Στ’ αλήθεια τι έφταιξε -αναρωτιούνται οι άνθρωποι- και δεν μπορούμε και μεις να έχουμε μια φυσιολογική χώρα; Τόσα βάσανα, τόσα προβλήματα, τόσες αντιξοότητες…
Και αυτό το ερώτημα σιγοτριγυρίζει στις γειτονιές σα μαράζι τούτα τα χρόνια της κρίσης. ΜαρΑζι και ριζικό μου φαίνεται πως είναι “ένα και το αυτό”. Μα και αυτός ο μελοδραματισμός δεν αξίζει σε σύγχρονους ανθρώπους που σκέφτονται καθαρά.
Μπερδεμένα πράγματα. Τόσο μπερδεμένα που θυμίζουν το συμπαντικό χάος.
Στ’ αλήθεια τι έφταιξε και η Ελλάδα σύρεται σε μια καθεύδουσα πορεία; 64.000 λουκέτα τον τελευταίο καιρό. Ονειρα που έσβησαν, σαν ένα αστέρι που χάνεται απ’ τα μάτια σου και προσπαθείς να μαντέψεις στον ουρανό ποιο ήταν.
Ποιο, στ’ αλήθεια, είναι το δικό μας αστέρι; Να δεις που θα ‘ρθουν στιγμές που οι άνθρωποι θα κουραστούν και θα πάψουν ν’ αναρωτιούνται μέχρι το απόλυτο σκοτάδι…