Mάζα – άνθρωποι (όχλος)

Μάζα – άνθρωποι, εκείνοι που ασυναίσθητα ακολουθούν τους πολλούς.
Ακολουθούν τον όχλο επειδή είναι ο όχλος! Ακολουθούν τη μάζα επειδή είναι η μάζα.
Ακούμε πολλές φορές την εξής φράση: «Κάνε εκείνο, γιατί το κάνουν όλοι».
Εσύ δεν θες να το κάνεις και όμως τους ακούς… και κάνεις ό,τι και εκείνοι μόνο και μόνο για να είσαι ισότιμα  αποδεκτός, κοντά τους…
Το διαφορετικό, πάντα είναι διαφορετικό. Πάντα ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος!
Δεν είναι πάντα, απαραίτητα  και καλό.
Όμως:
– Όταν ακολουθείς έναν δικό σου δρόμο που συνάδει, με την αρετή, την αγάπη, τη δικαιοσύνη και προπάντων την αμεροληψία, τότε είσαι διαφορετικός από τους Μάζα –ανθρώπους!
– Όταν ακούς τους νόμους της δικής σου καρδιάς, όταν ορίζεις τα όρια της δικής σου θέλησης τότε είσαι διαφορετικός!
– Όταν είσαι εσύ αυτός που πολέμα την αδικία, την πείνα και τη φτώχεια που σου θέσπισαν οι  μεγάλοι “καρχαρίες του ιδρώτα του λαού” είσαι μοναδικός!
– Όταν τα βάζεις με “ανήμερα θεριά” γιατί έχεις ιδεολογία  είσαι διαφορετικός!
– Όταν ξεπερνάς τα όρια που σου θέσπισαν κοινωνίες και προχωράς ακάθεκτος να δημιουργήσεις ο ίδιος έναν άλλο κόσμο που θα είναι όλοι ίσοι  τότε ξεχωρίζεις στο πλήθος!
– Όταν παλεύεις να καταργηθούν τα σύνορα του κόσμου (γιατί δεν υπάρχουν απλά) ώστε όλοι να μπορούν να γίνουν ένα, τότε θα σε σταυρώσουν!
Αυτός ο δρόμος, δεν ταιριάζει στους πολλούς. Εάν ταίριαζε, θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ιδανικό, να γευόμαστε καθημερινά τους καρπούς της ανθρώπινης αδελφοσύνης.
Όμως:
– Όσοι άνθρωποι προσπάθησαν να φέρουν την επανάσταση της λογικής και της καρδιάς στον κόσμο, απομονώθηκαν.
– Εκείνοι που φιλοσόφησαν την ανθρώπινη ύπαρξη, εξοστρακίστηκαν!
– Εκείνοι που τόλμησαν να ανέβουν στον άμβωνα της ζωής και να φωνάξουν πως ο Θεός είναι ένας για όλους, σταυρώθηκαν!
Άπειρα τα παραδείγματα ανθρώπων -από την αρχαιότητα- που ξεχώρισαν μέσα στο πλήθος. Κι ακόμα περισσότερα, ανθρώπων που τους “ξέρασε” το πλήθος στην απομόνωση και κατόπιν στον Θάνατο. Ζωντανή στους αιώνες η στάση του πλήθους που παραληρούσε στη θέα του καταδικασθέντος Ιησού, με την ιαχή: «Άρον, άρον, σταύρωσον Αυτόν!».
Ένας λογικά σκεπτόμενος θα πει: «Εάν δεν ήταν όλοι αυτοί να μας καλέσουν κοντά τους, ο κόσμος θα ήταν χειρότερος».
Εγώ, απλός θεατής, απλά  λέω: «Εάν ακούγαμε όλους αυτούς τους μοναδικούς ιδεολόγους, θα ήμασταν καλύτεροι ως άνθρωποι, ως κοινωνία, ως ολότητα».
Το πλήθος -ατυχώς- σαν δεν έχει κοινή κραυγή, κοινή πορεία, κοινή γραμμή είναι μια κινηματογραφική ταινία του ΕΓΩ! Είναι ένα θέατρο του παραλόγου!
Ξεχωρίζεις; Με όπλα εκείνα που σου όρισε  η συνείδηση, η καρδιά, η σκέψη;
Προχώρα.
Πας με τους πολλούς επειδή έτσι πρέπει; Σταμάτα γιατί θα χάσεις την ουσία της ύπαρξής σου! Ανασυντάξου και χάραξε άλλη ρότα…
Λένε πως: «Φωνή λαού, οργή θεού!». Σοφή λαϊκή παροιμία. Εάν οι φωνές -που συνάδουν με την έννοια του δικαίου- είναι ίδιες όλων των ανθρώπων είναι οργή θεού! Μα σαν δεν είναι ίδιες, δεν είναι ίδια η κατεύθυνση, η φωνή αδυνατεί να φτάσει στον προορισμό της!
Δεν προωθώ τον Υπερ-άνθρωπο του Νίτσε, μα υμνώ τον άνθρωπο που θα ξεχωρίσει από το πλήθος και θα κάνει τη διαφορά για το πλήθος!