Πολλά γράφτηκαν και ελέχθησαν το φετινό καλοκαίρι για τις κάμερες ελέγχου ταχύτητας του Βόρειου Οδικού Αξονα της Κρήτης. Ενα μέτρο, που σαν στόχο καθ’ ομολογία της πολιτείας, είχε τον συνετισμό των οδηγών και κατ’ επέκταση τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων στον μοναδικό κεντρικό οδικό άξονα της Κρήτης.
Μία οδική αρτηρία που χαράχτηκε και ολοκληρώθηκε πριν από 40 και πλέον χρόνια με τελείως διαφορετικά πληθυσμιακά δεδομένα και ανάγκες από σήμερα. Εκτοτε, αφέθηκε κυριολεκτικά στην τύχη της και έμελε να τροφοδοτεί καθημερινά τον μακρύ κατάλογο του Μολώχ της ασφάλτου στο νησί.
Απουσία διαχωριστικού στηθαίου, ελλιπής ή και κατεστραμμένη σήμανση, ανύπαρκτος φωτισμός, διαγραμμίσεις σχεδόν αόρατες και όρια ταχύτητας ικανά να προκαλέσουν ατυχήματα και όχι να προστατέψουν. Και σε όλα τα παραπάνω να προστίθεται η συμπεριφορά των οδηγών που χωρίς καμία οδηγική παιδεία σαρώνουν τα πάντα θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους και τις ζωές των άλλων γεγονός που μαρτυρούν τα δεκάδες διάσπαρτα εκκλησάκια.
Και με το εν λόγω συνονθύλευμα να κάνει εκρηκτική την επικρατούσα κατάσταση στον Β.Ο.Α.Κ. και τα πράγματα να έχουν φτάσει στο “μη περαιτέρω”, βρέθηκε ο από μηχανής Θεός που θα έδινε λύση στη μάστιγα των τροχαίων. Διεσπάρησαν λοιπόν κατά μήκος του, δεκάδες κάμερες με σκοπό να ελέγχουν την ταχύτητα των οδηγών και να τιμωρούν τους ατάκτους, με υπέρογκα πρόστιμα, ίνα μη υπεραίρονται. Και έτσι, μεσούντος του θέρους, οι υπεύθυνοι ανακάλυψαν την πανάκεια των τροχαίων ατυχημάτων και επειδή ουδέν κακό αμιγές καλού –γιατί όχι– αύξησαν και τα έσοδα τους εν καιρώ κρίσης Και μιας και το δόντι πόναγε, ας κόψουμε το κεφάλι. Με τη Δαμόκλεια σπάθη να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια των οδηγών, οι υπεύθυνοι δημιούργησαν “συνωστισμό»” στα σημεία ελέγχου, αυξάνοντας δραματικά την πιθανότητα δυστυχήματος με δεδομένο μεταξύ άλλων πως τα σύγχρονα αυτοκίνητα δύσκολα πειθαρχούν στα όρια ταχύτητας της δεκαετίας του ’60.
Απ’ όλους εκείνους που δηλώνουν αρμόδιοι των εθνικών και όχι μόνο δρόμων, αλλά και ευαισθητοποιημένοι στα τροχαία και τα θύματά τους…
… κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να κλείσει τις εκατοντάδες λακκούβες και κακοτεχνίες του δρόμου, δημιουργήματα όλα των εργολάβων που κατά παράβαση καθήκοντος και χωρίς κανέναν έλεγχο στήνουν υποδομές που μοιάζουν με παλάτια πάνω στην άμμο.
