Ματιές σε παραδοσιακούς Οικισμούς

Ο “Μονεμβάσιος βράχος” επιβλητικός, σκούρος, “άρχων” στην αέττητη χρονική του υπόσταση, προβάλλει στην οθόνη τη μικρή, ωραίος, ιστορικός, τραγουδισμένος στην ελληνικότητα, με αγάπη πολλή…
Το “Λελούδι της Μονεμβασιάς” για χρόνια παιδικά, μας κράτησε στη ζωτική αρμονία των 7/8 και μαθαίναμε με δέος και θαυμασμό και ενδιαφέρον, το κάστρο…
…Κρατικό κανάλι, και το αφιέρωμα υπογράφει σκηνοθετικά ο Μάρκος Χολέβας, στη δε αφήγηση, αναγνωρίζω το ευγενικό ηχόχρωμα του Αλέξη Κωστάλα. Κι ακούς αρκετά πράγματα, αν και ο χρόνος είναι λίγος… Δεν πειράζει, αρκεί ο χρόνος ο εικοσάλεπτος για εικόνα, ιστορικά στοιχεία, και σύγχρονες αναφορές.
Ιδρυση της πόλης τον 6ο μετά Χριστόν αιώνα, από Σπαρτιάτες. Μεταβολές στα κατακτημένα χρόνια, από Βενετούς και Τούρκους.
Περίοδοι κλέους βυζαντινού, που το εμπόριο προόδευε…
Η αρχιτεκτονική της, απολύτως ιδιαίτερη, θαυμαστή.
Ο σεβασμός σήμερα στα δομικά της ιδιώματα, να σωθούν αισθητικά και λειτουργικά! Για την πέτρα την ασβεστόλιθη, που είναι η βάση για τα σπίτια της πόλης, για τον πορόλιθο που λαξεύεται, όπως είναι μαλακός, για το ύψος που παίρνουν τα κτήρια “τρίριχτα” και οι… αυλές είναι οι αλλεπάλληλες ταράτσες!
Για τη… στέρνα που είχε κάθε σπίτι δική του αυτόνομη δυνατότητα πρόσβασης στο νερό. Ελάχιστες ξύλινες κατασκευές και μία μοναδική που σώζεται καμινάδα!
Για το… κραβάκι, και σήμερα στη δόξα του το Μονεμβασιάτικο, η φημισμένη “μαλβαζία” πολυταξιδεμένη στον μεσαίωνα, και, και, αναφέρεται και στον Σαίξπηρ!
Ωραία πράγματα, υπέροχα πράγματα!
Διαδοχικά στην TV,  τα σαν φρούρια σπίτια, τα “βαφτισμένα” τούβλα στις κεραμοσκεπές για να γλυτώνουν τους, επιθετικούς ανέμους, τους θόλους, εκείνους τους έξοχους θόλους, τα τόξα…
Τους Ναούς… του Χριστού, Παναγίας της Χρυσαφίτισσας… Συγκίνηση… Αισθητική πληρότητα, χειροκρότημα καρδιάς, δίχως ήχο…
Άρωμα Μικρασίας από την όλη αίσθηση, και, και τρυφερές μνήμες να στέλνονται στον ποιητή της Ρωμιοσύνης… Γνωστό, γιατί. Τίτλοι τέλους. Κλείνω την TV.