Η ανθρωπότητα βίωσε εσχάτως και βιώνει ακόμη τις συνέπειες της εμφάνισης και της διασποράς του covid 19 σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι ο ιός βοήθησε κάποιους, υψηλά πολιτικά ιστάμενους και οικονομικά δυνατούς, να«αποκρύψουν», προς στιγμήν και προς ίδιον συμφέρον, την οικονομική παρακμή της εποχής μας παρά την φαινομενική μας πρόοδο και να μην αφήσουν τους ανθρώπους να ιδούν πόσο μαστίζουν τον κόσμο προβλήματα σαν την ανεργία τα τελευταία χρόνια και πόσο τον φθείρουν ανεπανόρθωτα…
Η μαζική ανεργία, λοιπόν, έχει επιστρέψει, εδώ και λίγα χρόνια, δυναμικά και έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, ενώ μοιάζει με σαράκι που πριονίζει τα θεμέλια της ανθρωπότητας. Είναι αναμφισβήτητο, όμως, γεγονός ότι όλες οι στατιστικές που ανακοινώνονται ετήσια επίσημα από τους διεθνείς οργανισμούς και τα διάφορα κράτη για την ανεργία απέχουν σε μεγάλο βαθμό από την πραγματική κατάσταση.
Oπως όλοι βλέπουμε ή ακούμε, δεν υπάρχει μέρα που να μην έχουμε νέα κλεισίματα επιχειρήσεων και νέες σωρηδόν απολύσεις ανά τον κόσμο. Και τα κλεισίματα των επιχειρήσεων και οι απολύσεις των εργαζομένων διογκώνουν την ανεργία, η οποία με τη σειρά της επιφέρει σημαντικά προβλήματα στην καθημερινή ζωή της εργατικής και της υπαλληλικής τάξης, που, μαζύ με την αγροτιά, είναι από τους κινητήριους μοχλούς κάθε εθνικής οικονομίας. Προβλήματα «δυστοκίας», που σχετίζονται άμεσα με τον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση, με την υγεία και την παιδεία των πολιτών.
Ο καπιταλισμός, που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ολίγων οικονομικά δυνατόν, σήμερα βρίσκεται πλέον στην φάση της αναμενόμενης παρακμής, αφού συμπαρέσυρε στο διάβα του όλο το οικοδόμημα της κοινωνίας. Η ανεργία των ημερών μας είναι το «πρωτότοκο παιδί» του καπιταλισμού και όσων ονειρεύτηκαν ότι δι’ αυτού θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στο ανθρωπολόι. Δυστυχώς, όμως, και γι’ αυτούς και για εμάς, το όνειρο ετούτο αποδείχτηκε εφιάλτης, και μάλιστα από τους χειρότερους. Τα άλλα «παιδιά» του αρρωστημένου καπιταλισμού των ημερών μας είναι οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις του δημοσίου τομέα και οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες της υγείας και της παιδείας.
Στα μέγιστα των ημερών μας προβλήματα, όμως, ας συμπεριλάβουμε, πέρα από την αλλοτρίωση, για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελανιού, και το ότι ο άνθρωπος καταντά τελείως ξένος για τους συνανθρώπους του και απομακρύνεται ψυχικά από αυτούς, εφόσον, όπως όλοι βλέπουμε, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις στις κοινωνίες που βασίζονται στον καπιταλισμό υπαγορεύονται από τους «ανάλγητους κανόνες» της αγοράς, μολονότι η πληθώρα των οικονομικών σχέσεων είναι κοινωνικές και μάλιστα διαπροσωπικές σχέσεις.
Η απάντηση, λοιπόν, στα αναφυόμενα λόγω της κατάρρευσης του καπιταλισμού προβλήματα είναι να ξαναγυρίσουμε στον σοσιαλισμό, τον ενισχυμένο, πλέον, με την σύμπραξη όλων των κοινωνικών δυνάμεων. Ο πραγματικός σοσιαλισμός, από χρόνια, όσο κι αν δεν το δέχονται οι αρνητές του, δεν είναι «ουτοπικές θεωρίες», διδάσκει τον τρόπο που όλοι μαζύ θα φτάσουμε στη γνώση και στην αλήθεια και μετατρέπεται έτσι σε έμπρακτη και βασική προϋπόθεση της ανάπτυξης της βιομηχανίας, της γεωργίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, εφόσον συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με τον κοινό αγώνα όλων των ανθρώπων για σεβασμό στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.
Και ο αγώνας αυτός, τον οποίο εάν δώσουμε μονοιασμένοι και συνειδητοποιημένοι όλοι μαζύ οι πολίτες, κοινωφελές αποτέλεσμα θάχει να κατανικήσουμε την ανισότητα, την οικονομική εκμετάλλευση, την πολιτική καταπίεση, την ηθική διαφθορά, την μισάνθρωπη γραφειοκρατία και όλα τα υπόλοιπα δεινά που σχετίζονται με την κοινωνία που ήθελαν για τους πολίτες οι θιασώτες του καπιταλισμού και τα «έκρυβαν» ευαγγελιζόμενοι την «παγκοσμιοποίηση» ιδεών, αγαθών και αξιών…
«Καλά όλα αυτά, θα πείτε, αλλά πώς ο σοσιαλισμός θα μπορέσει να αλλάξει αληθινά την παραπαίουσα ζωή μας εάν οι άνθρωποι δεν πάψουν να κοιτούν και να νοιάζονται μονάχα για το ατομικό τους συμφέρον;»
Καιρός, λοιπόν, να κοιτάξουμε όλοι βαθιά μέσα και δίπλα μας και ν’ αντιληφθούμε επιτέλους ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι όχι ανταγωνιστές μας και αντίπαλοι, αλλά συναγωνιστές και συνδιεκδικητές μιας καλύτερης ζωής….