…κανένας δεν νοιάστηκε να επανασχεδιάσει τις διαγραμμίσεις του οδοστρώματος. Ενός οδοστρώματος με δύο μόνο ρεύματα κυκλοφορίας όπου αναζητούνται εναγωνίως τα όριά τους απ’ τους οδηγούς κάθε που το φως του Θεού λιγοστεύει και το φως των αστεριών δεν είναι ικανό να τα φωτίσει και να τα διαχωρίσει. Και είναι τόσο γελοίο και συνάμα τόσο εφιαλτικό να νιώθεις την ανάγκη σαν οδηγός να χρησιμοποιήσεις τα “σποράκια” του κοντορεβιθούλη για να γλυτώσεις από τον απέναντι που αναζητώντας και εκείνος τον δρόμο κατευθύνεται πάνω σου.
…κανένας δεν ενεργοποίησε τη στοιχειώδη ευαισθησία που όλοι οι άνθρωποι κρύβουν στα ενδότερα της ψυχής τους, για να κατεβάσει τουλάχιστον τις πληροφοριακές πινακίδες, οι οποίες ευρισκόμενες στα εξ’ ων συνετέθη γίνονται έρμαιο του ανέμου έτοιμες να “θερίσουν» τον άτυχο διερχόμενο οδηγό.
…κανένας δεν προσπάθησε να σταματήσει τον παραλογισμό της πολιτείας να φωτίζει τους κόμβους (όπου υπάρχουν υποδομές) τη μέρα και να τους βυθίζει στο σκοτάδι τις νύχτες, την ίδια στιγμή που κόπτεται για την “Πράσινη Ελλάδα”.
…κανένας από τους συνεργαζόμενους φορείς και αρμόδια Υπουργεία δεν επαναπροσδιόρισε το πρόγραμμα σπουδών των μαθητών έτσι ώστε να ενταχθεί το μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής από τις πρώτες κιόλας νηπιακές τάξεις, με απώτερο στόχο ν’ αλλάξει η οδηγική κουλτούρα των Ελλήνων η οποία σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τα τροχαία δυστυχήματα.
Με τούτα και με τ’ άλλα που θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες επί σελίδων με ιστορίες καθημερινής τρέλας, φτάσαμε στην εποχή της κάμερας.
Μιας κάμερας που φροντίζει αδιαλείπτως να ελέγχει εάν εκείνοι που κατέρχονται του ρεύματος αγγίζουν το όριο των 60 χλμ., ενώ εκείνοι που ανέρχονται αγγίζουν τα 80 χλμ. στο ίδιο σημείο!!!
Μιας κάμερας που ελέγχει την ταχύτητά σου που κλήθηκες να τη μειώσεις κατά 30 χλμ. μόλις 3 μέτρα πριν από αυτή!!!
Μιας κάμερας που ενώ ελέγχει τα 60 χλμ, η πινακίδα μπορεί να διαβαστεί από τον οδηγό ως 06 ή 09 ή 90 ή όπως αλλιώς επιθυμεί ο καθένας αφού η μία από τις δύο βίδες που τη συγκρατούσε…. την εγκατέλειψε νύχτα!
Μιας κάμερας που “εξετάζει” τους οδηγούς, όχι στα όρια ταχύτητας, αλλά στην ανάγνωση των απωθημένων των Ελλήνων που με τη μορφή αυτοκόλλητου ή σπρέι εναποθέτουν τις νύχτες πάνω στις πινακίδες!!
Επιτέλους, κάποια στιγμή αυτή η πολιτεία θα πρέπει να συμπεριφερθεί με περισσότερη ευθύνη απέναντι στους πολίτες της. Να πάψει να ζυγίζει και να κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή. Να σταματήσει να τιμωρεί με τη ράβδο αλλά να συνετίζει και το μεγαλύτερο όπλο των λαών… την Παιδεία. Και βέβαια δεν αρκούν οι δημόσιες παραδοχές των αρμοδίων για τον παραλογισμό που επικρατεί στον Β.Ο.Α.Κ. και οι υποσχέσεις τους, οι γεμάτες «θα», για την αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης. Άλλωστε αυτές κρατούν χρόνια. Όταν ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή γίνεται απαξίωση τότε επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας.
