Με 213 ταινίες διερευνά την έννοια του ντοκιμαντέρ, το 19ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Επειδή το ντοκιμαντέρ είναι τέχνη, είναι πολιτική, είναι άνθρωποι, είναι ζωή, τα ντοκιμαντέρ (όπως και ό,τι καταγράφει τη ζωή) ενοχλούν όλες τις εξουσίες. Το ντοκιμαντέρ είναι μουσική και υψηλή κινηματογραφική τέχνη, αλλά και κινούμενα σχέδια, είναι σκληρά ρεπορτάζ- αλήθειες ζωής, αλλά και μνήμες και ?homages?. Είναι και πολλά ακόμη, όπως φαίνεται στις 213 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες τεκμηρίωσης που θα προβληθούν στο φεστιβάλ από τις 3 ως τις 12 Μαρτίου.
Η 19η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης η πρώτη που παρουσιάζει η νέα διοίκηση (μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του Δημήτρη Εϊπίδη και την ανάληψη των καθηκόντων διεύθυνσης και διοίκησης από το δίδυμο των Ορέστη Ανδρεαδάκη και Ελίζ Ζαλαντό)- τα έχει φέτος …όλα. Και διαγωνιστικό τμήμα (με 12 ταινίες, τρεις από τις οποίες ελληνικές) και βραβεία με χρηματικά έπαθλα (5.000 ευρώ για το Χρυσό Αλέξανδρο -ποσό που διαθέτει ο δήμος Θεσσαλονίκης- και 2.000 ευρώ για το δεύτερο βραβείο) και αφιέρωμα στον Ουκρανό -Ρώσο ασυμβίβαστο σκηνοθέτη Βιτάλι Μάνσκι (που αναμένεται στη Θεσσαλονίκη) και ?carte blanche? στον ιδρυτή του Δημήτρη Εϊπίδη απ τον οποίο ζήτησαν να επιλέξει εν λευκώ 10 ντοκιμαντέρ ) και αφιέρωμα στον προ διμήνου αποχωρήσαντα Βρετανό διανοούμενο και καλλιτέχνη του…βλέμματος Τζόν Μπέρτζερ, όπως και στους πρωτοπόρους της εικόνας Ιταλούς κινηματογραφιστές Γιερβάντ Τζανικιάν και Άντζελα Ρίτσι Λούκι σε συνεργασία με την έκθεση Documenta 14.
Το φεστιβάλ ξεκινά την επόμενη Παρασκευή 3 Μαρτίου ροκάροντας με την ταινία ?Οι Rolling Stones ολέ ολέ ολέ!: Ταξιδεύοντας στη Λατινική Αμερική? στο Ολύμπιον, και συνεχίζει επί δέκα μέρες στις αίθουσες του λιμανιού, της πλατείας Αριστοτέλους (Ολύμπιον), απλώνεται στις πλατείες, στα εστιατόρια της πόλης, δοκιμάζει γεύσεις (στο πλαίσιο του αφιερώματος food vs food), πάει στα Όσκαρ (το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής 26 /2 στον κινηματογράφο Ολύμπιον -έδρα του φεστιβάλ θα μεταδοθεί απευθείας η τελετή απονομής των Όσκαρ ), κάνει πάρτι, δοκιμάζει τα όρια της κινηματογραφικής γλώσσας (στο film forward) δίνει πρακτικές συμβουλές στου νέους ντοκιμαντερίστες (στο market talks) κ.α.