Και το όνομα αυτού… Κορωνοϊός!

Εμφανίστηκε ξαφνικά, αλλά, ίσως, όχι αναπάντεχα.
Πρόσθεσε στα βάρη που κουβαλούν οι άνθρωποι, σε κάθε γωνία της γης και άλλη αβεβαιότητα και άλλο φόβο. Μέχρι και θάνατο. Δεν προσβάλλει κάποιες κατηγορίες ομάδων, στους πληθυσμούς των χωρών. Δεν επιλέγει. Ευνοείται, στην εξάπλωσή του, από την ελεύθερη διακίνηση, τις μεταφορές, από τόπο-σε τόπο, από χώρα-σε χώρα, από άνθρωπο-σε άνθρωπο. Εχει προκαλέσει φοβερή αναστάτωση, μεγάλες ζημιές, σε κερδοφόρους τομείς της οικονομίας, πολλών κρατών-απ’ όπου πέρασε, μέχρι τώρα-και δίχασε τον πλανήτη. Ο μισός ζει μεσ’ τον φόβο και ο υπόλοιπος δυσπιστεί για το μέγεθος της δύναμής του. Ανήκει στις δυνάμεις, που υπάρχουν πάνω από τις ανθρώπινες και είναι άτρωτες στα μέσα, που, σήμερα, χρησιμοποιεί και γνωρίζει ο άνθρωπος, για την αντιμετώπισή τους. Δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί κάτι και-το χειρότερο-να το αποφύγει, χωρίς κόστος.
Ο κόσμος ενημερώνεται, για τα μέσα προφύλαξης, με την ελπίδα να περιοριστεί το κακό, που μπορεί να ξεσπάσει από στιγμή-σε στιγμή, παγκόσμια. Δεν είναι δύσκολη μια εξάπλωση της νόσου, όταν μπορεί και μεταφέρεται, με φορείς, όπου υπάρχει δυνατότητα εισόδου. Σε οποιαδήποτε άκρη της γης.
Όμως αναρωτιέμαι…
Τι είναι προτιμότερο; Να πανικοβληθεί κάποιος και να φτάσει σε υπερβολικούς χειρισμούς προφύλαξης; Να αψηφήσει τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου και να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του, όπως θέλει, όπως ξέρει; Αν είναι να συμβεί απαξίωση του φαινομένου, τότε, να μεριμνήσει-τουλάχιστο-για εκείνους που δεν οφείλουν να μοιραστούν -μη γνωρίζοντας- την απάθεια και την άρνηση του να συμμορφωθεί τηρώντας βασικούς, αναγκαίους, κανόνες υγιεινής. Έτσι, θα προστατέψει συνανθρώπους του, αν δεν επιθυμεί να προστατέψει τον εαυτό του.
Η ενημέρωση, πάνω στο θέμα, αποσκοπεί στην προσωπική – ατομική πρόληψη της νόσου, αλλά και στην καθολική-κοινωνική αντιμετώπισή της.
Για κάποιους λόγους, περισσότερο οικονομικούς, οι άνθρωποι επιχειρούν να ξορκίσουν το κακό με έκφραση χαράς, μέσα από γλέντια και διασκέδαση. Ακούστηκε, να δηλώνουν πολλοί, πως η διασκέδαση είναι πάνω από την υγεία. Όταν αυτή η υγεία συγκρίνεται με πανηγυρικές εκδηλώσεις -όσο σημαντικές και αν είναι – ή ταξίδια αναψυχής, πλάι σε ανυποψίαστα υποψήφια θύματα, φαντάζει απάνθρωπο. Τουλάχιστο.
Παντού, σε κάθε άκρη του κόσμου – πέρα από κάποιες περιπτώσεις ευνοημένων – οι άνθρωποι σέρνουν, κυριολεκτικά, δυσβάστακτα βάρη, προσπαθώντας να επιβιώσουν. Κάθε λίγο, πάνω στις δυσκολίες που υπάρχουν, στοιβάζονται και άλλα απροσδιόριστης προέλευσης. Οι περισσότεροι, προσπαθούν να ξεφύγουν από την άχαρη ή μίζερη πραγματικότητα, πλάθοντας όνειρα. Δεν είναι εύκολη η υλοποίηση τους, αφού τα όνειρα των πολλών γκρεμίζονται στο κενό, αν και, από τη φύση τους, δεν σταματούν, πουθενά. Αν τα απορρίψει η ζωή, βρίσκουν και κουρνιάζουν στο νου ή τις αναλαμπές των ανεκπλήρωτων πόθων τους… Κανείς μα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα, δεν μπορεί να στερεί, σε συνανθρώπους, υγεία και ζωή, επιβάλλοντας δικές του πεποιθήσεις και αρχές, που δεν είναι ό, τι καλύτερο, πολλές φορές. Δεν κρίνεται η χρήση «πρωτεϊνούχων τροφών από ερπετά – ποικίλων ειδών – έντομα και πτερωτούς περιπατητές, επί της γης. Δεν σχολιάζεται η προσπάθεια διάδοσης διατροφικών συνηθειών σε Ευρώπη και αλλού. Καυτηριάζεται η επιδίωξη της ικανοποίησης προσωπικών τάσεων και αναγκών, σε βάρος άλλων, που επιβάλλεται να ταξιδέψουν, να μετακινηθούν, να νοσηλευτούν. Όμως, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να περιοριστούν , να υποβληθούν σε «καραντίνα», να μη φτάσουν σε προορισμό, ποτέ, που γι’ αυτόν δόθηκε υπόσχεση τιμής, να πραγματοποιήσουν. Μέσα σε τέτοια ρευστότητα, αμφίβολης έκβασης, ο φόβος των πιο συνειδητοποιημένων μεγαλώνει και – η σταθερά αμετακίνητη – αντίληψη, περί συνηθισμένου φαινομένου, εμποδίζει να περιοριστεί το χειρότερο. Όποιος αντέξει… Με όποιες συνέπειες ακολουθήσουν. Και ως τότε, η νέα τάση θα συνεχίσει να καθιερώνεται παντού. Χωρίς διακρίσεις…