Καλημέρα από τα “Χανιώτικα νέα”! Και καλημέρα με τα “Χανιώτικα νέα”, ωστόσο. Κάθε μέρα καλημέρα! Απ’ τις 17 Δεκεμβρίου 1967 (παιδί ήμουν και γέρασα) μέχρι σήμερα, 1η Ιανουαρίου 2020 κι έπειτα, θεού θέλοντος συνέχεια. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά με το υπ’ αριθμό 15.950, φύλλο, λίαν πρωί. Με το που ξυπνώ, όπως πάντα, αξημέρωτα. Το ‘χω ξαναγράψει. Ενας απ’ τους λόγους που με κάνουν να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι είναι ότι με περιμένουν για “περιδιάβαση” στις σελίδες των τα “Χανιώτικα νέα”. Μ’ αυτά αρχίζει η μέρα μου. Δεν είμαι σίγουρα ο μόνος. Πολλοί, πάμπολλοι, έχουν την ίδια συνήθεια. “Καρατσεκαρισμένο” όπως θα έλεγε και η αξέχαστη Μαλβίνα. Ενας απ’ τους ορισμούς της ευτυχίας είναι να πίνω τον καφέ μου διαβάζοντας την εφημερίδα μας, μου είπε πριν από 15 περίπου χρόνια ένας εκ των “φ(θ)ανατικών” αναγνωστών της και καλός μου φίλος. Τον… τρίπλαρα κανονικά. Ενας απ’ τους ορισμούς της ευτυχίας, για μένα, είναι να διαβάζω την εφημερίδα μας, πίνοντας τον καφέ μου, του είπα. Και γελάσαμε… αμφότεροι ομού και οι δύο!
Να ‘μαι, λοιπόν, στο γραφείο μου, έτοιμος για την ανάγνωση της εφημερίδας, και σήμερα. Οπως πάντα, τα τελευταία χρόνια (τι συνήθεια κι αυτή!) με το μολυβάκι ανά χείρας έτοιμο κι αυτό (Πάει να πει καλά ξυσμένο) να σημειώσει ότι… γυαλίσει στην “περπατησιά” μου. Μια ματιά στην πρώτη σελίδα “Αισιοδοξία για τη νέα χρονιά” ο τίτλος του κεντρικού θέματος (καλά αρχίζουμε, σκέφτομαι) και… βουρ, ως συνήθως (γιατί να το κρύψω) στις σελίδες των κοινωνικών, όπου μεταξύ των άλλων φιλοξενούνται και οι κηδείες… Μια, δύο, τρεις “φιλοξενούνται” σήμερα. Τι πάει να πει Πρωτοχρονιά και… ξεπρωτοχρονιά! Λεπτομέρεια της λεπτομέρειας η όποια γιορτή. Σ(Τ)η δουλειά του ο Χάρος. Το δρεπάνι του, κι όποιον πάρει… Μόνο την κηδεία μας δεν θα διαβάσουμε στις εφημερίδες μας, είπε πριν από κάποια χρόνια κάποιος εκδότης επαρχιακής εφημερίδας σ’ ένα συνέδριο που έγινε αν θυμάμαι καλά, στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων. Σπάω το μυαλό μου να θυμηθώ ποιος ήταν και πότε έγινε το Συνέδριο, αδύνατο. Σημασία ότι έμεινε η φράση… Σαν σημείο αναφοράς και σαν “σήμα κατατεθέν” του Επαρχιακού Τύπου.
Επιστροφή στην πρώτη σελίδα και η περιδιάβαση αρχίζει. Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί, μια στάση παρά πέρα, πολλές πάμπολλες, και τελειωμό δεν έχουν… (Δεν μιλώ για τη στήλη μου, δεν έχει την… τιμητική της σήμερα άλλωστε). Να διαβάσω και τούτο, να διαβάσω και τ’ άλλο, να διαβάσω και το παράλλο, πολλές, πολλών λογιών, και κ.ά.) οι… “πραμάτιες” που προσφέρονται δωρεάν. Τα ποικίλου περιεχομένου, επί παντός επιστητού, κείμενα που με “προσκαλούν” και με “προκαλούν” να μη τα προσπεράσω… Καλός πολίτης ο ενημερωμένος πολίτης για τα πάντα όλα. Για τα τοπικά και τα παγκόσμια, τα ειδικά και τα γενικά, για τα πρόσωπα και για τα πράγματα και βέβαια για τα πράγματα των προσώπων και για τα πρόσωπα των πραγμάτων. Το ξέρω ότι αν συνοριστώ θα με βρει το μεσημέρι, και ειδικά σήμερα έχω… στρατιά για το Νίππος. Μια ματιά ακόμα στις σελίδες για τον πολιτισμό και των συνεργασιών πριν να φύγω. Ιδιαίτερα στις λογοτεχνικές (πεζές και ποιητικές) πολλών συμπολιτών μας και όχι μόνο (και θησαυροφυλάκιο του λαϊκού αλλά και του σύγχρονου πολιτισμικού γίγνεσθαι του τόπου μας τα “Χανιώτικα νέα” σκέφτομαι). Κι άλλη μια στη δεύτερη και στην τρίτη σελίδα, κι άλλη μια στο σαλόνι , κι άλλη μια στις σελίδες του αθλητισμού, κι άλλη μια… κι άλλη μια… κι άλλη μια, εντάξει, τελευταία, στην τελευταία σελίδα, όπου τα “Εντός εκτός και επί τα αυτά” τα υπογράφει σήμερα ο διευθυντής της, ο Παρασκευάς ο Περράκης, “ωραίος, όπως πάντα”, το σχόλιό μου.
Για μια “καλημέρα” στην αρχή, ο λόγος… Για μια αγαπητική “έγκαιρη” και “έγκυρη” με άποψη “καλημέρα” που επιμένει να λέει κάθε πρωί η εφημερίδα μας στους αναγνώστες της. Μ’ όλους τους καλούς και κακούς καιρούς και μ’ όλους τους φίλιους και ενάντιους ανέμους. Μια “καλημέρα” που πάμπολλοι, καληώρα, όπως εμένα, την περιμένουν πώς και πώς… Χωρίς να θέλω να υποβιβάσω σε αναγνώστες β’ κατηγορίας τους άλλους που τη διαβάζουν άλλες ώρες της ημέρας ή διαδικτυακά. Αυτό δα έλειπε! Και, βέβαια, αυτούς στους οποίους κι εγώ ανήκω, που επιστρέφουν στις σελίδες της, όχι μόνο την ίδια μέρα, αλλά και άλλες όπως κι αυτούς (ξέρω πολλούς που την αποδελτιώνουν).
Σημείωση: Θα μπορούσε να γραφτεί οποιαδήποτε και για οποιαδήποτε μέρα η παραπάνω στάση. Ετυχε να αφορά την πρώτη της νέας χρονιάς που είναι και η πρώτη της νέας δεκαετίας. Καθόλου τυχαία, ωστόσο, η δημοσίευσή της σήμερα κι όχι την περασμένη Παρασκευή του μήνα, που ήταν η αρχική μου σκέψη. Του Αϊ Γιαννιού του Βαφτιστή αύριο και να πω, και μέσω της στήλης “τα χρόνια πολλά” στον ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” τον Γιάννη τον Γαρεδάκη, που γιορτάζει, με αυτόν τον τρόπο, σκέφτηκα…
