Μαγειρεύοντας το μέλλον της Κρήτης

Μια φέτα αβοκάντο, δυο στάλες ελαιόλαδο, μερικά αεροπλανοφόρα, δύο -τρεις συνδετήριους αγωγούς, καμπόσους τόνους τσιμέντο για μεγάλα ξενοδοχεία, “πασπαλισμένους” με πράσινη ενέργεια και μια δόση… αγροτουρισμό, συνδυασμένη με μερικά χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου.
Αυτή μέχρι στιγμής είναι η συνταγή πάνω στην οποία φαίνεται να χαράζεται το μέλλον του τόπου μας. Μια ματιά στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, επιβεβαιώνει ότι ο… σεφ μαγειρεύει απλά με ό,τι βρήκε στο ψυγείο.
“Πράσινο” νησί, ενεργειακός κόμβος, προμετωπίδα του ελληνικού τουρισμού, πόλος έλξης μεγαλοεπενδυτών, “αεροπλανοφόρο” των Η.Π.Α. αλλά και γη εύφορη για κερδοφόρες καλλιέργειες. Τόσους κι άλλους πολλούς χαρακτηρισμούς, διαβάζουμε για την Κρήτη.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι αναληθές βέβαια. Αυτές κι άλλες τόσες προοπτικές έχει το νησί μας. Δυνατότητες για ν’ αναπτυχθούν ποικίλες δραστηριότητες, κάθε μια με διαφορετικό όφελος για την τοπική κοινωνία, κάθε μια με διαφορετικές επιπτώσεις.
Τι δείχνει να μην έχει όμως η Κρήτη; Αναπτυξιακό μπούσουλα. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και τα σχέδιά μας γίνονται όλο και πιο μεγαλεπήβολα.
Αλλά κάποια στιγμή θα γίνει ξεκάθαρο ότι τα υλικά μεταξύ τους δεν ταιριάζουν και η αναπτυξιακή σούπα θα ξινίσει.
Με το νησί λοιπόν να είναι στο επίκεντρο πολυεπίπεδων εξελίξεων, επιβάλλεται να χαραχθεί μια κοινή πορεία. Με σαφείς στόχους και όρια. Μια συζήτηση που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει προ πολλού από την τοπική αυτοδιοίκηση.