Τα θεωρούμενα από διάφορους κακόβουλους ως αργόσχολα και παράσιτα τζιτζίκια και σήμερα και κάθε μέρα ξυπνούν νωρίς, σύναυγα, και άρχισαν, μαζί με τις πρώτες ηλιαχτίδες, τη δουλειά τους. Και άσε κάποιους μέρμηγκες ή άλλα ζώα να αυτοπερηφανεύονται για αφεντικά, πολύξεροι και δουλευταράδες!
Ξύπνησαν νωρίς οι τζίτζικες και χωρίς την τεμπελιά που τους καταλογίζεται τραγουδούν με ευφορία για τις ομορφιές και τις χαρές της αγάπης και της ζωής. Βλέπεις, ξέρουν πως ό,τι έχεις μέσα στην καρδιά σου μπορεί να το πιέζουν οι άλλοι, όσοι δε σε νοιάζονται και δε σε αγαπούν, αλλά δεν πρέπει σε κανέναν, ιδίως στους αυτόκλητους “μεσσίες” ή τις δήθεν αυθεντίες, να επιτρέπεις να σου το καταπιέζουν…
Γνωρίζουν, επίσης, καλά και ότι από τον καθρέφτη μας ξεκινούν όλα. Με την αυτογνωσία και την αυτοκριτική. Και τα καλά, και τα κακά. Φτάνει, όπως λέει το τραγούδι των τζιτζικιών, να βγάζουμε τις παρωπίδες και τις τσίμπλες από τα μάτια και να τα βλέπουμε όλα καθαρά…
Ξέρουν ακόμη ότι η ίδια η ζωή των ανθρώπων κάθε στιγμή διδάσκει όλους μας ό,τι καλύτερο είναι να βρίσκεσαι μπροστά από τις εξελίξεις παρά να λαχανιάζεις από το τρέξιμο πίσω τους. Με τη διορατικότητα και τον προγραμματισμό προοδεύουν άνθρωποι και κοινωνίες…
Και μαζί με τα τραγούδια τους τα τζιτζίκια στέλνουν στους έχοντας ευήκοα ώτα ανθρώπους ευχές για καλή ψυχοσωματική δύναμη για όσα με ή παρά τη θέλησή μας έρχονται και θα έρθουν σε όλο το ανθρωπολόι!!!
*Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων “Ηθοποιών Γεύμα”. Αφιερωμένο στα ανίψια μου, Ναταλία, Μαρία, Γιάννη και Γιώργο.
