει κανόνας για την επίλυση των διαφορών και μερικοί δημαγωγοί ή σωβινιστές οδηγούν το παιχνίδι παρά να ακολουθούν. Ενα παράδειγμα μιας μεσαίας Δύναμης που ακολουθεί την πολιτική της βίας στις συναλλαγές της είναι η Τουρκία του κ. Ερντογάν, που δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται, όπως έπρεπε, από τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Το πρόβλημα που ανησυχεί περισσότερο τώρα, είναι το πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, με κεντρικό σημείον την κατάσταση στη Συρία. Μιλάνε για χρησιμοποίηση χημικών όπλων εκ μέρους του καθεστώτος Αλ Άσσαντ, ο οποίος την αρνείται, και τους σφοδρούς βομβαρδισμούς εκ μέρους των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η κατάσταση είναι τρομερά επικίνδυνη και ένας σπινθήρας μπορεί να δημιουργήσει γενική ανάφλεξη.
Είναι αντιληπτόν, ότι υπάρχουν δύο όμιλοι Δυνάμεων στην περιοχήν, που θέλουν να κυριαρχήσουν και το καθεστώς Αλ Ασσαντ που θέλει να επιζήσει. Παρ’ όλη την απλοϊκότητα του συλλογισμού, οι Μεγάλες Δυνάμεις πρέπει να καταλάβουν, ότι είναι προς το συμφέρον τους να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να θέσουν τις βάσεις μιας λύσης, έστω και μακροχρόνια, παρά να συνεχίζουν να σκορπούν τον όλεθρον και την καταστροφή, με τα μεγαλύτερα θύματα τους ανθρώπους της περιοχής αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους.
Η Γενεύη είναι πολύ ωραία την Ανοιξη και δεν θα ήταν άσχημο για τον κ. Trump και τον κ. Πούτιν να «εκδράμουν» εκεί με την ελπίδα ότι ίσως φανεί κάποιο φως στη σκοτεινή και τραγική αυτή κατάσταση. Ας γίνει κάποια αρχή, επί τέλους!