Η ΑΠΟΡΙΑ είναι εύγλωττη: «-Μα, γίνονται τόσα και τόσα, τόσοι φόροι κι ανεργία, κι όμως φύλλο δεν κινείται! Aλλοτε, και μόνο στο άκουσμα, ας πούμε της αξιολόγησης των εκπ/κών ή της εφαρμογής και σ’ αυτούς του ΑΣΕΠ, κλείνανε σχολεία, είχαμε καταλήψεις, προπηλακισμούς κ.λπ. Σήμερα…;»
ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως η κρίση έπληξε βαριά και τον συνδικαλισμό-όχι μόνο των εκπ/κών. Ή, μήπως λέμε, εκείνοι που άλλοτε έκαναν τις καταλήψεις, σήμερα είναι αυτοί που μας κυβερνούν; Οπότε…
ΑΛΛΑ, να, πώς δικαιολογεί τη «νηνεμία» στον κλάδο (alfavita.gr) ο Ν. Τσούλιας, παλιός εκπ/κός, για χρόνια πρόεδρος της ΟΛΜΕ: «Οι σημερινοί συσχετισμοί των παραταξιακών δυνάμεων στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ», λέει, «είναι απόρροια της κρίσης, και γι’ αυτό την αναπαράγουν με τόση ευκολία, αφού έχουμε τα τελευταία χρόνια την πλήρη απραξία του εκπαιδευτικού κινήματος των καθηγητών, με την ηγεσία τους να μην διαμορφώνει ούτε υποψία εισηγήσεων και θέσεων για την εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό, που βρίσκονται σε συνεχιζόμενη σκληρή δοκιμασία»(…).
ΜΙΑ απλή «αφελής» εξήγηση είναι ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις τα κατάφεραν έτσι, ώστε ο κλάδος να συσπειρώνεται σήμερα μόνο γύρω από ομάδες ιδίων συμφερόντων (αναπληρωτές, αδιόριστοι, επιστημονικοί κλάδοι, εκπαιδευτικοί προ σύνταξης κ.λπ.), οπότε και η ΟΛΜΕ δυσκολεύεται να εκπροσωπήσει το σύνολο των εκπαιδευτικών της Μ.Ε.
ΓΙΑ τον κ. Τσούλια το βάρος του συνδικαλισμού μετατοπίζεται σήμερα στους ώμους των Συλλόγων των Εκπαιδευτικών κάθε σχολείου, που είναι και το βασικότερο κύτταρο της εκπ/κής διαδικασίας. Τι μπορεί να προσδοκά κανείς από αυτούς; «Αρκεί να κατακτηθεί μια κουλτούρα: ότι ο συνδικαλισμός δεν είναι αποκλειστική/επαγγελματική υπόθεση κάποιων εκπροσώπων μας», λέει πάλι ο κ. Τσούλιας», «αλλά υπόθεση όλων, ότι η συλλογική δράση είναι στάση ζωής και συστατικό στοιχείο της εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής μας φυσιογνωμίας∙ ότι δεν μπορεί καν να νοηθεί εκπαιδευτικός χωρίς την ενασχόλησή του με το γενικό πεδίο της εκπαίδευσης και της παιδείας! Οποιος κάνει το μάθημά του και τίποτα άλλο δεν έχει καμιά σχέση με την έννοια της μόρφωσης και της αγωγής!»
Σωστα όλα αυτά, αλλά πόσοι εκπ/κοί τα ενστερνίζονται τη στιγμή που πένονται ή δεν έχουν να πληρώσουν ενοίκιο;
